คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 672

“ไม่ใช่นะคะคุณพ่อ คุณแม่ไม่ใช่คนแบบนั้น นี่ต้องเป็นการเข้าใจผิดค่ะ” เมลานี่อธิบายพลางส่ายหน้า

“พอได้แล้ว เมลานี่ พ่อพอจะได้ยินข่าวลือมาจากคนอื่นมาบ้าง” เดเมียนพูดอย่างเกรี้ยวกราด “ตอนที่ตำรวจบุกเข้าไป แม่ของหนูกำลังดึงเสื้อของวอลเตอร์อยู่ในโกดังทั้งกลางวันแสก ๆ ระหว่างตำรวจทำการสอบสวนวอลเตอร์ เขาเปิดเผยว่าเขาเป็นชู้กับเธอมาสี่ถึงห้าปีแล้ว พวกเขาพบกันเฉลี่ยเดือนละครั้ง ไม่ว่าจะเป็นที่โรงหนัง ในรถ หรือแม้กระทั่งข้างนอก”

สีหน้าน่ากลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเมลานี่เมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น

เดเมียมเริ่มร้อนใจยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเขาพูดต่อ เขาดูเหมือนเป็นสัตว์ป่าที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ แม้ว่าจะพิการ แต่เขาก็ยังทำลายข้าวของที่อยู่ใกล้ตัวเขาได้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่นอย่างแรงกล้า

“เธอดูถูกพ่อมาตลอด เธอดูถูกที่พ่อพิการ” เดเมียนทุบขาตัวเอง “เพราะเธอ พ่อถึงกับฆ่าเชอรีน ขัดแย้งกับทั้งตระกูลยูล และรับโทษทั้งหมด แต่แทนที่เธอจะสำนึกบุญคุณ เธอทำเหมือนพ่อเป็นแค่เครื่องมือ”

เมลานี่ตกใจที่ได้ยินเช่นนั้น “คุณพ่อ คุณ… คุณพ่อเป็นคนฆ่าเชอรีนเหรอคะ?”

เดเมียนพยักหน้าด้วยดวงตาที่ซับซ้อน “ตอนนั้นพ่อรักแม่ของหนู แต่เธอรักโจเอล เธออยากแต่งงานกับเขา ดังนั้นเพื่อเอาอกเอาใจแม่ของหนู พ่อจงใจแนะนำคุณปู่กับคุณย่าให้ใส่ความโจเอลกับแม่ของหนู เราจัดการให้พวกเขานอนด้วยกัน แต่โจเอลไม่ได้แตะต้องแม่ของหนูเลย แต่เพื่อจะได้ตั้งท้องลูกของตระกูลยูลและได้แต่งงานกับโจเอล เธอจึงขอให้พ่อช่วยเธอ”

เมลานี่กลืนน้ำลายเมื่อได้รู้ว่าแม่ของเธอกล้าบ้าบิ่นมากแค่ไหน

เดเมียนพูดพลางถอนหายใจออกมา “พ่อมีเพื่อนทำงานอยู่ในองค์การอุตุนิยมวิทยาโลก เขาบอกกับพ่อว่ามีพยากรณ์อากาศว่าพายุไต้ฝุ่นจะพัดเข้าถล่มประเทศที พ่อเลยจงใจโทรหาเชอรีนแล้วบอกเธอว่าพี่ชายเมาและถูกรุมทำร้ายอยู่ที่ประเทศที แล้วเขาก็เอาแต่เพ้อเรียกชื่อเธอ เชอรีนรีบไปที่นั่นแล้วถูกพายุไต้ฝุ่นพัดถล่มในคืนนั้น”

เมลานี่มองโจเอลอย่างชื่นชม “คุณพ่อสุดยอดไปเลยค่ะ เหตุการณ์นี้เป็นการวางแผนมาอย่างแยบยล หนูไม่คิดว่าแคทเธอรีนจะคิดได้ว่าคุณพ่อมีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการตายของแม่เธอ”