แคทเธอรีนชำเลืองมองเลียมด้วยสายตาที่ยากจะอธิบาย ผ่านมาสักพักแล้วที่เธอได้เห็นด้านดี ๆ ของเขา
เลียมส่งยิ้มให้เธอ เผยให้เห็นฟันขาวที่เรียงเป็นแถว
เมื่อเห็นพวกเขาหยอกล้อกัน ใบหน้าของฌอนก็เคร่งขรึมลง
ซาร่าพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน “วันนี้การรักษาของคุณเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ ฌอนนิค คุณไปส่งภรรยากลับบ้านเถอะค่ะ”
“ครับ” ฌอนพยักหน้ารับ มันทำให้เขารู้สึกกังวลเมื่อเห็นแคทเธอรีนและเลียมกำลังจะกลับไปพร้อมกัน ส่วนซาร่า เขามั่นใจว่าเธอขับรถมาที่นี่
เมื่อแคทเธอรีนเดินมาถึงประตู เธอก็หันกลับไปมองซาร่า “คุณนีสัน ฉันต้องการให้คุณมารักษาฌอนที่คฤหาสน์ ฉันขอโทษที่คิดเล็กคิดน้อยนะคะ ยังไงคุณก็เป็นคนสวยแล้วยังเป็นแฟนเก่าของฌอนอีกด้วย ในขณะที่ฉันเป็นแค่ผู้หญิงท้อง เมื่อลองคิดดูแล้วคุณเองก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ฉันมั่นใจว่าคุณเข้าใจความรู้สึกของฉัน”
“ฉันเข้าใจค่ะ” ซาร่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้มบาง ๆ
เมื่อซาร่าเห็นว่าฌอนกลับไปโดยไม่เห็นกลับมามอง ใบหน้าสวยของเธอก็เปลี่ยนเป็นเศร้าหมองทันที
ฌอนทิ้งเธอไว้ที่นี่ตามลำพังจริง ๆ
ถ้านี่เป็นเมื่อก่อน เขาจะไม่ทำอย่างนี้แน่นอน
ดูจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ดูเหมือนว่าเธอจะประเมินผู้หญิงขี้เหร่ที่เขารักต่ำจนเกินไป เธอจะต้องจัดการปัญหานี้ด้วยวิธีอื่น
...
เลียมเดินออกไปจากบาร์และทำท่ากำลังจะกลับ
ทันใดนั้นเอง แคทเธอรีนก็เรียกเขาเอาไว้ “ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ ให้ฉันเลี้ยงมื้อค่ำคุณนะ”
ผ่านมาตั้งนานแล้วตั้งแต่เธอได้ออกมาข้างนอก กลิ่นบาร์บีคิวที่อยู่ข้าง ๆ ลอยเข้ามาแตะจมูกของเธอ และกระตุ้นความอยากอาหารของเธอ
“คุณท้องอยู่นะ แล้วคุณยังจะอยากทานมื้อเย็นอีกเหรอ?” ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น “กลับบ้าน”
“ฉันรู้ว่าคุณคงไม่ยอม ฉันเลยไม่ชวนคุณ ถ้าคุณอยากกลับบ้านนัก คุณก็กลับไปคนเดียวสิ” แคทเธอรีนส่งสายตาให้เลียม หลังจากนั้น พวกเขาทั้งสองคนก็เดินไปที่อีกด้านหนึ่ง
เมื่อเห็นฌอนแสดงความไม่พอใจอยู่ข้างหลังเขา จู่ ๆ เลียมก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยท่าทางอวดดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...