คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 888

ในรถสปอร์ต ซูซี่นอนอยู่ในอ้อมกอดของแคทเธอรีน มีรอยคราบน้ำตาบนหน้าเธอ “แม่ขา เจ็บมากไหม? ต่อไปนี้หนูจะไม่ชอบพ่อเฮงซวยอีกแล้ว อย่าไปอยู่กับเขาอีกนะคะ”

"ไม่เป็นไร แม่หายดีแล้ว” แคทเธอรีนลูบหัวของซูซี่ “ซูซี่ วันนี้ลูกทำได้ดีมาก แม่ขอโทษนะที่ใช้หนู”

ถ้าเธอสามารถทำได้ เธอก็ไม่ต้องการให้ลูก ๆ ของเธอต้องเจอกับเรื่องสกปรกแบบนี้

“ไม่เป็นไรค่ะแม่ แม่ทําไปเพื่อช่วยเหลือลุงโลแกนเท่านั้นเอง อีกอย่างลุงออสตินยังได้มาเล่นกับหนูไง” ซูซี่กระซิบ

“ไปเล่นกับลุงเลียมต่อเถอะ แม่ยังต้องค้นหาหลักฐานเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของลุงโลแกนอีก” แคทเธอรีนจูบหน้าผากของซูซี่ “แม่จะไปหาหนูหลังจากที่แม่ทํางานเสร็จแล้ว โอเคไหมจ๊ะ?”

“อืม ซูซี่จะเป็นเด็กดีค่ะ” ซูซี่หอมแม่และพยักหน้า

"คุณต้องการความช่วยเหลือไหมครับ?" เลียมถาม

“ไม่ค่ะ คุณช่วยฉันดูแลซูซี่ให้ดีก็พอแล้วล่ะค่ะ” แคทเธอรีนส่ายหัว เรื่องนั้นซับซ้อนเกินไป เธอเกรงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเลียมไปด้วย

"เป็นความผิดผมเองที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย" เลียมยิ้มขมขื่น

“อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ฉันคิดว่าคุณเป็นคนฉลาดมากค่ะ อย่างน้อยเทียบกับพี่ชายของคุณ” แคทเธอรีนกล่าวจากใจจริง

“คุณมีเหตุผลนะเนี่ย ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าซาร่าสะกดเขาไว้ได้ยังไง” เลียมถอนหายใจ

หลังแยกกันไปแคทเธอรีนก็รีบติดต่อออสติน เธอให้ออสตินไปยังถ้ำที่เกิดเหตุ ส่วนเธอไปยังบ้านที่โลแกนพักอยู่ขณะเขาถูกโจมตี

เมื่อเธอไปถึง เธอได้ตรวจสอบภาพกล้องวงจรปิดรักษาความปลอดภัยของอพาร์ตเมนต์ เธอพบว่าบันทึกภาพชายที่มาส่งอาหารมื้อเย็นให้โลแกนถูกลบไปแล้ว ไม่มีภาพในช่วงตั้งแต่ 20:00 น. ถึง 20:30 น

เธอค้นหาภาพจากกล้องรักษาความปลอดภัยในละแวกใกล้เคียงด้วย แต่ก็ไม่พบร่องรอย ในที่สุดเธอต้องเปลี่ยนความตั้งใจไปที่กล้องติดรถยนต์ที่จอดกันอยู่ชั้นล่าง...

ฌอนกอดอกสีหน้าเฉยเมยไร้อารมณ์ “นายไม่สมควรที่จะเป็นพ่อของซูซี่”

"ถ้าฉันไม่สมควร แล้วนายล่ะ?" เลียมหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ เขาโพล่งออกมาว่า “ใครก็มีสิทธิ์พูดอย่างนั้นได้หมดแหละยกเว้นนาย”

ฌอนหรี่ตาลง เขาถามเลียมอย่างรวดเร็วว่า "ที่พูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง?"

หัวใจของเลียมเต้นไม่เป็นจังหวะ เขารีบเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว “ถ้านายมีสิทธิ์เป็นพ่อ ทําไมตอนนั้นถึงเสียฝาแฝดไป”

"ฉันท้าให้นายพูดแบบนั้นอีกครั้ง" ฌอนลุกยืนขึ้นทันที น้ำเสียงและสายตาของเขาดูน่ากลัวสุดขีด

เลียมรู้สึกได้ถึงความกลัวเข้าจู่โจมหัวใจของเขา เขารู้สึกคุ้น ๆ ว่าที่ฌอนหลั่งออร่ากระหายเลือดคราวก่อนก็ราวกับคนบ้า