คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 913

“ประการที่สาม ฉันจะไม่สนเรื่องที่ว่าคุณบังคับให้ฉันหย่าเพราะคุณอยากแต่งงานกับซาร่า แต่ทําไมคุณต้องให้ยาเอลถอดเสื้อผ้าของฉันออกด้วย? ใช่ คุณช่วยฉันแก้แค้นเธอแล้ว แต่คุณเข้าใจความเจ็บปวดทรมานและความอัปยศอดสูของการที่ถูกกดลงบนพื้นและถูกถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นทีละชิ้นหรือไม่? คุณเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของฉันให้จมลงไป

“ประการที่สี่ต้องเป็นกรณีของโลแกน หลังจากที่รู้ว่าซาร่าถูกลักพาตัวไป คุณทิ้งฉันไว้ที่ภูเขาเม้าท์เวลลิงตันกลางดึก ฉันขอร้องคุณว่าอย่าไปแต่คุณก็ยังจากไปอย่างไร้หัวใจ

“โลแกนคือครอบครัวของฉันแต่คุณปฏิบัติต่อเขาอย่างไร? คุณตัดนิ้วของเขาออกเพื่อทําให้ซาร่าพอใจ ฌอน คุณไม่รู้สึกว่าตัวเองนั้นน่าหวาดกลัวอีกเหรอ?”

น่าหวาดกลัว?

เขาน่าหวาดกลัวเหรอ?

มือของฌอนสั่นเทา

ถ้าเธอไม่ได้ระบุสิ่งเหล่านั้นออกมาทีละรายการ เขาคงจะลืมการกระทําชั่วร้ายทั้งหมดที่เขาทําไว้กับเธอ

เขาไม่ได้โหดร้ายโดยกำเนิด แต่เขาสามารถแปลงร่างเป็นปีศาจได้อย่างง่ายดายเมื่อมาเกี่ยวพันกับความรักใคร่ที่มีต่อเธอ

“ผมขอโทษแคธี่ ผมจะไม่ทําอีกแล้ว ผมสาบาน...”

“หยุดสบถสาบาน เมื่อตอนที่เรามีความสัมพันธ์กัน คุณเคยสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ แต่เราอยู่ด้วยกันได้แค่กี่วันเอง?”

ใบหน้าของแคทเธอรีนขยะแขยงเต็มที “ฌอนคะ คุณทําให้ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถเชื่อคําพูดของคุณได้เลยเพราะไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไรคุณจะหันมาต่อต้านฉันอีก”

“ผมจะไม่ต่อต้านคุณ ผมสัญญานะ" ฌอนผู้ซึ่งอับจนปัญญาคว้าแขนเสื้อของเธอไว้ “คุณพูดก่อนหน้านี้ว่าคุณต้องการแก้แค้นซาร่ากับผมใช่ไหม? คุณบอกว่าคุณต้องการฉกผมจากซาร่าและทรมานเธอให้ขมขื่นใช่ไหม? ผมกําลังให้โอกาสคุณตอนนี้”

เขาไม่สนใจที่จะถูกแคทเธอรีนทรมานตราบใดที่เขาไม่ต้องแยกทางกับเธอ

แต่สิ่งที่เขากลัวมากที่สุดคือเธอไม่ปรารถนาจะแก้แค้นเขาอีกแล้วเพราะสิ่งนี้เป็นนัยว่าพวกเขาจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันต่อไปอีกแล้ว

ขนตายาวของแคทเธอรีนหลุบลง “ฌอน ฉันก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน ใจฉันหวั่นไหวในขณะที่เรากําลังคบกัน โดยเฉพาะเมื่อฉันพบว่าคุณไม่ได้หลับนอนกับซาร่า และเมื่อคุณแบกฉันขึ้นหลังระหว่างเราปีนขึ้นภูเขาเม้าท์เวลลิงตัน

“แต่แล้วเรื่องของโลแกนก็เกิดขึ้น และคุณตบฉันแรงมากซึ่งปลุกฉันให้ตื่น ฉันกําลังอยู่ในแผนยอมพลีกายให้คุณตกหลุมรักเพื่อที่ฉันจะได้ทรมานคุณ แต่ช่างเป็นพฤติกรรมที่โง่เขลา ฉันกําลังพยายามแก้แค้นคุณหรือปล่อยให้คุณเอาเปรียบฉันกันแน่?”

“ไม่ คุณน่ะแก้แค้นผมเหมือนกับที่คุณทําอยู่ตอนนี้แหละ หัวใจผมเจ็บมากเลย...” ฌอนจ้องมองเธออย่างน่าเวทนา “อยู่ที่นี่เถอะ คุณสามารถทรมานผมได้ตามที่คุณต้องการตราบเท่าที่คุณมีความสุข”

"ไม่จําเป็น" แคทเธอรีนส่ายหัว “เมื่อฉันขอร้องคุณที่ไลโอน่า คุณบอกว่าคุณจะขังฉันไว้ จากนั้นเมื่อฉันเห็นคุณตัดนิ้วของโลแกนออก ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณก็หายไปหมดแล้ว

“ต่อไปฉันจะแก้แค้นซาร่า นีสัน ฉันไม่ได้ทําเพื่อคุณแต่เพื่อแชริตี้ ลืมความอาฆาตแค้นส่วนตัวหวานอมขมกลืนของเราในอดีตไปได้เลย ฉันไม่อยากใช้ความสัมพันธ์ของเราเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นอีกแล้ว”