คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 665

“...ไม่ใช่ รีบทานยาเถอะ เธอทานแล้วฉันจะได้กลับ”

ฌอนรู้ว่าเขาทำตัวเหมือนคนเลว ทว่าซาร่ารอเขามากว่าสิบปี เขาไม่อาจปล่อยให้เธอผิดหวังได้อีกแล้ว

“ได้ค่ะ ฉันจะทานเดี๋ยวนี้เลย” แคทเธอรีนหันกลับมาด้วยความขุ่นเคือง เธอบิเอาเม็ดยาออกมาแล้วกินเข้าไป จากนั้นจึงโยนส่วนที่เหลือใส่หน้าเขา เธอตะโกนออกมา “ตอนนี้ไสหัวไปได้หรือยัง?”

เธอผลักเขาออกไปแล้วกระแทกประตูปิด

ฌอนรู้สึกแย่ เขายืนอยู่ที่หน้าประตูอยู่นานก่อนจะกลับไปด้วยความเสียใจ

โดยที่เขาไม่อาจล่วงรู้ได้ แคทเธอรีนหยุดร้องไห้แล้วไปทำอาหารเย็นหลังจากที่เขากลับไปได้ไม่นาน

อย่างไรก็ตาม ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการแสดงและร้องไห้ให้คนเลวคนนั้น

เมื่อเธอทานอาหารเสร็จแล้ว เฟรยาก็โทรมาหาเธอจากสหรัฐอเมริกา “แผนไปถึงไหนแล้ว?”

“ฉันคิดว่าก็โอเคอยู่นะ ฉันกำลังค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปอยู่ แต่ฉันรู้สึกว่าหมู่นี้ฉันกดดันเกินไปหน่อย ซาร่าน่าจะเคลื่อนไหวในไม่ช้านี้ แถมหมู่นี้เดเมียนกับเมลานี่ก็มีท่าทางเงียบไปเหมือนกัน”

แคทเธอรีนเทโยเกิร์ตลงในถ้วยแล้วเติมผลไม้ลงไป จากนั้นจึงใช้ช้อนคน

“ฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจกับความคิดของเธอที่ไปอยู่ที่นั่นตามลำพังอยู่ดี” เฟรยาคร่ำครวญ

“โลแกนก็อยู่ที่นี่ด้วย”

“ก็จริง นอกจากนั้นก็ยังมีเวสลีย์ โจเซฟ แล้วก็เลียมอีกด้วย เธอมีอัศวินอยู่ตั้งเยอะ” เฟรยาหัวเราะออกมา แล้วกระซิบขึ้นทันที “โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นส่งจดหมายสมัครงานมาให้ฉัน พวกเขาเสนอเงิน 30 ล้านดอลล่าร์ เพื่อให้ฉันพัฒนาผลิตภัณฑ์ลดเลือนริ้วรอยให้พวกเขา”

แคทเธอรีนยิ้มออกมาด้วยความสาแก่ใจ “น่าสนใจดีนี่ สมมุติว่า ถ้าพวกเขารู้ว่า ‘นักเคมีเครื่องสำอางม้ามืดที่ค่าตัวแพงที่สุดในโลก’ เป็นคนที่พวกเขาเคยขึ้นบัญชีดำและทำลายชื่อเสียงในอดีต พวกเขาจะทำหน้ายังไง”

“ฉันตั้งตาคอยวันนี้มานานแล้ว” เฟรยาพูดอย่างอารมณ์ดี