“ใช่แล้ว” เฟรยาพูดขึ้น “ตอนนี้แม่ของหนูเก่งมาก ๆ เลยนะ แต่คุณพ่อนิสัยไม่ดีของหนูโหดเหี้ยมมาก”
เด็กทั้งสองก้มหน้าลง ทั้งสองคนเงียบไปชั่วขณะ
...
วันต่อมา
แคทเธอรีนตื่นแต่เช้าและทำอาหารเช้าแสนอร่อยให้กับลูก ๆ ที่รักของเธอ
“ที่รักจ๊ะ แม่ได้หยุดงานแล้วนะ วันนี้แม่จะพาลูก ๆ ไปสนามเด็กเล่นดีไหม?” แคทเธอรีนพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน
“ดีค่ะ” ซูซี่รู้สึกมีความสุขขึ้นมา “หนูอยากทานขนมสายไหมด้วย”
“ตามที่ลูกต้องการเลยจ้ะ”
ทันใดนั้นเอง เฟรยาก็ออกมาจากห้องนอนแขกโดยสวมชุดเดรสลายสก็อตทับด้วยเสื้อโค้ทสีเบจ เธอแต่งหน้าบาง ๆ ปล่อยผมยาวลงมาบนไหล่ของเธอ เธอสวมรองเท้าส้นสูง
“ที่รัก คุณแม่ทูนหัวดูเป็นยังไงบ้าง?” เฟรยาหมุนตัว
ซูซี่ปรบมือ “สวยมากเลยค่ะ สวยมากจนหนูเกือบตายไปเลยค่ะ”
“เด็กอะไรปากหวาน แม่ทูนหัวจะให้รางวัลหนูเป็นช็อกโกแลต” เฟรยาส่งช็อกโกแลตให้
สีหน้าของแคทเธอรีนเคร่งขรึม “เธอแค่จะไปร่วมสัมมนาที่เอสอี กรุ๊ปจัดขึ้นไม่ใช่เหรอ? ถ้าฉันไม่รู้อะไรเลย ฉันคงคิดว่าเธอจะไปเข้าร่วมประกวดนางงามซะอีก”
“เธอรู้ได้ยังไง? งานที่ฉันไปร่วมในวันนี้ได้รับความสนใจจากแบรนด์ผลิตภัณฑ์เพื่อความงามทั่วโลกเลยนะ แม้แต่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นของร็อดนีย์ สโนว์ ก็ไม่เว้น ฉันรอคอยเวลานี้มานานแล้ว แต่ เหอะ! ตอนนี้ฉันแทบจะทนไม่ไหวที่จะได้เห็นดวงตาโศกเศร้าน่าเวทนาของเขา” เฟรยาพูดพลางเชิดหน้าขึ้น
“เอาล่ะ รีบทานเถอะ ค่อยไปตอนที่เธอทานอิ่มแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...