คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 146

หลังวางสาย หรงฉือก็เข้าสู่โหมดทำงานอีกครั้ง

กระทั่งตอนสามทุ่มกว่า หลังจากเธอถูกล้างสมองด้วยความรู้ไปรอบหนึ่ง อารมณ์ของหรงฉือก็ดีขึ้นไม่น้อย

ตอนนี้เองที่อวี้มั่วซวินโทรศัพท์เข้ามาหา

“อยากออกมาเที่ยวเล่นหน่อยไหม?”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หรงฉือก็เดินทางมาถึงบาร์

อวี้มั่วซวินออกมารับเธอที่หน้าประตู พลางเอ่ยถาม “อยากดื่มอะไรสักหน่อยไหม”

หรงฉือชะงักเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ดื่มสักหน่อยแล้วกัน”

อวี้มั่วซวินเขยิบเข้าไปมองเธอใกล้ ๆ “อารมณ์ไม่ดี?”

“ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว”

อวี้มั่วซวินไม่ได้ถามอะไรมากอีก เขาสั่งค็อกเทลสีฟ้ารสไม่แรงให้เธอหนึ่งแก้ว

หรงฉือถือแก้วไว้ในมือ เธอจิบทีละน้อย ๆ ไปพลาง ฟังอวี้มั่วซวินพูดคุยกับเพื่อนไปพลาง

ไม่ว่าเธอหรืออวี้มั่วซวิน ต่างไม่มีใครสังเกตว่ากำลังมีคนมองพวกเขาจากเคาน์เตอร์บาร์ชั้นบน

เหยาซินปั๋ว “ที่แท้ก็เธอกับอวี้มั่วซวินนี่เอง”

ชายหนุ่มข้างกายมองตามสายตาของเขาไป พอเห็นหรงฉือก็ถึงกับชะงักไป

เหยาซินปั๋วเห็นเข้า ก็ยิ้ม “สเปคนาย?”

เพื่อนของเขาไม่ตอบ เพียงแค่ถามว่า “นายรู้จัก?”

“ใช่เลย” เขาว่า “ก็ผู้หญิงคนนั้นที่เมื่อสองวันก่อนฉันเล่าให้นายว่าจี่เฟิงชอบตั้งแต่แรกเห็น จากนั้นพริบตาเดียวก็ไม่ชอบแล้วคนนั้นไง”

เพื่อนของเขาจ้องมองหรงฉือ รู้สึกว่าแม้บาร์แห่งนี้ของพวกเขาจะไม่ได้ดูวุ่นวายอะไร แต่บุคลิกของเธอนั้นดูเย็นชาระคนสะอาดสะอ้าน ยามอยู่ท่ามกลางแสงไฟหลากสีและเสียงดนตรีอื้ออึงแบบนี้ กลับขับให้บุคลิกของเธอยิ่งดูสงบนิ่งและนุ่มนวล ทำให้รู้สึกราวกับว่าเธอหลงเข้ามาที่นี่อย่างไรอย่างนั้น

อวี้มั่วซวินเอ่ยถามหรงฉือ “อยากไปแดนซ์ไหม?”

หรงฉือเต้นไม่เป็น แต่เธอก็อยากลองดูสักหน่อย “เอาสิ”

ขึ้นไปบนฟลอร์เต้น ทั้งได้อวี้มั่วซวินคอยนำ พอได้แกว่งไกวไปตามท่วงทำนองสักนาทีกว่า ๆ แล้ว หรงฉือเองถึงค่อย ๆ ปรับตัวได้ เธอโยกตัวไปมาอย่างผ่อนคลาย