คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 648

ซาร่ามีภาพพจน์ที่เป็นคนใจดีและขี้เกรงใจอยู่ภายในใจของฌอนมาโดยตลอด

ขณะที่เธอร้องไห้อยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ไม่อาจบรรยายความรู้สึกที่ผุดขึ้นภายในใจของเขาได้

แน่นอนว่าต้องรู้สึกโกรธ คนอื่นอาจจะไม่รู้เรื่องนี้ได้ ทว่าซาร่าควรรู้ว่าการกระทำแบบนี้ถือเป็นเรื่องต้องห้ามสำหรับเขา

ทว่า เธอยังคงทำมันได้ลงคอ

เหตุผลหลัก ๆ ก็คือเขาไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกมั่นคงเพียงพอ

ขณะที่เขากำลังคิดเรื่องนี้ เป็นความจริงที่ว่าหลังจากแคทเธอรีนกลับมา เขาก็ให้ความสนใจกับซาร่าน้อยลง

นอกจากนี้ ซาร่าจะอยู่เคียงข้างเขาเงียบ ๆ ทว่าเขากลับตอบสนองความต้องการพื้น ๆ ของเธอให้เธอรู้สึกพอใจไม่ได้เลย

ในฐานะผู้ชาย ฌอนรู้สึกเสียใจ

ในตอนนั้นเอง เขาไม่อาจฝืนตัวเองให้ปฏิเสธคำอ้อนวอนที่มักน้อยของซาร่า

เมื่อเห็นว่าเขายังคงนิ่งเงียบ ซาร่าจึงเริ่มรุกเร้ามากกว่าที่เคยเป็นมา

แม้ว่าร่างกายของฌอนจะร้อนรุ่ม ทว่าเขาก็ยังรู้สึกขยะแขยงสัมผัสของซาร่า

เขาทนไม่ไหวจนต้องผลักเธอออกอย่างแรง

ซาร่าล้มลงบนพรมด้วยความงุนงง

“ซาร่า ผมขอโทษ...”

เมื่อฌอนเห็นใบหน้าของเธอซีดเผือด เขาก็ส่ายหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก เขาหันกลับมาวิ่งออกไปจากห้องทำงาน

“ฌอนนิค เดี๋ยวก่อน” ซาร่ากระเสือกกระสนตามเขาไปทั้งเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ทว่าเธอเห็นเพียงควันรถที่ออกไปของเขา

“โอ้ย ฌอน แกนี่มันใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ!”

ซาร่ากระทืบเท้าอย่างคุ้มคลั่ง เธอไม่อยากจะเชื่อ เขาป่วยแบบนี้อยู่แล้ว ทว่าร่างกายของเขายังไม่ตอบสนองเธออีก

ทำไมกัน?

เธอทำให้เขามีความรู้สึกขยะแขยงอย่างนั้นหรือ?

การสะกดจิตของเธอมีส่วนไหนที่ผิดพลาด

ทว่าด้วยสภาพร่างกายของเขาที่เป็นแบบนั้น เขาออกไปหาผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ใช่ไหม?

ไม่ ไม่ได้ เขามีเพศสัมพันธ์ไม่ได้ การไปหาผู้หญิงคนอื่นก็ไม่มีประโยชน์กับเขาเหมือนกัน

ความรู้สึกไม่สบายใจโอบล้อมเธอเอาไว้

ถึงอย่างไรก็ตาม… ถ้าฌอนไปหาแคทเธอรีนล่ะ?

ซาร่ารีบโทรหาร็อดนีย์ เธออธิบายทุกอย่างกับเขาขณะที่ร้องไห้ไปด้วย

ร็อดนีย์ตกใจมาก “อะไรนะ? ฌอนมีเซ็กส์ไม่ได้งั้นเหรอ?”

“ร็อดนีย์ พักเรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะ รีบคิดหาวิธีตามหาฌอนเร็ว ๆ เถอะ ฉันกลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขา” ซาร่าพูดขึ้นอย่างร้อนใจ

“เรื่องของเรื่องคือ วันนี้ฉันเดินทางมาเจรจาธุรกิจ ฉันจะขอให้เชสเตอร์ตามหาเขาให้เร็วที่สุด”

“นายไม่อยู่เหรอ?” ซาร่าแทบจะกระอักเลือด ที่คนโง่เง่าอย่างร็อดนีย์ใช้การไม่ได้ในช่วงเวลาคอขาดบาดตาย

...

กลางดึก

รถยนต์แล่นไปตามท้องถนน

ฌอนลดหน้าต่างทั้งหมดลง สายลมเย็น ๆ ยามค่ำคืนพัดโชยเข้ามา ทว่ามันก็ไม่ได้ขจัดความร้อนภายในกายของเขาไปได้เลย กลับกลายเป็นยิ่งทรุดลงไปอีก

ไม่ แบบนี้ไม่ดีเสียแล้ว

ใบหน้าของแคทเธอรีนผุดขึ้นในความทรงจำอันเลือนรางของเขา

เขาเหยียบคันเร่งจนมิด

รถยนต์แล่นไปยังสถาบันเฮคเกตต์

ที่สถานบันเฮคเกตต์ แคทเธอรีนไม่อาจรู้ได้ว่ามีคนกำลังคิดถึงเธออยู่

เธอกำลังคุยวีดิโอคอลอยู่กับซูซี่และลูคัส ด้วยเวลาที่ต่างกัน ที่อเมริกายังคงเป็นช่วงกลางวันอยู่

“คุณแม่ขา การแสดงของหนูในวันนี้เป็นยังไงบ้างคะ?” ซูซี่ถามด้วยความตื่นเต้น “หนูได้ยินคุณแม่เรียกชื่อฌอน หนูก็เลยรู้ว่าต้องเป็นคุณพ่อใจร้ายของหนูแน่ ๆ แน่นอนว่าหนูจะไม่บอกว่าหนูเป็นใคร หนูไม่อยากให้เขาพาหนูกลับไปแล้วให้ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นมาเป็นแม่เลี้ยงของหนู”