คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 894

“ดีแล้วครับที่คุณรู้” เวสลีย์พูดด้วยรอยยิ้ม “แค่ผมมีคุณอยู่ในหัวใจผมก็พอ ถึงแม้ผมจะรู้ว่าคุณไม่ยอมรับผม แต่ผมยังคงขีดเส้นแบ่งชัดเจนกับผู้หญิงอื่นโดยอัตโนมัติ ในความคิดผมความรักและความภักดีที่แท้จริงควรเป็นอย่างนี้”

“ใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าใครควรค่าแก่การดูแลเอาใจใส่” แคทเธอรีนจับมือเวสลีย์ “ขอบคุณที่รอฉันเสมอ ฉันไม่อยากทําให้คุณผิดหวังอีกแล้ว”

"เยี่ยมไปเลยครับ" ใบหน้าที่อ่อนโยนและสง่างามของเวสลีย์เต็มไปด้วยความสุข

เขากอดแคทเธอรีนอย่างตื่นเต้นและหมุนเธอไปรอบ ๆ “แคธี่ ผมรอวันนี้มานานแล้ว ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? คุณจะไม่ทิ้งผมไปหาฌอนอีกแล้วใช่ไหมครับ?”

“ไม่ค่ะ แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้ซาร่าและพี่ชายเธอลอยนวล ฉันต้องแก้แค้นในนามของครอบครัวแชริตี้”

แคทเธอรีนพูดกัดฟัน

“โอเค ผมจะร่วมทางไปกับคุณในอนาคต” เวสลีย์เอื้อมมือไปกอดเธอไว้แน่น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจและปิติยินดี

...

8.00 น. เช้าวันรุ่งขึ้น

รถเบนท์ลีย์คันหนึ่งแล่นมาที่ศาล

หลังจากจอดรถแล้ว ฌอนก็ลงไปเปิดประตูรถให้ซาร่า ขณะที่โทมัสก็ลงมาจากเบาะหลัง

ตรงทางเข้านักข่าวตาไวเดินเข้ามาทันที “คุณชายใหญ่ฮิลล์ คุณกลับมาคบกับคุณนีสันหรือครับ? ผมได้ยินมาว่าคุณเดินทางไปภูเขาเมานต์เวลลิงตันเมื่อไม่กี่วันก่อนกับคุณโจนส์ คุณคบซ้อนเหรอครับ...?”

“อย่าถ่ายนะ...” ซาร่าเอามือปิดหน้าและซ่อนตัวอยู่ในอ้อมแขนของฌอนด้วยความตกใจ

ฌอนจ้องไปที่นักข่าว “ถ่ายต่อไปได้เลยถ้าคุณไม่ห่วงว่าบริษัทคุณจะต้องปิดตัวลง”

ฮิลล์เป็นผู้ขึ้นว่าความให้ซาร่าในวันนี้ เขาเป็นทนายความฝีมือดีที่สุดในประเทศและไม่เคยแพ้”

“ไม่จำเป็นต้องจริงเสมอไป วันนี้อาจจะเป็นวันที่ชื่อเสียงอยู่ยงคงกระพันของเขาร่วงไปเลยก็ได้?” แคทเธอรีนยิ้มอย่างใจเย็น

โทมัสหัวเราะออกมา “ทนายความคนไหนที่ทำให้คุณมั่นใจมากว่าจะชนะ?”

แคทเธอรีนมองไปข้างหลังเธอและยิ้มทันที “คุณโอนีลคะ ฉันเชื่อในฝีมือคุณค่ะ?”

ฌอนและคนอื่น ๆ หันไปมองก็เห็นเป็นเพียงชายวัยกลางคนที่มีศีรษะมันวาวก้าวออกมาจากรถซานทาน่า

"คุณหมายถึงเขา...?" มุมปากของโทมัสกระตุก เขาคิดว่าอย่างน้อยแคทเธอรีนจะมองหาทนายความชื่อดังในแคนเบอร์รา แต่สุดท้ายเธอก็หาทนายความที่ไหนก็ไม่รู้ซึ่งเตี้ยและดูยากจนด้วย