คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 399

ช่วงกลางวัน หรงฉือกับพวกกลุ่มเฟิงถิงเซินเดินทางมาถึงภัตตาคาร เพิ่งจะเดินไปถึงประตูห้องอาหารส่วนตัว ประตูห้องอาหารส่วนตัวที่อยู่ข้างกันก็ถูกคนเปิดออกมา

ซุนลี่เหยาตะโกนเรียกเฟิงถิงเซินเสียงดังลั่น เหมือนกลัวคนอื่นไม่ได้ยินอย่างไรอย่างนั้น “พี่เขย!”

ครั้นเห็นว่าหลินอู๋เองก็อยู่ด้วย ศาสตราจารย์หลิวจึงยิ้มพลางว่า “ที่แท้คุณหลินเองก็มากินข้าวที่นี่ด้วย บังเอิญจริง ๆ”

หลินอู๋ยิ้ม “บังเอิญจริง ๆ ค่ะ”

แม้ว่าเธอจะพูดไปแบบนั้น ทว่าอันที่จริงแล้วการที่พวกเขามาเจอกันตอนนี้ ไม่ใช่ความบังเอิญเลย

เรื่องที่เมื่อเช้านี้เฟิงถิงเซินกับหรงฉือไปดำเนินเรื่องหย่ากันอย่างเป็นทางการที่สำนักงานกิจการพลเรือนนั้น คนในครอบครัวของพวกเขาต่างทราบกันทุกคน

ครั้นได้รู้ว่าพวกเฟิงถิงเซินจะมากินข้าวกลางวันกันที่นี่ อีกทั้งหรงฉือเองก็อยู่ด้วย ซุนลี่เหยาจึงตั้งใจจัดแจงสถานที่กินข้าวของพวกเขาให้อยู่ตรงข้ามกับห้องอาหารส่วนตัวของพวกเฟิงถิงเซิน

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาถึงได้มาเจอกันในตอนนี้

นึกถึงพี่เขยของตนเองที่จัดการเรื่องหนังสือสัญญาเรียบร้อยแล้ว ก็ตามหรงฉือให้ไปดำเนินการหย่าที่สำนักงานกิจการพลเรือนทันทีแบบนั้น ซุนลี่เหยาก็มีความสุขไม่น้อย

สิ่งที่ทำให้เธอดีใจและตื่นเต้นมากกว่านั้นก็คือ อีกแค่สามสิบวัน พี่เขยของเธอก็จะหย่าขาดกับหรงฉืออย่างเป็นทางการ ถึงตอนนั้นพี่สาวของเธอกับพี่เขยจะต้องเข้าโบสถ์ทำพิธีแต่งงานกันในไม่ช้าแน่นอน!

ต่อจากนั้น ก็จะไม่มีเรื่องอะไรของหรงฉืออีกแล้ว!

เมื่อนึกถึงเรื่องเหล่านี้ ซุนลี่เหยาจึงมองหรงฉือด้วยความลำพอง

แม้หลินอู๋จะไม่เคยพูดเร่งรัดให้เฟิงถิงเซินหย่ากับหรงฉือ แต่หากจะบอกว่าในใจของเธอไม่รู้สึกรีบร้อยเลยสักนิดนั้น ต้องเป็นเรื่องโกหกแน่นอน

ต่อให้เธอจะเชื่อมั่นในความรักความรู้สึกระหว่างเธอกับเฟิงถิงเซิน แต่ขอแค่การแต่งงานระหว่างเฟิงถิงเซินกับหรงฉือยังคงดำรงอยู่ ต่อให้ความรู้สึกระหว่างเธอกับเฟิงถิงเซินจะลึกซึ้งแค่ไหน ก็ยังถือว่าไม่ชอบธรรมและไม่อาจเปิดเผยได้อยู่ดี

ดังนั้น พอวันเสาร์ที่ผ่านมาเฟิงถิงเซินบอกว่าจัดการเงื่อนไขบางอย่างในหนังสือสัญญาหย่าระหว่างเขากับหรงฉือเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเขาได้ให้คนติดต่อแจ้งไปทางหรงฉือว่าให้ไปดำเนินเรื่องหย่าในวันจันทร์นั้น ในใจเธอจะไม่ดีใจได้อย่างไร?

อันที่จริงไม่เพียงแค่พวกเธอสองคนเท่านั้น คนตระกูลซุนและตระกูลหลินคนอื่น ๆ ต่างก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง

คุณย่าหลินทำเพียงแค่มองหรงฉือเล็กน้อย แล้วเก็บสายตากลับไปราวกับไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น

รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณยายซุนไม่ได้จางหายไปไหน

หลินอู๋กล่าวกับเฟิงถิงเซินว่า “คุณไปทำธุระเถอะค่ะ พวกเราไม่รบกวนคุณหรอก”

เฟิงถิงเซินว่า “ไว้เดี๋ยวไปหาคุณนะ”

หลินอู๋ยิ้ม “ค่ะ”

ท่าทางของพวกเขา จะมองอย่างไรก็ดูรักกันดีเหลือเกิน

ศาสตราจารย์หลิวและคนอื่น ๆ พากันยิ้มหยอกเย้าออกมา

ส่วนหรงฉือกับอวี้มั่วซวินนั้น ตั้งแต่ที่พวกเขาเห็นคนตระกูลหลินกับตระกูลซุน ก็ไม่ได้หยุดอยู่นาน พวกเขาเดินนำเข้าไปในห้องอาหารส่วนตัวก่อนใคร

เขายิ้มเย็นชาแล้วกล่าวว่า “พวกนั้นมาแสดงตัวต่างหาก”

หรงฉือ “ฉันรู้”

แล้วก็มองออกด้วย

“เป็นขยะกันทั้งก๊ก พวกนั้นนี่น่าขันชะมัด”

เมื่อทักทายเสร็จ หลังพวกเฟิงถิงเซินเดินเข้ามาด้านในห้องอาหารส่วนตัวแล้ว ทางพวกหลินอู๋เองก็กลับเข้าไปด้านในห้องอาหารส่วนตัว