คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 87

“แก...” ตอนนี้ซินดี้ตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด

“หยุดนะ เราเป็นเพื่อนสนิทกันมาเกือบแปดปี และเราถ่ายรูปด้วยกันนับครั้งไม่ถ้วน อย่าบังคับให้ฉันต้องงัดหลักฐานขึ้นมาพิสูจน์”

แคทเธอรีนกวาดสายตาของเธอมองไปที่แขกอย่างใจเย็น ก่อนที่จะหันกลับมาสนใจคู่สามีภรรยาโจนส์ในตอนสุดท้าย

“ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดหรอกค่ะ เพราะตระกูลโจนส์ไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอยู่ดี ฉันไม่อยากอยู่ในพิธีฉลองนี้แม้แต่วินาทีเดียว พูดตรง ๆ นะคะ ฉันรังเกียจพวกหน้าซื่อใจคด”

จากนั้นเธอก็โยนไมโครโฟนลงที่ด้านข้างพลางกระโดดลงจากโต๊ะ และเดินออกไปจากห้องจัดเลี้ยงภายใต้สายตาของทุกคนที่จับจ้องมาที่เธอ

ตระกูลโลว์และตระกูลโจนส์ได้รับความอับอายเป็นอย่างมาก

อีธานรู้สึกละอายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ในที่สุด พ่อของเขาก็ก้าวออกไปข้างหน้าและประกาศกับแขกที่มาร่วมงาน “มาเริ่มงานเลี้ยงกันเถอะครับ ขณะที่ให้คู่หมั้นทั้งสองคนขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและพักผ่อนที่ชั้นบน ผมพนันได้เลยว่าพวกเขาต้องรู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน”

เขาส่งสายตาเป็นสัญญาณไปที่อีธานหลังจากพูดเช่นนั้น อีธานกัดฟันแน่นขณะที่ลงจากเวทีและเดินไปที่ด้านหลัง

...

ที่หน้าลิฟต์

แคทเธอรีนรู้สึกวิตกกังวลขณะที่เธอกำลังรอลิฟต์มาถึง

เธอต้องการไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ที่เธอกล้าแสดงออกไปแบบนั้นก่อนหน้านี้ เพราะพวกเขาอยู่ภายใต้สายตาของผู้คนที่จับจ้อง

ตอนนี้เธอเป็นหมาป่าเดียวดาย พวกเขาอาจจะรีบมาจัดการกับเธอเลยก็ได้

อย่างไรก็ตาม ลิฟต์ใช้เวลานานเพื่อขึ้นมายังชั้น 30

“แคทเธอรีนอยู่ตรงนั้น!” น้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดของอีธานดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ

เธอหันไปมองแล้วก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล เขาไม่เคยโกรธเท่านี้มาก่อน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาอาจจะทำร้ายเธอได้จริง ๆ

ขณะที่สิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นได้ผุดขึ้นมาในสมองของเธอ มีร่างสูงก้าวมาตรงหน้าเธอราวกับเป็นโล่กำบัง เป็นเวสลีย์ที่ก้าวเข้ามา

“อีธาน หลานกำลังจะทำอะไร?”

“คุณน้า ผมควรจะเป็นคนถามคำถามนั้นมากกว่า นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของผมกับเธอ ถอยไป”