คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 470

บ้านตระกูลหรง

หรงฉือได้ปรึกษาเรื่องประมูลเพชรกับคุณยายหรงก่อนที่จะไปร่วมงานประมูล

เมื่อเห็นหรงฉือใช้เงินมากมายประมูลเพชรที่เปล่งประกายวิบวับกลับมา ผ่านไปสักพักใหญ่แล้วกว่าที่คุณยายหรงจะเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “เมื่อก่อนแม่ของหลานชอบเพชรมากจริง ๆ เพียงแต่ว่า หากเพชรได้ผลจริง งั้นเพชรก็อาจทำให้แม่ของหลานได้สติกลับคืนมา แต่กลับกันก็อาจจะทำให้เธอถลำลึกลงไปในอีกขั้นหนึ่ง…ของความบ้าคลั่งได้เหมือนกัน ดังนั้น…เพชรน่ะ เสี่ยวฉือเธอเก็บรักษาไว้ให้ดีก่อนดีกว่า ส่วนเรื่องที่จะใช้เพชรรักษาแม่ ให้ผ่านไปสักพักหนึ่งก่อน ค่อยดูสถานการณ์แล้วว่ากันอีกที”

ความจริงแล้วหรงฉือก็ตระหนักถึงจุดนี้ได้แล้วเช่นกัน

เธอเห็นด้วยกับความคิดของคุณยายหรง

เพียงแต่เพชรหายากนั้นหายากสมชื่อ หากพลาดโอกาสครั้งนี้ไป ก็ไม่รู้ว่าต้องรอไปอีกนานแค่ไหน บวกกับตอนนี้เธอไม่ขาดแคลนเงินทองจริง ๆ ดังนั้น ต่อให้ยังไม่ได้ใช้ในตอนนี้ ทว่าเธอก็ยังประมูลเพชรกลับมาอยู่ดี

เมื่อได้ยินยายตัวเองพูดเช่นนี้ เธอจึงเอ่ยว่า “ได้ค่ะ”

สองวันนี้เธอไม่ได้ไปเยี่ยมคุณย่าเฟิงที่โรงพยาบาลเลย

เช้าวันถัดมา เธอไปที่โรงพยาบาลอีกครั้ง

เธอมาถึงค่อนข้างเร็ว แต่ทว่า เมื่อเธอมาถึงยังโรงพยาบาล เฟิงถิงเซินกับฉีอวี้หมิงก็ล้วนอยู่ด้วย หากแต่ไม่เห็นเงาของพ่อบ้านเลย

ครั้นเห็นเธอเคาะประตูเข้ามา เฟิงถิงเซินกับฉีอวี้หมิงต่างมองมาที่เธอ

หรงฉือเพียงแค่พยักหน้าให้เฟิงถิงเซินเล็กน้อย นับว่าได้ทักทายเขาแล้ว จากนั้นก็ตรงเข้าไปหาคุณย่าเฟิงทันที

เห็นว่าหรงฉือมองข้ามตนไปโดยสิ้นเชิง ฉีอวี้หมิงจึงถลึงตาเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะหันไปพูดกับเฟิงถิงเซินว่า “ตอนนี้เธอไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลยจริง ๆ”

เฟิงถิงเซินนั่งลงแล้วส่งเสียง “อืม” ออกมาหนึ่งที ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบว่า “แล้วยังไง?”

ฉีอวี้หมิง “…”