คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 80

หลังขับรถออกจากสนามขี่ม้า ทันใดนั้น หรงฉือก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะไปที่ไหนกันแน่

ฉู่จื่อหลานกับอวี้มั่วซวินต่างก็มีเรื่องของตัวเองที่ต้องจัดการ

เธอเองอยากกลับบ้านตระกูลหรง แต่เฟิงจิ่งซินไม่ได้กลับไปด้วย ถ้าเธอกลับไปคนเดียว ก็มีแต่จะทำให้คุณยายเป็นห่วงเปล่า ๆ...

ในขณะที่เธอกำลังคิดเช่นนั้น เธอก็ขับรถผ่านสวนพื้นที่ชุ่มน้ำแห่งหนึ่งพอดี และเห็นสามีภรรยาหลายคู่พาลูกๆ มาตั้งแคมป์ และคนหนุ่มสาวพาพ่อแม่มาพักผ่อน

เมื่อเห็นพวกเขาสามีภรรยาพลอดรักกัน และครอบครัวที่เต็มไปด้วยความสุข นัยน์ตาของหรงฉือก็เผยแววตาอิจฉาและ... ขมขื่นออกมาโดยไม่รู้ตัว

หลังจากขับรถออกมาได้อีกสักพัก ทันใดนั้น หรงฉือก็จอดรถริมทาง

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ลังเลอยู่พักใหญ่ ก่อนจะกดโทรออก

หลังจากที่ทางนั้นรับสาย เธอก็เอ่ยถามว่า “สวัสดีค่ะผอ. ตอนนี้อาการของแม่ฉันเป็นยังไงบ้างคะ?”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ที่สถานพักฟื้นอี้เหอ

หรงฉือยืนอยู่ในสวน สายตาจับจ้องไปยังหรงอิ้งเซิ่งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ไกล ดวงตาของเธอเหม่อลอยไร้แววตา และใบหน้าซูบผอม แตกต่างจากผู้หญิงในความทรงจำวัยเด็กของหรงฉือที่เคยงดงามและสดใสอย่างสิ้นเชิง ความจริงแม้ว่าหรงฉือจะชินกับรูปลักษณ์เช่นนี้ของเธอตั้งนานแล้ว ทว่าในใจกลับยังคงว้าวุ่น

ครู่ต่อมา ผู้อำนวยการที่อยู่ข้างๆ เอ่ยเสียงเบาว่า “เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง”

หรงอิ้งเซิ่งไม่สามารถพบปะกับคนในอดีตได้ ไม่เช่นนั้นจะเกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นอีก

ตอนนี้กว่าอาการของเธอจะสงบลงได้ไม่ใช่เรื่อง หรงฉือจึงไม่อยาก และไม่กล้าเข้าไปรบกวนเธอ

เธอยืนอยู่ตรงนั้นพักหนึ่ง แต่กลัวว่าหรงอิ้งเซิ่งจะสังเกตเห็นจึงเดินจากไป

หลังเดินห่างออกมาไกลพอสมควร เธอถึงพูดกับผู้อำนวยการและเจ้าหน้าที่ที่ดูแลหรงอิ้งเซิ่งว่า “ฝากดูแลแม่ของฉันด้วยนะคะ”

“คุณหรงไม่ต้องเกรงใจ มันเป็นหน้าที่ของเรา”

หรงฉือมองหรงอิ้งเซิ่งผ่านกระจกอีกสักพัก ก่อนจะวางหนังสือกับของใช้จำเป็นบางอย่างที่ซื้อมาให้เธอ แล้วจึงออกจากสถานพักฟื้นไป

แม้ตัวจะออกไปจากสถานพักฟื้น แต่ใจกลับยังคงหนักอึ้งไม่หาย

ระหว่างทางกลับ ขณะขับรถผ่านสวนพื้นที่ชุ่มน้ำเดิมอีกครั้ง หรงฉือก็มองเห็นท้องฟ้าเต็มไปด้วยว่าว จึงตัดสินใจหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถเข้าไปข้างใน

ลมพัดอ่อนๆ ในสวนพัดปะทะหน้า แสงแดดก็กำลังพอดี และวิวทิวทัศน์ก็สวยมาก

เพียงแต่ทุกคนต่างมากันเป็นกลุ่มเป็นคู่ แต่เธอมาคนเดียว ดูจะแปลกแยกหน่อย

หรงฉือยืนอยู่หน้าร้านรถเข็น ในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะซื้อว่าวสักอันมาปล่อยดีไหม แต่ทันใดนั้นเอง จู่ๆ ก็มีมือเล็ก ๆ มือหนึ่งมาจับมือเธอแล้วส่ายไปมา