คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 669

แคทเธอรีนยิ้มจาง ๆ ก่อนจะปิดโทรทัศน์

‘ตอนนี้มีความสุขไปเถอะ แค่รอให้ถึงวันแต่งงาน ฉันจะส่งของขวัญที่แสนพิเศษไปให้ แล้วพวกเธอจะได้รู้ว่าความรู้สึกตกลงมาจากสวรรค์มันเป็นยังไง’

...

ในเวลาดียวกันนั้นเอง ในอีกด้านหนึ่ง

นิโคลา เมลานี่ และเดเมียน ที่ถูกผู้คนโจมตีก่อนหน้านี้ ก็รู้สึกยินดีที่ได้ยินข่าวนี้

โดยเฉพาะนิโคลาที่หัวเราะอย่างสะใจ “แคทเธอรีนกลับมาแล้วยังไง? ฌอนก็แต่งงานกับคนอื่นอยู่ดี”

“นั่นสิคะ ก่อนหน้านี้เธอแย่งฌอนไปจากหนูด้วยซ้ำ สุดท้ายแล้วการแต่งงานของหนูกลายเป็นว่าดีกว่าเธอซะอีก” ความโกรธของเมลานี่คลายลง

แต่ถึงอย่างไรเดเมียนกลับขมวดคิ้วเข้าหากัน “คุณกับลูกควรเลิกให้ความสนใจกับเรื่องไร้สาระแบบนี้นะ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือแย่งยูล คอร์ปอเรชั่นกลับมาให้เร็วที่สุด”

นิโคลามองเขาด้วยความไม่พอใจ “ไม่ต้องกังวลไปหรอก โจเอลอ่อนแอลงทุกวัน เขาคงจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างมากที่สุดก็หนึ่งปีครึ่ง หลังจากที่โจเอลตายแล้ว แคทเธอรีนก็เอาชนะพวกเราไม่ได้ด้วยซ้ำ ทุกคนคงจะลืมเรื่องของพวกเราไปแล้ว”

คิ้วของเดเมียนที่ขมวดเข้าหากันคลายออก “พอพี่ชายของผมเสียชีวิต ผมก็จะไม่เห็นแคทเธอรีนเป็นคู่แข่งอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม… วอลเตอร์นี่ไว้ใจได้ใช่ไหม?”

“ค่ะ ฉันมีหลักฐานการทำผิดของเขาอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นนะคะ ฉันมีคนสอดแนมอยู่ในวิลล่าตระกูลยูล เขาจะรายงานฉัน ถ้าหลักฐานของวอลเตอร์ถูกเปิดเผย”

นิโคลาหลบตาที่เป็นประกายเมื่อจู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

“สวัสดีครับคุณวิคส์ วอลเตอร์เองนะครับ ผมวางยาที่คุณให้ผมมาเมื่อคราวก่อนหมดแล้วนะ”

“หมดแล้วงั้นเหรอ?” นิโคลาขมวดคิ้ว

“ยานี้พอใช้สำหรับหนึ่งเดือนเท่านั้นนะครับ ตอนที่ผมใส่ลงในกาแฟเมื่อเช้านี้ ผมประหม่าเกินไปหน่อยเลยเผลอใส่เยอะเกินไป ผมต้องเทกาแฟทิ้งนั่นแล้วชงแก้วใหม่”