คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 717

“คุณแม่คะ เลิกพูดถึงอดีตเถอะค่ะ บางทีโชคชะตาก็อาจจะไม่ได้เข้าข้างแคทเธอรีน” วาเลรี่พอใจกับเรื่องนี้มาก แต่เธอไม่อาจแสดงออกได้

“นั่นสิ ฉันไม่คิดว่าสภาพแวดล้อมของโรงพยาบาลนี้จะดีนักหรอกนะ กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฮิลล์กันเถอะ ให้ทีมแพทย์มา ซูซี่จะได้ไม่ต้องลำบากอยู่ที่โรงพยาบาล” คุณท่านฮิลล์สั่ง

ซูซี่เป็นเหลนคนแรกของตระกูลฮิลล์ เธอจะต้องไปรับการดูแลประคบประหงมเป็นอย่างดี

เมื่อตระกูลฮิลล์ออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับซูซี่ แคทเธอรีนก็จับมือลูคัสเดินออกมาจากข้างกำแพง

คงเป็นเรื่องโกหกที่จะบอกว่าเธอไม่โกรธหรือเศร้า

ทว่า เมื่อเธอเห็นซูซี่มีความสุขอยู่ในอ้อมแขนของลีอา เธอเองก็รู้สึกอึดอัดใจเหมือนกัน

ถึงซูซี่จะไม่เคยพูดออกมา แต่แคทเธอรีนก็รู้ว่าซูซี่อิจฉาเด็กคนอื่น ๆ ที่มีคุณปู่คุณย่า

บางที… นี่อาจจะดีกว่า ถ้าซูซี่กลับไปที่ตระกูลฮิลล์ในฐานะลูกสาวของเลียม สมาชิกในตระกูลฮิลล์คงจะเอ็นดูเธอ เลียมก็จะได้ไม่ต้องทะเลาะกับเธอเพราะซูซี่อีกด้วย

เพียงแค่ลูกสาวที่เธอเฝ้าเลี้ยงดูฟูมฟักมาเป็นอย่างดี ในตอนนี้ต้องไปอยู่กับตระกูลฮิลล์อย่างกะทันหัน เธอจึงรู้สึกเศร้าและเสียใจ

“ลูคัส ลูกอิจฉาซูซี่ไหม? ลูกอยากกลับไปหาตระกูลฮิลล์ด้วยไหม?” แคทเธอรีนมองลงไปที่ลูกชายของเธอ

ลูคัสส่ายหน้า “ผมไม่ชอบตระกูลฮิลล์ ผมชอบอยู่กับคุณแม่มากกว่า”

เด็กชายจับมือแคทเธอรีนแน่นหลังจากที่พูดแบบนั้น

เมื่อเทียบกับซูซี่ หน้าตาของลูคัสคล้ายกับแคทเธอรีนมากกว่า

แคทเธอรีนใจอ่อนพลางกอดลูกชายเอาไว้แน่น

“คุณแม่ อย่าเศร้าไปเลยครับ ซูซี่เด็กนิสัยไม่ดีคนนั้นเพิ่งรู้สึกว่าตอนนี้มันน่าตื่นเต้น แต่อีกไม่กี่วันน้องจะต้องร้องไห้หาคุณแม่แน่ ๆ” ลูคัสพูดอย่างใจเย็น

“จ้ะ” แคทเธอรีนถอนหายใจ

ช่างเถอะ เธอเองก็กังวลเรื่องที่จะส่งซูซี่กลับไปที่อเมริกาอยู่ดี ถึงอย่างไร การมีลูกที่ดูเหมือนฌอนแทบจะทุกกระเบียดนิ้วก็เป็นระเบิดเวลาได้เช่นกัน ลูคัสเองก็ถูกเปิดเผยได้ทุกเมื่อ

เธอพูดกับลีอาอย่างมีความสุข “คุณย่าคะหนูชอบที่นี่ หนูไม่เคยเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่แบบนี้มาก่อนเลยค่ะ”

ลีอาและคุณผู้หญิงฮิลล์ยิ้มกว้าง เป็นเรื่องยากที่คุณท่านฮิลล์จะอารมณ์ดีด้วยเหมือนกัน “จากนี้ไปนี่คือบ้านของหนูนะ มีสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่อยู่ข้างหลังตึกนั่นด้วย”

“จริงเหรอคะ? ถ้ามีสนามเด็กเล่นที่นี่ ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่ามีเด็ก ๆ คนอื่น ๆ มาเล่นกับหนูด้วยใช่ไหมคะ?” ซูซี่ถามด้วยความดีใจ

ท่าทางของคุณท่านฮิลล์นิ่งไป สนามเด็กเล่นขนาดใหญ่นั่น ในตอนแรกถูกสร้างขึ้นให้ลูกฝาแฝดของแคทเธอรีน ทว่า ท่านคิดไม่ถึงว่า...

ลีอาพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน “ไม่มีเด็กคนอื่นหรอกลูก คุณทวดของหนูเตรียมเอาไว้ให้เหลนของตระกูลฮิลล์ แต่หนูต้องรอจนกว่าหนูจะหายดีก่อนนะถึงจะไปเล่นที่นั่นได้ ไปกันเถอะ มาลูก เดี๋ยวคุณย่าจะพาหนูไปดูห้องเด็กนะคะ”

คุณผู้หญิงฮิลล์กระซิบกับเลียมที่อยู่ข้างหลังเธอ “เราไม่รู้ว่าแกมีลูก เราเลยไม่ได้เตรียมห้องเด็กเอาไว้ใหม่ แต่ห้องนี้ก็ยังใหม่อยู่เหมือนกัน ก่อนหน้านี้มันถูกเตรียมเอาไว้ให้ลูกแฝดของฌอน หลังจากนั้น...”

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณย่า ห้องนั้นก็ดีมากแล้วครับ” เลียมพึมพำตอบ ของที่เตรียมเอาไว้ให้ฝาแฝดสุดท้ายแล้วก็ยังเป็นของพวกเขา พวกเขาไม่ได้มอบให้ผิดคน

“ตกลง” คุณผู้หญิงฮิลล์รู้สึกว่าเลียมเริ่มใจกว้างและมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น “ซูซี่ บอกชื่อเต็ม ๆ ของหนูกับคุณทวดหน่อย”