คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 586

ฌอนยกผ้าขาวขึ้นด้วยมืออันสั่นเทา ขณะเห็นเพียงแคทเธอรีนที่กำลังนอนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ถ้าไม่มีรอยห้อเลือดสีเขียวคล้ำอยู่บนคอของเธอ เธอคงดูเหมือนกำลังหลับอยู่

เขาวางมืออันสั่นเทาเอาไว้ใต้จมูกของเธอเพื่อให้รู้ว่าเธอกำลังหายใจอยู่หรือไม่

มันไม่มีความรู้สึก

เธอตายแล้วจริง ๆ หรือ?

จากนั้นเขาก็ทุบหัวตัวเองอย่างแรง

เขาต้องฝันไป เรื่องนี้ไม่ใช่ความจริง

ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้พบกัน เธอยังต่อว่าและกัดคนอื่นอยู่เลย

เธอจากไปอย่างกะทันหันแบบนี้ได้อย่างไร?

“ไปให้พ้นนะฌอน”

เขาถูกผลักอย่างแรงจากด้านหลัง

เฟรยารีบไปที่ข้างเตียง หลังจากที่ได้เห็นศพของแคทเธอรีนแล้ว เธอก็จ้องเขม็งไปที่ฌอนด้วยความโกรธแค้น “ทั้งหมดเป็นการกระทำของแก คนสารเลว แกเป็นคนทำให้เธอตาย ฆาตกร”

“ฉันไม่ได้ทำ เธอ… เธอป่วย”

ฌอนไม่กล้าแม้แต่จะสบดวงตาที่แดงก่ำของเขากับเฟรยาด้วยซ้ำ เขาแค่นิ่งอึ้งไปเมื่อยืนอยู่ตรงนั้น จ้องมองไปที่แคทเธอรีน

เขายังยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้

เขาไม่เข้าใจตัวเอง เขาไม่ได้รักแคทเธอรีนเลย

ทว่าทำไมเขาถึงรู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณของเขาได้หลุดลอยไป? ราวกับว่าเขาสูญเสียคนที่สำคัญในชีวิตของเขาไป?

แม้กระทั่งน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ และทำให้สายตาของเขาพร่ามัว

“แกนั่นแหละที่ป่วย”

ท่ามกลางเสียงสะอื้นไห้ของเธอ เฟรยาร้องคร่ำครวญและต่อว่าเขา “เคธี่ปกติดี แกเป็นคนทรมานและกักขังเธอเอาไว้ แกเป็นคนผลักเธอด้วยตัวเองและทำให้เธอต้องเสียลูกไป แกทำแม้กระทั่งขังเธอเอาไว้ในโรงพยาบาลจิตเวชและพรากอิสระไปจากเธอทั้งหมด พวกแกทุกคนทำให้เธอเป็นบ้า ไม่เป็นไรหรอกถ้าแกจะไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอแล้ว แกก็แค่หย่ากับเธอแค่นั้นเอง แต่ทำไมแกยังบังคับให้เธอตั้งท้องให้แกกับยัยซาร่าด้วย? ทำไมแกไม่ปล่อยเธอไป?”