คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 925

[แสดงให้เห็นว่าซาร่าเป็นผู้หญิงดีที่สมควรได้รับการทะนุถนอม ไม่เช่นนั้นฌอนคงจะไม่รักเธอและร็อดนีย์คงจะไม่ใช้เวลากว่าสิบปีในการรอเธอ ประทับใจจัง]

[ซาร่ากําลังพยายามแก้แค้นคุณชายฮิลล์หรือเปล่า? ถ้าไม่ใช่ ทําไมเธอถึงยอมแต่งงานกับคุณชายสโนว์เร็วขนาดนี้?]

[นี่เหมือนตบหน้าเย้ยกันเลยนะ ฉันสงสัยว่าคุณชายฮิลล์เสียใจไหม]

…

เฟรยากำลังนอนอยู่บนโซฟาในไบร์ทตันการ์เด้นขณะที่แคทเธอรีนกำลังทําอาหารให้เธอ ทันทีที่เธอเห็นข่าว เธอตกใจมากจนเกือบสําลักมันฝรั่งทอด

“เฮ้ แคธี่ ลองดูนี่สิ ร็อดนีย์ชายผู้น่ารําคาญคนนั้นขอซาร่าแต่งงาน” เฟรยารีบวิ่งไปหาแคทเธอรีนเพื่อแบ่งปันเรื่องซุบซิบกับเธอ “ช่างเป็นคู่ที่เลวร้ายสมกันมาก ผีเน่ากับโลงผุ”

แคทเธอรีนกะพริบตาปริบ ๆ “ในสายตาของเธอร็อดนีย์กลายเป็นผีเน่าไปแล้วเหรอ?”

“...”

เฟรยากะพริบตา “ฉันแค่รู้สึกเสียใจกับเขา อันที่จริงเขาไม่ควรถูกตราหน้าว่าเป็นคนเลว แม้คําพูดของเขาร้ายกาจในบางครั้ง สมองเขาคงมีอะไรผิดปกติเหมือนกับฌอน ไม่สิ ฉันคิดว่าอาการของเขาร้ายแรงกว่าของฌอนอีก”

“ฉันไม่คิดว่าตระกูลสโนว์จะปล่อยเขาออกมาเร็วขนาดนี้ ฉันสังหรณ์ใจว่า... เลือดของตระกูลสโนว์ต้องเดือดอยู่แน่ ๆ ตอนนี้” แคทเธอรีนครุ่นคิด “คำขอแต่งงานของเขาสร้างกระแสค่อนข้างมาก มันยังกลายเป็นการค้นหาอันดับต้น ๆ อีกด้วย”

“ฉันแน่ใจว่าหล่อนต้องจ่ายเงินเพื่อให้ติดอันดับต้น ๆ ในการค้นหาแน่” เฟรยาหัวเราะเยาะว่า “แค่เพียงไม่กี่วันเองที่ฌอนประกาศต่อสาธารณะว่าเขาจะไม่มีวันกลับมาคบหากับซาร่า แต่ตอนนี้เธอตกลงที่จะแต่งงานกับ

ร็อดนีย์ ร่านอะไรอย่างนี้”

“นี่ไม่ใช่เรื่องปกติหรือไง? เนื่องจากฌอนปฏิเสธที่จะกลับไปคบกับเธอ เธอก็ทำได้แค่ยึดร็อดนีย์ไว้เท่านั้นแหละ” ใบหน้าของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยการถากถาง “ฉันสงสัยว่าฌอนจะมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อเรื่องนี้”

“ฮ่าฮ่า เขาต้องเดือดด้วยความโกรธแน่ เขาคงคิดว่าซาร่าจะภักดีต่อเขาตลอดไป ทั้งที่จริงแล้วเธอเป็นคนฉลาดขนาดนั้น”

"อืม... ยินดีด้วยนะ" ฌอนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะแสดงความยินดีกับร็อดนีย์ ยังไงซะก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย ซาร่าคงหยุดรบกวนเขาสักทีและร็อดนีย์ก็ได้เติมเต็มความปรารถนาของตัวเองด้วยในเวลาเดียวกัน

"... นายไม่โกรธเหรอ?” ร็อดนีย์รู้สึกผิดหวังนิดหน่อยที่ได้รู้ว่าการกระทําของเขาไม่มีผลต่อฌอน

“แล้วฉันควรทําอย่างไรล่ะ? ตอนนี้นายขอซาร่าแต่งงานแล้ว ฉันควรจะแย่งชิงเธอไปจากนายหรือไง?”

ฌอนพูดอย่างไม่ไยดีว่า “เมื่อฉันบอกว่าฉันไม่รักเธอแล้วฉันหมายความตามนั้น นายส่งบัตรเชิญร่วมงานแต่งงานมาให้ฉันได้เลยเมื่อถึงเวลา”

หลังจากนั้นฌอนวางสายโทรศัพท์

ร็อดนีย์จ้องโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นผู้หญิงที่ถูกทิ้งแล้วกระหายที่จะเห็นฌอนเสียดายทีหลัง แต่ฌอนกลับไม่ได้อารมณ์เสียเลยแม้แต่น้อย