คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 634

ภายในออฟฟิศเงียบสงัด แคทเธอรีนเชิดหน้าขึ้น “ทุกคนคะ ฉันไม่ได้อยากใจร้ายใจดำ แต่ระหว่างการประชุมครั้งแรกตอนที่ฉันกลับมา ฉันบอกพวกคุณทุกคนแแล้วว่าบริษัทไม่ได้ตั้งชื่อตามตระกูลฮิลล์ ถึงอย่างไรก็ตามพวกคุณก็ยังเคารพบูชาฌอนกับซาร่าราวกับพวกเขาเป็นบรรพบุรุษของคุณ”

“เมื่อหลายวันก่อน ฌอนกับซาร่าสบประมาทฉันที่ล็อบบี้ของบริษัท พวกคุณทุกคนซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นทำเหมือนสุนัขที่กำลังเลียฝ่าเท้าเพื่อเอาอกเอาใจเขา คุณยังทำแม้กระทั่งไล่ฉันออกไปให้พ้นด้วยซ้ำ ในเมื่อพวกคุณทุกคนชอบประจบสอพลอพวกเขาสองคนนัก ก็ไปหาพวกเขาสิ”

“ที่พวกเราทำแบบนั้นลงไปก็เพราะเราไม่อยากทำให้พวกเขาไม่พอใจเท่านั้น เพื่อเห็นแก่ผลประโยชน์ของบริษัทพวกเรา” ผู้อำนวยการเออร์ไวน์พูดขึ้นด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ “ถ้าฉันรู้ว่าเธอหาบริษัทรับเหมาก่อสร้างได้แล้ว ฉันจะต้องทำเรื่องน่าอับอายแบบนั้นไปเพื่ออะไร? ฉันทำแบบนั้นเพื่อบริษัท”

“ใช่แล้ว สามปีที่ผ่านมาเราให้อะไรกับบริษัทตั้งมากตั้งมาย แล้วตอนนั้นคุณไปอยู่ที่ไหน?”

“ถ้าวันนี้เธอไม่คืนหุ้นให้กับพวกเรา อย่าคิดแม้แต่จะเดินออกจากประตูนี้ไป”

“จริงเหรอคะ? ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าพวกคุณจะขัดขวางไม่ให้ฉันออกไปได้ยังไง?” แคทเธอรีนหัวเราะออกมา ทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่า 20 คน ก็เข้ามาล้อมผู้ถือหุ้นเอาไว้

แม้แต่ผู้ถือหุ้นที่อายุน้อยที่สุดยังอายุ 40 ถึง 50 ปีแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ความอวดดีของพวกเขาก็ลดลงกว่าครึ่ง

ผู้อำนวยการวูฟคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้จึงคุกเข่าลงทันที “แคทเธอรีน เมตตาพวกเราผู้ถือหุ้นด้วย เราแก่แล้ว เราแค่อยากได้โบนัสเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง”

“ใช่ ต่อไปนี้พวกเราจะเชื่อฟังคุณ”

“เราจะถอยออกมาแล้วลำดับความสำคัญใหม่เพื่อสร้างความปรองดอง”

แคทเธอรีนขมวดคิ้ว ดูเหมือนพวกเขาจะเริ่มใช้ไม้อ่อนเพราะใช้ไม้แข็งไม่ได้ผล

“พอแล้วผู้อำนวยการวูฟ เมื่อวานคุณเพิ่งให้ของขวัญกับซาร่าเอง ส่วนคุณผู้อำนวยการวิลเลียม คุณเองก็แก่แล้วนะ ไปที่บ้านของซาร่าทุกวันไม่เหนื่อยบ้างหรือไง? ฉันไม่เคยได้ยินเลยด้วยซ้ำว่าคุณขอร้องเพื่อบริษัท คุณเอาแต่ตำหนิฉันต่อหน้าซาร่าแทบจะตลอดเวลา”

“ไม่ใช่แค่นั้นนะ ผู้อำนวยการเออร์ไวน์ ฉันเข้ามารับตำแหน่งนี้แล้ว แต่ทำไมคุณยังรายงานเรื่องของบริษัทกับฌอนทุกวันโดยไม่ขาดตกบกพร่องเลยล่ะ? ผู้อำนวยการคาร์เตอร์ คุณไม่รู้สึกอึดอัดบ้างเลยเหรอที่ต้องเห็นเงินของตัวเองถูกใช้ไปกับการจองห้องพักส่วนตัวให้กับซาร่าและออกค่าใช้จ่ายให้กับเธอและเพื่อน ๆ ของเธอ”

เธอแฉพวกเขาทุกคน ใบหน้าของพวกเขาแดงก่ำไปด้วยความอับอาย