คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 858

แคทเธอรีนชี้ไปที่ลวดลายมังกรขนาดใหญ่แล้วพูดว่า “ถ้าเป็นจานจากยุคคังซีก็คงเป็นของโบราณที่มีประวัติยาวนานอย่างน้อยหลายร้อยปีและหยกคงจะแปรสภาพไปตามกาลเวลาแล้ว ดูสิบริเวณนี้สะท้อนแสงเกินไป และตรงจุดนี้เคลือบไม่เรียบ แต่ก็เลียนแบบได้ดีนะคะ ฉันเสนอสองพันค่ะ”

ใบหน้าของผู้ขายเป็นสีแดงเข้มด้วยความอับอายกับคํายืนยันของแคทเธอรีน

คุณคาวาดะจ้องเขา “คุณใช้ของปลอมมาตบตาผม คิดว่าจะมาหลอกได้ง่าย ๆ เพราะผมไม่ใช่คนจีนเหรอ?”

“ผมเปล่า ผมคิดว่ามันเป็นของจริง” แล้วผู้ขายก็ปลีกตัวไปเงียบ ๆ พร้อมกับจานในอ้อมแขนของเขา

"ขอบคุณครับคุณผู้หญิง" คุณคาวาดะยิ้ม "คุณดูคุ้นหน้าหน่อยนะครับ"

“หลายคนก็บอกแบบนั้นค่ะว่าฉันดูคุ้น ๆ ” แคทเธอรีนหันหลังกลับและพยายามหลบไปอย่างเขินอาย

“เดี๋ยวก่อนผมจําได้แล้ว คุณเป็นทายาทของยูล คอร์ปอเรชั่น นามสกุลของคุณคือ... โจนส์...” คาวาดะรีบพูด “คุณพ่อของคุณคือโจเอล ยูลใช่ไหมครับ?”

"คุณจำผิดคนแล้วล่ะค่ะ" แคทเธอรีนโบกมืออย่างเคอะเขิน

“ฮ่าฮ่า เปล่าเลยครับ ผมเคยพบพ่อของคุณมาก่อน” คาวาดะยื่นนามบัตรให้เธอ

แคทเธอรีนอ่านนามบัตรแล้วจับมือทักทายเขาทันที “สวัสดีค่ะท่านประธานคาวาดะ ที่จริงฉันก็เป็นคนที่คลั่งไคล้เครื่องลายครามเหมือนกัน ฉันแอบบินมาที่นี่เพื่อดูเพราะฉันไม่ต้องการให้คนอื่นจําฉันได้”

“ผมเข้าใจครับ มีคนจ้องหาผลประโยชน์อยู่เสมอ มันน่ารำคาญเหลือเกิน” คาวาดะหัวเราะ “มันเป็นชะตาฟ้าลิขิตให้เราได้พบกัน อย่างเช่นงานชิ้นนั้นไงครับ”

"ใช่แน่นอนค่ะ"

แคทเธอรีนตามเขาไป และหนึ่งชั่วโมงก็ผ่านไปเร็วติดปีก ทั้งสองคุยกันมากมายหลายเรื่อง

ช่วงทานมื้อเที่ยงนี่เอง คาวาดะกล่าวขึ้นว่า “อันที่จริง ผมชื่นชมการพัฒนาของยูล คอร์ปอเรชั่นในอาณาจักรโลจิสติกส์มาโดยตลอด แต่เนื่องจากคุณเป็นทายาทของยูลคอร์ปอเรชั่น คุณวางแผนที่จะเข้ารับช่วงต่อกิจการเมื่อไหร่ครับ?”

“มันไม่ง่ายที่จะรับช่วงต่อเลยค่ะ" แคทเธอรีนยิ้มขมขื่น “ปัจจุบันการเติบโตของยูลคอร์ปอเรชั่นนั้นดีมากและราคาหุ้นก็ขึ้นมาสูงแล้วด้วย แต่การจัดการภายในของยูลคอร์ปอเรชั่นซับซ้อน มีหลายคนโลภอยากได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน