หลังจากที่กลับจากเมืองจินเฉิงแล้ว หรงฉือมีเวลาหยุดพักสองวัน
หลังจากที่พักผ่อนมาหนึ่งวันแล้ว เช้าวันถัดมา เธอเพิ่งทานข้าวเช้าเสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เป็นสายเรียกเข้าจากเฟิงถิงเซิน
หรงฉือชำเลืองมองเล็กน้อยจึงกดรับสาย “มีอะไร?”
“เมื่อสองวันก่อนคุณย่าออกจากโรงพยาบาลแล้ว ท่านอยากชวนคุณมาทานข้าวที่บ้านเดิม”
หรงฉือรู้เรื่องที่คุณย่าเฟิงออกโรงพยาบาลอยู่แล้ว
เพียงแต่ว่าตอนนั้นเธอต้องไปทำงานนอกสถานที่ที่เมืองจินเฉิง จึงไม่ได้ไปรับคุณย่าเฟิงออกจากโรงพยาบาลด้วยตัวเอง
หรงฉือว่า “เข้าใจแล้ว”
พูดจบ เธอกำลังจะวางสาย เฟิงถิงเซินก็พูดขึ้นว่า “เดี๋ยวผมจะไปรับคุณ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันขับไปเอง...”
เฟิงถิงเซิน “ ซินซินอยากให้ผมไปรับคุณที่บ้านตระกูลหรงกับเธอ ตอนนี้เธอเปลี่ยนรองเท้าเรียบร้อยแล้ว”
หรงฉือ “...เข้าใจแล้ว”
“อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะถึงแล้ว”
หรงฉือไม่ได้พูดอะไรต่อ ทางเฟิงถิงเซินก็กดวางสายไปเช่นกัน
หลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า เฟิงถิงเซินและเฟิงจิ่งซินก็มาถึงบ้านตระกูลหรง
คนอื่น ๆ ในตระกูลหรงไม่อยู่บ้าน เมื่อเฟิงจิ่งซินเห็นหรงฉือ เธอวิ่งลงมาจากรถด้วยความดีใจ “แม่คะ”
เฟิงถิงเซินเลื่อนกระจกที่นั่งคนขับลง แล้วหันหน้าไปมองพวกเธอ
เมื่อขึ้นรถแล้ว เฟิงจิ่งซินก็ดึงหรงฉือเข้ามา แล้วเล่าเรื่องสนุก ๆ ที่เธอไปเที่ยวมาในช่วงสองสามวันนี้ให้ฟัง และยังบอกอีกว่าเธอเอาของขวัญที่ซื้อให้หรงฉือไปไว้ที่บ้านเดิมแล้ว
ตอนที่หรงฉือและเฟิงจิ่งซินคุยกัน เฟิงถิงเซินก็ขับรถเพียงอย่างเดียว ตอนที่เฟิงจิ่งซินเล่าเรื่องจบ เฟิงถิงเซินหันหน้ามาพูดกับหรงฉือว่า “สองวันนี้หยุดพักผ่อน?”
หรงฉือ “อืม”
พวกเขาไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกัน หลังจากที่เฟิงถิงเซินถามจบแล้ว ระหว่างทางก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนหรงฉือคุยอีก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อยากให้ลงวันละ 10 ตอนจะขอบคุณมากค่ะ...
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่เราเติมเงินได้เมื่อซื้อบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น เราไม่ได้มีเงินมากมายพอทำบัตเครดิตได้ ขอโทษนะคะ...