คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 709

“เอาล่ะครับ ปิดคดี”

เมื่อตำรวจจะกลับ เฟรยาจึงพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ “ดูก็รู้ว่าไม่ใช่การลักขโมย มีคนจ้างพวกมันให้มาแก้แค้นเรา”

“พอได้แล้วเฟรยา ตำรวจก็ทำตามหน้าที่ที่เขาควรจะทำแล้ว”

แคทเธอรีนปรามเธอเอาไว้และปล่อยให้ตำรวจออกไป

“ฉันมั่นใจว่า โทมัส นีสันเป็นคนติดสินบนพวกเขา” เฟรยาพูดขึ้นด้วยความโกรธ

แคทเธอรีนพูดเยาะเย้ย “แน่นอน การฝึกฝนทำให้เกิดความชำนาญ ยิ่งโทมัสทำเรื่องเลวร้ายมากเท่าไร เขาก็ยิ่งชำนาญมากขึ้นเท่านั้น ก่อนหน้านี้ ฌอนคอยตามเช็ดตามล้างเรื่องวุ่นวายที่เขาก่อขึ้น ตอนนี้เขาจัดการเรื่องพวกนั้นได้ด้วยตัวเองจนเขาไม่ต้องรับผลของการกระทำที่ตามมาด้วยซ้ำ”

“แล้วเราจะไม่แก้แค้นให้ซูซี่เหรอ?” เฟรยาถามขึ้นอย่างไม่พอใจ

“เราต้องค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป แต่… ฉันคงจะอยู่อย่างมีความสุขไม่ได้จนกว่าฉันจะให้พวกมันชดใช้อย่างสาสม”

แคทเธอรีนส่งลูคัสให้เฟรยา “ฉันจะออกไปข้างนอก”

“คุณแม่จะไปไหนครับ?” ลูคัสถามด้วยความเป็นห่วง

“คุณแม่จะไปซื้ออาหารเช้าครับ ไปไม่นานเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว ระหว่างนี้ลูกดูแลน้องสาวให้ดีนะครับ” แคทเธอรีนออกจากโรงพยาบาลเมื่อทำให้ลูคัสวางใจได้แล้ว

...

08:00 น.

ที่วิลล่าริมทะเล

แคทเธอรีนถีบประตูให้เปิดออก เธอสวมรองเท้าบูทยี่ห้อด็อกเตอร์มาร์ตินและกางเกงยีนส์ เธอกระโจนออกมาจากรถเอสยูวีด้วยดวงตาที่เย็นชา

ฌอนหรี่ตาลง ขณะที่ซาร่ากอดเอวของเขาเอาไว้ด้วยร่างที่สั่นเทา ดูเหมือนว่าเธอตกใจ

“เธอคิดจะทำอะไรคะ ฌอนนิค? แบบนี้มันน่ากลัวมากเลยนะ เธอเกือบจะชนเราอยู่แล้ว”

ฌอนเปิดประตูออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึมแล้วลงมาจากรถ เมื่อเห็นสนามหญ้าเละเทะไปหมด เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมา “แคทเธอรีน โจนส์ เธอรนหาที่ตายแต่เช้าเลยหรือไง? ฉันทนเธอมาพอแล้ว”

“ฉันก็ทนพวกคุณสองคนมามากพอแล้วเหมือนกัน แคทเธอรีนเดินเข้าไปหาเขาช้า ๆ แววตาของเธอเผยให้เห็นถึงความโกรธ “ทำไมเมื่อกี้ฉันไม่ชนยัยคู่รักหน้าด้านกับคุณให้ตาย ๆ ไปเลยนะ?”

“เธอมันป่วย! กลับไปกินยาไป” ฌอนมองแคทเธอรีนราวกับเธอเป็นผู้หญิงเสียสติ