คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 880

“ใช่แล้ว ซาร่า” โทมัสพูดแทรกขึ้น “ตั้งแต่ที่เธอได้รับบาดเจ็บเมื่อวาน คุณชายฮิลล์ก็อยู่เคียงข้างเธอโดยไม่ก้าวออกไปไหน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอเขาจะทำยังไง?”

ฌอนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคําพูดเหล่านั้น แต่เมื่อเขาเห็นประกายแห่งความหวังในดวงตาของซาร่า เขาก็ไม่อาจพูดอะไรได้

"จริงเหรอ?" ตาแดงก่ำของซาร่ามองเขาด้วยความคาดหวัง “ฌอนนิคคะ คุณไม่ดูถูกฉันเหรอคะ? ฉันสกปรกมาก ฉันเกือบจะถูก…”

“คุณเปล่า” ฌอนขัดจังหวะเธอ “อย่าคิดอะไรไร้สาระสิ เราไปถึงที่นั่นทันเวลาจนหยุดมันไว้ไม่ให้เกิดขึ้นได้”

“ทําไมสิ่งเหล่านี้ถึงเกิดขึ้นกับฉันอยู่เรื่อย” ซาร่าทำท่าโศกเศร้าเต็มที่ “ฉันไม่รู้จักเขาเลย มันน่ากลัว เขาฉีกเสื้อผ้าของฉันทั้งหมด… อุ๊ย!”

ทันใดนั้นเธอก็เกาะกุมหัวของเธอด้วยความเจ็บปวด

"หยุดคิดเรื่องนั้นได้แล้วครับ" ฌอนจับมือเธอ ซาร่าถลาเข้าไปหาอ้อมกอดเขา ซุกใบหน้าของเธอที่แขนของเขาขณะที่ตัวเธอสั่นเทา “ฌอนคะ ทําไมคุณถึงช่วยฉันไว้? ฉันอยากตายจริง ๆ นะคะ ฉันเหนื่อยจัง เรื่อง

เมื่อวานมันทําให้ฉันนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอเมริกาก่อนหน้านี้ขึ้นมาอีก ฉันทําอะไรไม่ถูกเลย ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไปนะคะ?”

"... โอเค ผมจะอยู่ที่นี่นะ” ฌอนกล่อมเธอ

ซาร่าค่อย ๆ เงียบลงไปในอ้อมแขนของเขา หลังจากเธอสงบลง โทมัสก็ถามทันทีว่า “ซาร่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทําไมคนนั้นถึงลักพาตัวเธอ?”

“ฉันก็ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน ฉันแค่อยากออกไปช้อปปิ้งตอนอารมณ์ไม่ดี แต่เขาเข้ามากระแทกฉันล้มแล้วลากฉันไปที่รถในลานจอด พอฉันตื่นขึ้นมาก็อยู่ในถ้ำนั้นแล้ว เขานั้น… บอกว่า... เขาบอกว่าเขาต้องการทำให้ฉันอับอาย เขามีเจตนาจะถ่ายรูปไปเปิดเผยให้ทุกคนเห็น... ฉันอยู่ในสถาพนั้น”

ซาร่าพูดปนสะอื้นว่า “คนนั้นต้องการทําลายฉัน ทั้งที่ฉันไม่รู้จักเขาเลย”

"มากเกินไปแล้ว!" โทมัสโกรธมาก “คุณชายใหญ่ฮิลล์ ผมได้ยินคุณชายสโนว์พูดว่าผู้ลักพาตัวเป็นหนึ่งในคนของแคทเธอรีน คุณต้องให้คําตอบที่เหมาะสมกับซาร่านะ”

“มันยังไงกัน... แคทเธอรีนเป็นคนวางแผนไว้เหรอ?”

ซาร่าเสียศูนย์และเต็มไปด้วยความกลัว “ทําไมเธอถึงทําอย่างนั้นล่ะคะ? เธอก็ชิงตัวคุณไปแล้วเธอยังไม่พอใจอะไรอีก? ฉันรู้เธอเกลียดฉันที่บอกว่าเธอป่วยทางจิตมาก่อน? หรือเธอเกลียดฉันที่แย่งคุณ? บางทีเธออาจเกลียดโทมัสที่เกือบทำเพื่อนเธอเสียชื่อเสียงในตอนนั้น แต่เธอมาหาฉันโดยตรงก็ได้ ทําไมเธอต้องเล่นไม่ซื่อกันขนาดนี้?”

"ฉันจะให้คำตอบที่เหมาะสมกับเธอ" ฌอนก้มศีรษะลงและถามซาร่าว่า “คุณต้องการให้ผมทําอะไรล่ะ?”

ซาร่าส่ายหัวและพูดว่า “พูดตามหลักการเขาควรถูกส่งเข้าคุก แต่ฉันเกลียดจริง ๆ ที่เขาเอามือมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน ฌอนนิคคะ คุณช่วยตัดนิ้วที่เขาเคยใช้สัมผัสฉันออกได้ไหมคะ? ฉันไม่ต้องการให้หญิงสาวไร้เดียงสาคนอื่น ๆ ต้องทนทุกข์ทรมานเพราะเขาอีก”

"... ตกลงครับ" ฌอนผงะแต่เขาก็พยักหน้า "แล้วผมจะทําให้"

หลังจากนั้นสิบนาที ซาร่าเริ่มเหนื่อยและกลับไปนอน

ฌอนลุกขึ้นยืน เขาเอ่ยกับโทมัสว่า "อยู่ที่นี่ดูแลซาร่านะ"

“คุณจะไปตัดนิ้วชายคนนั้นออกใช่ไหมครับ?” โทมัสรวบรวมความกล้าของเขาพูดขึ้นว่า “คุณชายใหญ่ฮิลล์ คุณจะไม่เอาของปลอมมาหลอกเราใช่ไหมครับ? ยิ่งกว่านั้นนะครับ...ตั้งแต่คุณกับแคทเธอรีนอยู่ด้วยกัน คุณไม่เคยดูแลเอาใจใส่ซาร่าเลยด้วยซ้ำ”

"... ฉันไม่ทำหรอก" ฌอนหันจากไปด้วยใบหน้าเด็ดเดี่ยว