คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 89

เรื่องที่ได้ยินทำให้เฟรยารู้สึกแปลกใจ “ฉันทำอะไรให้เธอโกรธหรือเปล่า?”

“เธอไม่ได้ทำให้ฉันโกรธ แต่เธอขุดหลุมฝังฉัน!” แคทเธอรีนที่ควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่เริ่มกรีดร้อง “ฌอนไม่ใช่น้าของอีธาน! เธอจำคนผิด!”

“ไม่มีทาง...” เฟรย่าไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไป

“วันนี้ฉันเจอน้าตัวจริงของอีธาน แต่เขากลับกลายเป็น เวสลีย์ โลว์ยอนส์ ฉันได้ดูแลโครงการวิลล่าของเขาที่กรีน เมาน์เทน เมื่อไม่นานมานี้” ตอนนี้แคทเธอรีนรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา “มีอะไรผิดพลาดที่ทำให้เธอเข้าใจผิดแบบนี้? พระเจ้าช่วย”

“...”

เฟรยาเงียบไปทั้งตัวสั่น เธอไม่รู้ว่าทำไมเพราะเธอรู้เรื่องนี้มาจากพี่ชายของเธอ

...

ครึ่งชั่วโมงต่อมา แคทเธอรีนปรากฏตัวต่อหน้าเฟรยาเร็วราวกับสายฟ้า

เฟรยาได้ยืมหมวกกันน็อกมารอก่อนหน้านี้แล้ว “ตามกฎแล้ว เธอตีฉันได้แต่ห้ามตบหน้าของฉัน”

มุมปากของแคทเธอรีนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ช่วยไม่ได้ “ฉันขอกระโดดลงไปในแม่น้ำกับเธอได้ไหม?”

เฟรยาสะดุ้งสุดตัวอย่างน่าสงสาร

“ฉันยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนและสำนึกผิดของตัวเองในช่วง 30 นาทีที่ผ่านมา ฉันคิดถึงเหตุการณ์ที่พี่ชายของฉันชี้ให้ฉันดูผู้ชายที่เป็นน้าของอีธาน ตอนนั้นมีผู้ชายสองคนเดินอยู่ข้างกัน แน่นอนว่าฌอนเป็นหนึ่งในนั้น เขาดูหยิ่งและมีท่าทางเหมือนเจ้าชีวิต...”

“เธอก็เลยคิดว่าว่าเขาเป็นน้าของอีธานอย่างนั้นเหรอ?” แคทเธอรีนพูดขัดจังหวะขึ้นด้วยเสียงหัวเราะที่แฝงไปด้วยความประชดประชัน

เฟรยาก้มหน้าลงมองพื้น และคิดด้วยท่าทางประหม่า “ก็เป็นเรื่องปกติที่ฉันจะคิดอย่างนั้น ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฌอนไม่มีอะไรเทียบได้...”

“ผู้ชายคนนั้นหน้าตาแบบนี้หรือเปล่า?”

แคทเธอรีนหารูปภาพของเวสลีย์จากโทรศัพท์ของเธอ ซึ่งเธอได้บังเอิญถ่ายเก็บเอาไว้วันที่พวกเขาเริ่มการปรับปรุงก่อสร้าง

“เอ่อ ตอนนั้นฉันไม่ได้สนใจ” เฟรยาขมวดคิ้วขณะที่กำลังใช้ความคิดอย่างเคร่งเครียด “เขาดูคล้าย ๆ ใช่ คนนี้แหละ เขาเป็นน้าของอีธานเหรอ?”