คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 977

”โอ้ ไม่เป็นไรมั้งตราบที่ฉันไม่ได้เอ่ยปากเรื่องนี้?” ซูซี่แสร้งยอมอยู่ในโอวาทไม่รู้เรื่องรู้ราว “พี่จิลล์จ๋าฉันจะเชื่อฟังพี่ตั้งแต่บัดนี้ถ้าพี่ยินดีจะเล่นกับฉัน”

“โอเค ตอนนี้ฉันก็ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยเลยสักคน งั้นฉันเล่นกับเธอก็ได้” จิลล์พยักหน้า เธอคิดว่าซูซี่โง่ ๆ เซ่อ ๆพอจะเป็นลูกน้องเธอได้

...

จิลล์ไม่รู้ว่าเมื่อซูซี่ทานมื้อเย็นเสร็จและเดินพ้นจากประตูครอบครัวแคมโปสไป เธอก็บอกข้อมูลทั้งหมดที่เธอได้รับจากจิลล์แก่เลียมทันที

"ลูกของลุงทวด..."

เมื่อเลียมได้ยินเช่นนั้นเข้าการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

ลุงทวดที่จิลล์พูดถึงอาจเป็นมอริสหรือเมสันก็ได้ มอริสมีลูกสองคน คนโตคือชาร์ลี และคนน้องซึ่งก็คือแมดดี้ตอนนี้กําลังเรียนต่อที่ต่างประเทศ

ดังนั้นเบนนี่น่าจะเป็นลูกชายนอกสมรสของพ่อเขาหรือของมอริสน่ะแหละ

แต่ว่าภรรยาของมอริซเป็นสาวแกร่งถ้าหากสามีเธอมีลูกชายนอกสมรสอยู่ข้างนอกทั้งคน เธอไม่มีทางทนยอมให้มอริสพาเขากลับไปที่ครอบครัวแคมโปสเป็นแน่

ดังนั้นเบนนี่ก็น่าจะเป็นลูกชายนอกสมรสของเมสันมากที่สุด

หัวใจของเลียมรู้สึกเหน็บหนาว ไม่น่าแปลกใจที่เมสันไม่สนใจเขามากนัก เป็นเพราะเขามีลูกชายอีกคนข้างนอกนั่นเอง

เมสันถึงกับบอกว่าเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวในวันนั้น และเกือบจะเอาชนะใจเลียมได้อยู่แล้วด้วยถ้อยคำเหล่านั้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วพ่อของเขาก็ยิ่งเป็นคนที่น่ากลัวมาก

ลีอาเสียสละมากมายเพื่อเมสัน เธอถึงกับโยกย้ายเงินทุนหลายหมื่นล้านดอลลาร์ออกมาเพื่อแคมโปสคอร์ปอเรชั่นเมื่อสามปีก่อน แต่แล้วเมสันกลับมีผู้หญิงอีกคนและลูกชายนอกสมรสอยู่ข้างนอก ลีอาคงโกรธจนคลั่งถ้าเธอได้รู้เรื่องนี้เข้า

โชคดีที่คําพูดของซูซี่ทําให้เลียมใจเย็นลงค่อย ๆ คิดออก ถ้าเขาหลุดเรื่องไมโครชิพของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นออกไปจริง ๆ ตระกูลแคมโปสก็อาจกลายเป็นตระกูลที่มีอํานาจมากที่สุดในออสเตรเลีย ยังไงเขาก็คงเป็นแค่ทางผ่านอีกก้าวหนึ่งที่เมสันใช้เดินทางสู่ความสำเร็จเท่านั้น

ประเด็นคือ เขาควรจะบอกลีอาเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงดี?

ที่เกาะหนึ่งในโพ้นทะเลไกลออกไป

แคทเธอรีนกําลังนับวันที่ล่วงไป ก่อนที่เธอจะทันรู้ตัวก็ล่วงไปตั้งครึ่งเดือนแล้ว

ถึงแม้เธอไม่ได้แตะต้องทําอะไรเลยเพราะฌอนดูแลเธออย่างดีด้วยการเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มดี ๆ ให้เธอ แต่เธอก็ยังผอมลงไปได้เรื่อย ๆ ในเวลาครึ่งเดือน

เหตุเพราะช่วงวันเวลาของเธอนั้นแสนเศร้า เหตุผลอีกประการหนึ่งคือทั้งที่เธอแต่งงานแล้วแต่เธอก็ยังต้องอยู่ด้วยกันกับฌอนทุกวัน เธอจึงรู้สึกผิดต่อเวสลีย์

วันนั้นฌอนพาเธอออกไปตกปลาที่ทะเล

“แคธี่ดูปลาค็อดที่ผมจับได้สิ ผมจะทําปลาค็อดทอดกรอบให้คุณคืนนี้ โอเคไหมครับ?” ฌอนนําปลาตัวอ้วน ๆ และเนื้อนุ่มนิ่มมาด้วยตัวหนึ่ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเพื่อพยายามเอาใจเธอ

“ยังไงก็ได้ ฉันไม่สนใจหรอกค่ะ”