คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 469

คิดไม่ถึงว่าเพชรเม็ดนี้จะถูกหรงฉือประมูลไปได้จริง ๆ

ถึงแม้ว่าฉีอวี้หมิงจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่พลันนั้นที่ได้ฟังผลการประมูล ฉีอวี้หมิงก็ยังไม่วายรู้สึกอึ้งอยู่บ้าง

จนกระทั่งงานประมูลจบลงอย่างเป็นทางการ และหรงฉือกับเหอหมิงเสวี่ยได้ไปดำเนินการด้านเอกสารแล้ว เขาถึงค่อยดึงสติกลับมาได้ จึงส่งข้อความไปบอกเฟิงถิงเซินว่า [หรงฉือจ่าย 8 พันล้านซื้อเพชรนั้นไปได้แล้ว…]

เฟิงถิงเซิน [อืม]

ฉีอวี้หมิง “…”

เรื่องที่ทำให้คนคาดไม่ถึงขนาดนี้ เขาตอบกลับมาง่าย ๆ แค่ “อืม” คำเดียวเนี่ยนะ?

แล้วก็...

[เมื่อกี้นายตอบฉันมาแค่ ‘.’ มันหมายความว่ายังไง?]

เฟิงถิงเซินน่าจะยุ่งอยู่ ผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ กว่าจะตอบกลับมาว่า [หมายความว่านายสนใจเรื่องคนอื่นให้มันน้อย ๆ หน่อย]

ฉีอวี้หมิง “…”

เขาก็แค่อึ้งไปหน่อยไม่ใช่หรืออย่างไร?

อย่างไรเสีย บางทีอาจเป็นเพราะเธออยากพิสูจน์ว่าตอนนั้นที่เธอทำทุกวิถีทางให้ได้แต่งงานกับเฟิงถิงเซินไม่ใช่เพราะเงิน หลายปีที่หรงฉือแต่งงานกับเฟิงถิงเซิน ในเวลาปกติก็ดูเหมือนว่าเธอแต่งตัวค่อนข้างธรรมดาทีเดียว

ซุนเยว่ชิงกับหลินลี่หลานก็ตะลึงในความมือเติบของหรงฉือเช่นกัน ผ่านไปนานสองนานก็ยังดึงสติกลับมาไม่ได้

จนกระทั่งเหรินจี่เฟิงตั้งท่าจะกลับแล้ว ขณะลุกขึ้นกล่าวลาเธอ ซุนเยว่ชิงถึงค่อยได้สติกะทันหัน

ในเวลานี้เอง หลินลี่หลานเหมือนจะนึกบางอย่างออกแล้ว จึงกล่าวขึ้นอย่างทันทีทันใด “เพชรเม็ดนี้ หรงฉือน่าจะประมูลไปให้เธอสินะ?”

คำว่า “เธอ” ในที่นี้ หลินลี่หลานไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่ซุนเยว่ชิงรู้ว่าเธอหมายถึงหรงอิ้งเซิ่ง

เพราะพวกเธอต่างรู้ว่าหรงอิ้งเซิ่งชื่นชอบเพชรมาก อีกทั้งในปีนั้นหรงอิ้งเซิ่งก็เคยมีเพชรเม็ดหนึ่งที่ราคาสูงลิ่วเช่นกัน

ทว่าต่อมาเพชรเม็ดนั้น...

ครั้นนึกย้อนถึงเรื่องราวในอดีต ซุนเยว่ชิงหลุบตามองลงต่ำ

หลังจากหรงฉือกับเหอหมิงเสวี่ยจัดการเรื่องเอกสารเสร็จแล้ว ก็กะว่าจะกลับทันที