คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 692

ทว่าฌอนก็ทนอยู่เฉยไม่ได้

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?” เขาจับไหล่ของแคทเธอรีนแล้วตรึงเธอไว้กับกำแพง ดวงตาของเขาแผดเผาราวกับเปลวเพลิง “ฉันยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ดึงดูด เป็นฉันเองที่ก่อนหน้านี้รู้จักเธอไม่ดีพอ”

จากนั้นริมฝีปากบางของเขาก็จุมพิตลงบนริมฝีปากสีแดงของเธออย่างกักขฬะ

แต่ทว่าแคทเธอรีนหันหน้าหนีทั้งหลบหลีก

ริมฝีปากของเขาประทับลงบนแก้มของเธอ และกลิ่นหอมรัญจวนใจจากเรือนร่างของเธอที่อบอวลไปทั่วทำให้เขาไม่อาจถอนตัวได้

“ฌอน ฮิลล์ คุณจำได้ไหมว่าคุณให้คนของคุณกดฉันลงกับพื้นแล้วค้นตัวฉันเมื่อสัปดาห์ที่แล้วยังไง? คุณจำได้ไหมว่าคุณบังคับให้ฉันเซ็นใบหย่ายังไง? คุณยังจำได้ไหมว่าตอนนั้นคุณดูเย็นชามากแค่ไหน?”

แคทเธอรีนเอ่ยพูดเบา ๆ ด้วยความเศร้าที่ยังหลงเหลืออยู่ “ความจริงแล้วตอนที่คุณอุ้มฉันลงจากรถในวันนั้น ฉันไม่ได้หลับหรอกค่ะ ฉันแค่รู้สึกเหมือนกับอยู่ในความฝันจึงไม่กล้าตื่นขึ้นมา หลังจากที่คุณกลับไปแล้ว ฉันคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย แล้วรู้สึกว่าอาจจะยังมีโอกาสสำหรับเรา แต่วันต่อมาคุณกลับมาหาฉันเพื่อขอหย่า คุณไม่ได้หลงเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้ฉันเลย”

เมื่อใกล้ถึงจุดสิ้นสุด เสียงของเธอก็เจือด้วยเสียงสะอื้น ทว่าเธอยังคงแสร้งทำเป็นเข้มแข็ง

ร่างกายของฌอนแข็งทื่อไปหมด ดูเหมือนร่างกายของเขาถูกควบคุม ทำให้เขาไม่อาจขยับเขยื้อนได้ “เธอ...”

แคทเธอรีนผลักเขาออก “หลังจากนั้น ฉันก็เห็นคุณพาซาร่าไปทำเด็กหลอดแก้วที่โรงพยาบาล ในเมื่อคุณตัดสินใจอยู่กับเธอแล้ว ทำไมคุณถึงยังกลับมาทำร้ายฉันอยู่ตลอด? ระหว่างซาร่ากับฉัน คุณไม่เคยลังเลที่จะเลือกทำร้ายฉันเลย คุณพูดว่าคุณต้องการฉัน แต่ระหว่างเราสามคน มีฉันเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ต้องยอมครั้งแล้วครั้งเล่า มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ต้องเฝ้ามองครอบครัวทั้งสามหรือไม่ก็สี่คนของคุณอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่มีใครหรอกที่จะทำเหมือนไม่อิจฉาหรือหึงหวงได้ ถูกไหม? แต่ถ้าฉันทำร้ายซาร่า คุณก็จะทำร้ายฉันและด่าว่าฉันขึ้นมาอีก”

หญิงสาวทรุดตัวลงแล้วสะอื้นไห้ออกมาอย่างไม่อาจกลั้นทันที

ฌอนมองเธอ และจู่ ๆ ความรู้สึกเสียใจก็ท่วมท้นขึ้นมาในอกของเขา

ความจริงแล้ว เขารู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่เขาทำไม่ยุติธรรมกับเธอ

ทว่า เขาประเมินการควบคุมตัวเองของเขาสูงเกินไป และประเมินอิทธิพลของผู้หญิงคนนี้ที่มีต่อเขาต่ำเกินไป

“ลุกขึ้นเถอะ”