คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 933

“อย่ามาทำไม่รู้เรื่อง แน่นอนนี่คือ...”

ร็อดนีย์มองไปรอบ ๆ เขาก็รู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมาเพราะนี่ก็ดูไม่เหมือนห้องของเขาเช่นกัน

"นี่ก็ไม่ใช่ห้องของคุณเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?" ดวงตาของเฟรยาแดงก่ำด้วยความโกรธ “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณนี่กามวิตถาร ใครจะรู้ว่าคุณทำล่วงเกินฉันลับหลังซาร่า? คุณดูหลงรักเธอมากเหลือเกิน คุณหาผู้หญิงไม่ได้เหรอ? แล้วทําไมคุณไม่ไปหาซาร่าล่ะ?”

"ฉันล่วงเกินเธองั้นเหรอ?" ร็อดนีย์โกรธมาก “เธอเป็นคนที่เพ้อฝันกับรูปร่างหน้าตาฉันและแอบเข้ามาตอนที่ฉันเมาอยู่”

เขากําลังจะบ้าตาย อุตส่าห์เก็บรักษาความบริสุทธิ์ของเขาไว้และขอซาร่าแต่งงาน แต่ทุกอย่างถูกทำลายไปหมดในชั่วข้ามคืนโดยยัยนั่น

“ฮึ ด้วยสมองนิ่ม ๆ ของคุณ ฉันไม่เคยสนอยากมีเซ็กส์คุณเลยต่อให้คุณจะมาอ้อนวอนขอร้องฉันก็ตามที นอกจากนี้... เมื่อคืนก็เป็นครั้งแรกของฉันด้วยเข้าใจไหม?” เฟรยาอารมณ์เสียมากจนร้องไห้

“พอซะที อย่าคิดว่าฉันโง่สิ ไม่มีทางที่ผู้หญิงเอาแต่ใจอย่างเธอจะยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ฉันเคยเห็นเธออิงแอบแนบชิดกับผู้ชาย...”

ก่อนเขาจะทันได้พูดจบประโยค เขาก็สังเกตเห็นคราบเลือดบนผ้าปูที่นอนสีขาวเขาถึงกับตัวแข็งทันที

คราบเลือดนั้นปลอมกันไม่ได้ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่านี่เป็นครั้งแรกของเฟรยาจริง ๆ

เขาตกอยู่ในความงุนงงจนพูดไม่ออก “เฮ้ อย่ามาให้ฉันรับผิดชอบนะ ฉันจะไม่รับผิดชอบเธอหรอก” .

"ไอ้สารเลว แกสมควรตาย"

เฟรยาหยิบหมอนมาไล่ตีตามตัวเขา

ทันใดนั้นเองประตูห้องก็เปิดผางออก แล้วนักข่าวกลุ่มหนึ่งก็รุมกรูกันเข้ามาข้างใน

ฉากนั้นคุ้นเคยเหลือเกิน ร็อดนีย์แทบสติแตกตรงนั้นทันที ทําไมเขาถึงเจอเรื่องทำนองนี้ตลอด?

“คุณชายสโนว์ คุณคบกับซาร่าอยู้ไม่ใช่เหรอ? ทําไมคุณถึงนอนกับผู้อำนวยการลินช์ล่ะ?”

“คุณชายสโนว์ นี่หมายความว่าคุณกําลังคบชู้เหรอ?”

“คุณลินช์ครับช่วยอธิบายความสัมพันธ์ของคุณกับคุณชายสโนว์ให้หน่อยได้ไหม”

คีย์การ์ดไงครับ ผมไม่ทราบจริง ๆ ว่ามันไปอยู่ในมือพวกเขาได้อย่างไร” ผู้จัดการโรงแรมอธิบายอย่างกระอักกระอ่วน

“ไปสอบสวนเรื่องนี้มาให้ละเอียดเดี๋ยวนี้เลย”

ด้วยความที่อารมณ์เสียอยู่ร็อดนีย์จึงเตือนเฟรยาว่า “ถ้าสื่อถามคุณควรบอกว่าคุณเป็นคนยั่วยวนผมเอง เข้าใจไหม? ยังไงคุณก็ไม่มีผู้ชายเลยสักคนเดียว ส่วนผมนั้นต่างกันไม่งั้นเดี๋ยวซาร่าจะเลิกกับผมเข้าให้”

"ฉันยั่วยวนคุณงั้นเหรอ?" เฟรยาพูดไม่ออก “คุณเป็นลูกผู้ชายบ้างหรือเปล่า? คุณไม่รู้สึกละอายใจเลยเหรอ? คุณทําเป็นแค่อย่างเดียวคือคิดถึงแต่ตัวเอง คุณเคยคิดบ้างไหมว่าเรื่องนี้สําคัญกับฉันผู้หญิงตัวคนเดียวมากแค่ไหน?”

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระซะที ถ้าผมรู้นะว่าคุณเป็นคนที่พาผมมาที่นี่เมื่อคืนนี้ระวังผลที่ตามมาจะเลวร้ายมาก”

ร็อดนีย์เตือนเธออย่างน่ากลัว

"คุณก็เหมือนกันนั่นแหละ"

เฟรยาเดินออกมาด้วยความโกรธ แต่พอเธอถึงประตูก็หันหน้ามา