เวลา 09:00 น.
แคทเธอรีนเพิ่งเปิดประตูเพื่อเตรียมตัวจะออกไปทำงาน เมื่อซาร่าที่ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงวิ่งเข้ามาเหมือนคนบ้า
“แคทเธอรีน โจนส์ แกมันเพศยาหน้าไม่อาย! แกมันยัยผู้หญิงใจทราม! ยัยจิ้งจอก!” ซาร่ากรีดร้องแล้วตบหน้าแคทเธอรีน
ทว่า แทนที่จะตบโดนแคทเธอรีน เธอกลับตบโดนถุงขยะในมือของแคทเธอรีนแทน
“ฉันให้” แคทเธอรีนโยนถุงขยะใส่เธอพร้อมกับยิ้มออกมา เปลือกผลไม้ เศษกระดาษ และอาหารที่เหลือทิ้งกระเซ็นเต็มทั้งร่างของซาร่า
ซาร่าแทบจะอาเจียนออกมาเพราะกลิ่นเหม็นที่อบอวล
เธอดึงสิ่งพวกนั้นออกมาจากศีรษะของเธอ ทว่าจนแล้วจนรอด เธอก็ยังอดที่จะอาเจียนออกมาด้วยความขยะแขยงไม่ได้
“อาเจียนออกมาทำไมล่ะ? เธอก็เห็นทิชชู่ทั้งหมดนี้แล้วไม่ใช่เหรอ? มันเป็นสิ่งที่ฌอนกับฉันใช้เมื่อคืนนี้”
แคทเธอรีนยิ้มออกมาขณะที่เธอทิ้งระเบิด
เมื่อสามปีที่แล้ว ซาร่าได้เปลี่ยนชีวิตของเธอให้เหมือนตกนรกทั้งเป็น
ซาร่าเพียงคนเดียวที่ทำลายเพื่อนและครอบครัวของเธอ ทว่าในตอนนี้ ผู้หญิงที่อยู่ตรงนี้กลับใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
ทุกวันเมื่อเธอเห็นข่าวซาร่ากับฌอน เธอไม่อยากได้อะไรมากเกินไปกว่าการฉีกซาร่าออกจากกันเป็นชิ้น ๆ
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่อาจพรรณนาได้ถึงความสุขที่เธอรู้สึกได้เมื่อเห็นท่าทางที่น่าอนาถใจของซาร่าในตอนนี้
มีเพียงเหตุผลเดียวที่เธอฝืนใจยอมฌอนเมื่อคืนนี้ เพียงเพราะเธอต้องการเห็นซาร่าเป็นแบบนี้ โกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าแค่มองผู้ชายที่หยาบช้าคนนั้นก็ขยะแขยงแล้ว
“กรี๊ดด ยัยผู้หญิงแพศยา ฉันจะฆ่าแก” เมื่อถูกยั่วให้โกรธ ซาร่าจึงวิ่งเข้าใส่เธอเหมือนคนบ้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...