คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 920

ฌอนเฝ้ารออยู่นาน แต่แคทเธอรีนก็ยังไม่ได้โพสต์แชร์อะไรอีกบนเฟซบุ๊ก

หัวใจของเขาดิ่งสู่ความสิ้นหวัง

ก่อนหน้านี้ถึงแม้เธอปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับเขาแต่พวกเขายังคงมีปฏิสัมพันธ์กันอยู่ซึ่งแสดงว่าเธอยังสนใจเขา แต่ตอนนี้ไม่มีข่าวจากเธอเลยหมายความว่าเธอไม่สนใจเขาแล้วอย่างสิ้นเชิง

ความรู้สึกของการถูกละเลยนั้นโคตรน่าสังเวช

ฌอนโยนโทรศัพท์ทิ้งไปข้าง ๆ และลุกขึ้นยืน บาดแผลของเขาเริ่มเจ็บอีกแล้ว

เฮดลีย์พูดไม่ออก “คุณชายใหญ่บาดแผลของคุณยังไม่หายดี แต่คุณหมอก็ยกเว้นไว้และยอมให้คุณกลับมาที่สํานักงานได้ คุณควรจะหยุดทรมานตัวเองนะครับ”

"ส่งฉันกลับไปที่คฤหาสน์"

เฮดลีย์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่รู้ว่าเขาจะไม่ออกไปหาแคทเธอรีน ไม่เช่นนั้นมันคงลําบากถ้าแผลของเขาเปิดออกเหมือนครั้งที่แล้วจนทําให้เขาไข้ขึ้น

“อีกอย่าง ซื้อของเล่นชิ้นโปรดของซูซี่ให้ฉันเพิ่มด้วย” ฌอนเตือน

เฮดลีย์งงงันแต่ก็พยักหน้าทันที การอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวบ่อยขึ้นเป็นทางเลือกที่ดีกว่าไปมีความสัมพันธ์อื่น

…

เวลา 17.00 น. เลียมไปรับซูซี่จากโรงเรียนอนุบาล

ซูซี่กระโดดไปมาขณะถือขนมสายไหม แต่เมื่อเด็กน้อยเห็นฌอนนั่งรถเข็นมา เธอก็ตัวแข็ง “ลุงฌอนคะ ทําไมขาลุงถึงได้พิการคะ?”

“เปล่าจ้ะ ลุงเพิ่งเข้ารับการผ่าตัดมา แผลของลุงยังไม่หายดีก็เลยเดินมาไม่ได้” ฌอนตอบเบา ๆ

“ลุงฌอน ช่างน่าสงสารเหลือเกิน” ดวงตาของซูซี่ฉายแววความเห็นอกเห็นใจ แม้ว่าเขาจะงี่เง่าแต่เขาก็ยังเป็นพ่อผู้ให้กําเนิดเธอ “ให้หนูเป่าแผลของลุงได้ไหมคะ?”

"ไม่เป็นไร ลุงรู้สึกดีขึ้นมากแล้วล่ะ” หัวใจของฌอนละลาย “ลุงซื้อของเล่นมาให้หนูเยอะแยะเลย ลุงเฮดลีย์วางไว้ในห้องของหนูแล้วนะ มีเครื่องครัว กล่องเครื่องสำอาง ชุดตำรวจ และอีกมากมาย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน