แต่ทว่า พวกเขาก็ไม่ได้ถามซักไซ้แต่อย่างใด
ในเวลานี้ หลินอู๋เอ่ยขึ้นมาว่า “ในเมื่อมาเจอกันแล้ว งั้นก็นั่งลงกินข้าวด้วยกันสักมื้อไหมคะ?”
ครั้นสิ้นเสียงของหลินอู๋ เหรินจี่เฟิงหมายจะพูดว่าได้ ทว่ากู้เหยียนกลับชิงกล่าวขึ้นมาก่อนว่า “ไม่ละ ฉันยังมีเรื่องของตัวเองที่ต้องทำ ไว้คราวหน้าก็แล้วกันนะ”
กู้เหยียนกล่าวจบ จี้ชิงเยว่ก็พูดขึ้น “ผมเองก็มีแพลนของตัวเองแล้วเหมือนกัน ไม่ค่อยสะดวก คราวหน้าแล้วกันนะครับ”
เหรินจี่เฟิงมากับจี้ชิงเยว่
เขาคิดไม่ถึงว่าจี้ชิงเยว่จะพูดเช่นนี้
เมื่อฟังมาจนถึงตรงนี้ เขาชะงักไปเล็กน้อย ทว่าสุดท้ายก็ได้แต่พูดว่า “ใช่ คราวหน้าก็แล้วกันครับ”
หลินอู๋นับว่าค่อนข้างสังเกตเหรินจี่เฟิงมากกว่าคนอื่น ๆ
เธอเล็งเห็นถึงสีหน้าของเหรินจี่เฟิง จึงเข้าใจในทันทีว่าที่จี้ชิงเยว่บอกว่าตัวเองมีแพลนแล้วนั้น ความจริงเป็นเพียงข้ออ้าง
เดาว่าจี้ชิงเยว่ก็คงจะแค่ไม่อยากทานข้าวกับเธอเท่านั้น
พอนึกมาถึงตรงนี้ ความจริงเธอก็สังเกตเห็นแล้วว่าจี้ชิงเยว่ค่อนข้างเฉยเมยต่อเธออยู่เหมือนกัน ดูทรงแล้วจะเรียกว่ารู้สึกดีก็ไม่ได้ แต่จะบอกว่าไม่ชอบก็ไม่เชิง
เมื่อนึกได้อย่างนี้ เธอพลันยิ้มสดใสเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นไว้คราวหน้าก็ได้ค่ะ”
จี้ชิงเยว่พยักหน้าเล็กน้อยอย่างมีมารยาท ก่อนที่จะตบบ่าของเหรินจี่เฟิงเบา ๆ แล้วชิงเดินจากไปก่อนทันที
ส่วนกู้เหยียนก็ได้กลับไปนั่งลงแล้ว และเริ่มหยิบมือถือขึ้นมาดูต่อ โดยไม่สนใจหลินอู๋อีก

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อยากให้ลงวันละ 10 ตอนจะขอบคุณมากค่ะ...
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่เราเติมเงินได้เมื่อซื้อบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น เราไม่ได้มีเงินมากมายพอทำบัตเครดิตได้ ขอโทษนะคะ...