คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 11

หรงฉือฟังแล้วก็เกือบจะหัวเราะออกมา

หลินอู๋กับเฟิงถิงเซินรู้จักกันหลังจากที่เธอแต่งงานกับเฟิงถิงเซิน

หลินอู๋รู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเฟิงถิงเซิน เธอจึงไม่เชื่อว่าหลินลี่ไห่จะไม่รู้ว่าเฟิงถิงเซินเป็นสามีของลูกสาวอีกคนของเขา!

เขาต้องรู้แน่ๆ

แต่เขาก็ยังคงจับคู่หลินอู๋และเฟิงถิงเซินอย่างไร้ยางอาย

เห็นได้ชัดว่าในใจของหลินลี่ไห่ เขาเพิกเฉยต่อลูกสาวคนนี้มากแค่ไหน!

เฟิงถิงเซินตอบตกลง

แล้วพวกเขาก็ถามไถ่กันต่อสักพัก หรงฉือเฝ้ามองเฟิงถิงเซินที่รอให้หลินลี่ไห่ขึ้นรถและขับรถออกไปแล้ว เขาถึงนั่งรถจากไป

ด้วยสถานะและตำแหน่งในตอนนี้ของเฟิงถิงเซิน คนที่สามารถทำให้เขาทำถึงขนาดนี้ได้ โดยปกติแล้วจะมีแค่ผู้อาวุโสในตระกูลเฟิงเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

แต่เห็นได้ชัดว่าเฟิงถิงเซินเคารพหลินลี่ไห่

เพียงเพราะเขาเป็นพ่อของหลินอู๋

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็นึกถึงครั้งที่เฟิงถิงเซินได้พบกับคุณยายและลุงกับป้าสะใภ้ของเธอ เขามักจะมีท่าทีเฉยเมยและเย็นชาตลอดเวลา

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าที่ผ่านมาเธอจะพูดกับเขาอย่างระมัดระวัง แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่เต็มใจที่จะช่วยเหลือลุงของเธอเลย...

แต่เขากลับไม่ได้มีท่าทีเช่นนั้นกับคนที่หลินอู๋ให้ความสำคัญ

เขาปฏิบัติต่อเธอและปฏิบัติต่อหลินอู๋แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

นี่คงเป็นความแตกต่างระหว่างรักกับไม่รักสินะ

หลังจากนั้นไม่นานเฟิงถิงเซินก็จากไป

ส่วนหรงฉือยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอยู่นานกว่าจะหันหลังกลับแล้วเดินเข้าไปในร้านเยี่ยนห่าว

ตอนบ่ายหรงฉือกลับไปเอาของขวัญที่เตรียมไว้ให้คุณหญิงและคุณท่านของตระกูลเฟิงก่อนหน้านี้หลังจากที่เธอเลิกงาน ก่อนจะขับรถไปที่บ้านเก่าของตระกูลเฟิง

บ้านเก่าของตระกูลเฟิงตั้งอยู่ใกล้เขตชานเมืองของเมืองหลวง ที่นั่นมีภูเขาเขียวและน้ำใส สภาพแวดล้อมเงียบสงบ เหมาะสำหรับเป็นที่พักอาศัยของผู้สูงอายุอย่างยิ่ง

แต่ข้อเสียเพียงข้อเดียวก็คืออยู่ห่างจากตัวเมืองค่อนข้างไกล

หรงฉือใช้เวลาขับรถหนึ่งชั่วโมงครึ่งค่อยมาถึงบ้านเก่า

เธอจอดรถเสร็จแล้วถือของขวัญ เธอยังไม่ทันเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างร่าเริงของลูกสาวอย่างเฟิงจิ่งซิน

คุณหญิงย่าเฟิงหันหน้ามาทางประตูจึงมองเห็นเธอในทันทีพร้อมเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เสี่ยวฉือมาแล้วเหรอ? มาเร็ว รีบมานั่งกับย่าสิ”

แต่มีเพียงคุณหญิงย่าเฟิงเท่านั้นที่ยิ้ม ส่วนแม่ของเฟิงถิงเซิน ซึ่งก็คือแม่สามีของเธอ แล้วยังมีเฟิงถิงหลินกับลูก เมื่อพวกเขาเห็นเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าก็จางหายไป

หรงฉือสังเกตเห็น แต่ไม่สนใจมากเท่าเมื่อก่อนแล้ว

เธอทำเหมือนไม่เห็น ในเวลาเดียวกันก็ยิ้มพร้อมเอาของขวัญที่นำมาให้พ่อบ้านที่เดินเข้ามา จากนั้นเดินไปหาคุณหญิงย่า “คุณย่าคะ”

“เอ้ย!” คุณหญิงย่ายิ้มหน้าบานเป็นกระด้ง ดึงหรงฉือให้นั่งลงก่อนจะถามด้วยความสงสัยว่า “ทำไมผอมลงเยอะขนาดนี้? เป็นเพราะถิงเซินรังแกเธอหรือเปล่า?”

หรงฉือก้มหน้าพลางส่ายหัว “เปล่าค่ะ ก็แค่ช่วงนี้ค่อนข้างยุ่ง”

คำพูดนี้จริงครึ่งไม่จริงครึ่ง

แม้ว่าเฟิงถิงเซินจะไม่ได้รังแกเธอ แต่อารมณ์ของเธอมักได้รับอิทธิพลจากเขาอยู่บ่อยๆ จริงๆ

นอกจากนั้น ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอจะจดจ่อกับการวิจัยปัญญาประดิษฐ์เป็นหลักหลังเลิกงานทุกวัน และมักจะศึกษาจนถึงตีหนึ่งกว่าจะเข้านอน

นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ช่วงนี้เธอผอมลง

คุณหญิงย่ายังไม่ทันเอ่ยอะไร เฟิงถิงหลินก็พูดเยาะเย้ยออกมาก่อนว่า “ดูเธอพูดเข้าสิ คนที่ไม่รู้คงคิดว่างานของเธอสำคัญมากขนาดนั้น ทำอย่างกับเฟิงซื่อกรุ๊ปขาดเธอไม่ได้อย่างไงอย่างงั้น”

ซางเชี่ยน แม่ของเฟิงถิงเซินนั่งอยู่ข้างๆ พยายามแสดงถึงความสง่างามและมีภูมิฐานของสตรีสูงศักดิ์อย่างเต็มที่

เธอจิบน้ำชาคำหนึ่งก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้ารู้สึกว่าทำงานที่เฟิงซื่อกรุ๊ปแล้วเหนื่อย ก็ลาออกไปเถอะ ยังไงก็ไม่มีใครขอร้องให้เธอมาทำงานที่เฟิงซื่อกรุ๊ปอยู่แล้ว”

เฟิงถิงหลินยิ้มพร้อมพูดว่า “จริงด้วย แต่เกรงว่าคนบางคนจะไม่ยอม——”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน