คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 828

แคทเธอรีนก้มลงมอง เธอก็อดยิ้มไม่ได้ แม้ว่าเธอควรจะเขินอายแต่ยังไงซะเธอก็เคยใช้อุบายนี้มาก่อนตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในเมลเบิร์น

เฮ้อ เขาทําราวกับว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อน

"ก็ได้ค่ะ"

เธอเม้มริมฝีปากสีชมพูของเธอ แล้วกลับห้องนอนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็ออกมา

ฌอนนั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมอาหารเช้าที่เขาซื้อจากร้านอาหารเช้าชื่อดัง

“ผมขอให้สุดยอดเชฟในฟอร์คฟูลปรุงมื้อเช้านี้ให้คุณเลยนะ มีวาฟเฟิล อะโวคาโดโทสต์ เบรคฟาสต์แร้ป

เฟรนช์โทสต์...” ฌอนระบุทีละรายการ

เพียงได้กลิ่นของอาหาร แคทเธอรีนบอกได้เลยว่าเมนูเหล่านี้อร่อยเพียงใด

ดังนั้นเธอจึงหยิบส้อมขึ้นมาเริ่มกิน กินไปสักพักเธอพบว่าฌอนยังไม่เริ่มขยับเลย "อ้าว คุณไม่กินเหรอ?"

"ผมไม่ค่อยอยากอาหารน่ะ" ฌอนพูดความจริง เขาไม่ค่อยอยากกินอะไรนักนอกจากอาหารฝีมือของเธอ

“อย่าทำงั้นสิคะ คุณต้องกินอาหารเช้านะ มาฉันจะป้อนคุณเอง”

แคทเธอรีนเลิกคิ้ว แล้วเธอก็หยิบขนมปังปิ้งชิ้นหนึ่งใส่ปากเธอแล้วเอนตัวเข้าไปหาเขา

ฌอนกลั้นหายใจ เธออยู่ใกล้เขามากจนเขาเห็นขนตางอนยาวของเธอ เธอ...ใช้ปากเธอป้อนอาหารเขา

เดิมทีฌอนไม่อยากทานอาหารเช้าประเภทนี้ แต่เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนก้มศีรษะลงเพื่อกัดขนมปังครึ่งหนึ่ง

"อร่อยหรือยังคะตอนนี้?" หญิงสาวผมยาวมองเขาด้วยรอยยิ้ม ราวกับมีแสงแดดยามเช้าสาดส่องอยู่ในดวงตาเธอ

“ฌอน ฮิลล์ ฟังนะฉันเกลียดคุณและฉันอยากจะแก้แค้นคุณจริง แต่ว่าฉันอยากเอาคืนซาร่ามากกว่า ฉันอยากแย่งคุณมาแล้วไม่ปล่อยคุณไป ให้เธอเศร้าเสียใจไม่มีความสุข”

จากนั้นแคทเธอรีนก็กอดคอของเขาแววตานิ่งงันพูดว่า “คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับวิธีการแก้แค้นของฉันคะ? มันดีไหม?"

“...”

ฌอนนิ่งไปครู่หนึ่ง ไม่รู้จะพูดอะไร

อันที่จริงเขาหวังว่าซาร่าจะยอมจากไปโดยเร็วแทนที่จะใช้ชีวิตของเธออย่างทุกข์ทรมาน ไม่เช่นนั้นเขาเองคงรู้สึกแย่

“ช่างมันเถอะ ฉันรู้ว่าซาร่าอยู่กับคุณมายี่สิบปีแล้ว ไม่มีทางที่ฉันจะเทียบได้” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็โน้มตัวเข้าหาอ้อมกอดของเขา ใช้ปลายผมของเธอเขี่ยไปมาที่ลำคอของเขายั่วยวนเหมือนจิ้งจอกสาว “แน่นอนค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะซาร่าความเจ็บป่วยของคุณคงไม่หายขาด คุณจะรู้สึกผิดกับเธอก็เป็นเรื่องธรรมดา”

"อืม" คอหอยของฌอนคันอย่างรุนแรงจากผมของเธอ ตอนนี้เขาเข้าใจอย่างยิ่งแล้วว่าทําไมคนส่วนใหญ่ตั้งแต่โบราณกาลมาถึงได้สับสนคิดอะไรไม่ออกเมื่อมีผู้หญิงอยู่ในอ้อมแขน