คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 845

ไม่นาน พวกเธอถูกชายทั้งสี่คนจับขึงไว้บนเตียงอย่างรวดเร็ว

“เจ้านายคนนี้คือเฟรยา ลินช์” ชายคนหนึ่งดึงรูปถ่ายออกมาและชี้ไปที่เฟรยา

"ใช่แล้ว พาเธอไป" ชายที่มีสร้อยโซ่ทองหนาโบกมือ จากนั้นเขาจ้องไปที่แคทเธอรีน “พวกแกไปเลย ฉันจะอยู่นี่ทำอะไรสนุก ๆ ก่อน”

“พี่ชาย ฉันก็อยากสนุกเหมือนกัน” คนหนุ่มกว่าที่อยู่ด้านข้างเลียริมฝีปากของเขาขณะจ้องไปที่เฟรยา “เขาไม่ได้บอกว่าห้ามเราแตะต้องเธอ”

"เออจริงด้วยว่ะ"

"ไอ้สารเลว" แคทเธอรีนและเฟรยา ตกใจกลัวมากเมื่อเห็นพวกผู้ชายจู่โจมเข้ามากระชากเสื้อผ้าพวกเธอ

ในขณะนั้นเองประตูถูกเตะเข้ามา

ฌอนโผล่พรวดเข้ามา เมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าของแคทเธอรีนถูกฉีกจนขาดเป็นสองท่อน ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและเย็นเยียบขึ้นมาทันที "แกกล้าดียังไงถึงมาแตะต้องเธอ"

"ใคร... แกเป็นใคร?" อันธพาลทั้งสี่ตกใจกับออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของเขา

"ฉันคือคนที่จะฆ่าแกคืนนี้" ฌอนตรงเข้าทุบตีคนพวกนั้นทันทีจนล้มลงนอนกองและถึงกับขาหัก

หลังรบจนชนะ เขาก็รีบถอดเสื้อผ้าของเขาออกมาพันรอบตัวแคทเธอรีนไว้ เมื่อเขาเห็นรอยแดงบนผิวขาวน้ำนมของเธอ เขาก็หันกลับไปด้วยความโกรธและหักมือพวกมันเข้าให้อีก

“พี่ชายปล่อยพวกเราไปเถอะ เราแค่รับว่าจ้างจากใครบางคน” ชายที่มีโซ่ทองอ้อนวอน “ชายอีกคนก็ไม่ใช่พวกคนธรรมดาเหมือนกัน ผมบอกได้แค่ว่าอย่าทําให้เขาขุ่นเคืองดีกว่า”

ฌอนถามอย่างไม่แยแสว่า "แล้วมันเป็นใครล่ะ?"

“ประธานแห่ง SE Group, เอริค แฮทช์”

“นั่นไงว่าแล้วเป็นไอ้สารเลว เอริค แฮทช์” เฟรยาสาปแช่งด้วยความโกรธ

"ใช่ครับ ประธานแฮทช์รู้ว่าคุณกําลังร่วมมือกับโอเชอร์ คอร์ปอเรชั่น และบอกว่าคุณหลอกเขา ดังนั้นเขาจึงต้องการสั่งสอนคุณ” ชายที่มีโซ่ทองมองไปที่ฌอน “พี่ชาย ประธานแฮทช์ไม่ใช่คนธรรมดา คุณควรลืมเรื่องในวันนี้ไปซะ ผมอยู่ในวงการมาหลายปีแล้วบางทีเราอาจเป็นเพื่อนกันได้ในอนาคต”

"เพื่อนเหรอ?" ฌอนหัวเราะด้วยเสียงต่ำด้วยรอยยิ้มเย็นยะเยือก "พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?"

"ไม่ค่ะ" แคทเธอรีนพูดด้วยความห่วงใยว่า “เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนะคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ”

“...”

ฌอนพูดไม่ออกและบูดบึ้ง “แคทเธอรีน โจนส์ พูดตามตรงเลยนะผมเพิ่งช่วยคุณไว้”

“หากคุณกําลังจะช่วยใครสักคนก็ควรช่วยให้ตลอดรอดฝั่งด้วยค่ะ” แคทเธอรีนเขย่าคอเสื้อของเขาเบา ๆ เธอไม่มีเรี่ยวแรง ดังนั้นเสียงของเธอจึงนุ่มนวลชวนสยิว

เลือดของฌอนพุ่ง ต้านเสน่ห์ไม่ไหวโดยสิ้นเชิง

ครู่ต่อมาเขาอุ้มแคทเธอรีนด้วยมือขวาและพักเธอไว้บนไหล่เขาก่อนที่เขาจะยกเฟรยาด้วยมืออีกข้างอย่างรังเกียจ

จริง ๆ เลย เขายกเธอขึ้นเหมือนหิ้วถุงพลาสติกอย่างไงอย่างงั้น

เฟรยาอยากจะร้องไห้ “ฉันต้องรีบหาแฟนสักคนแล้ว ทำอย่างนี้ได้ไง”