คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 82

เฮ่อฉางปั่วมองเฟิงถิงเซินชั่วครู่ ก่อนจะรับแก้วเหล้ามา “ขอบใจ”

ทั้งสองคนชนแก้วกัน จากนั้นดื่มไปพลางพูดคุยกัน

ครู่ต่อมา จู่ ๆ เฟิงถิงเซินก็จ้องเขา

เฮ่อฉางปั่วเงยหน้าขึ้นถามว่า “มีอะไรเหรอ?”

ฉีอวี้หมิงเอ่ยตอบว่า “วันนี้นาย ดูแปลก ๆ นะ”

เฟิงถิงเซินหัวเราะเบา ๆ

ซึ่งเป็นการแสดงว่าเห็นด้วยกับคำพูดของฉีอวี้หมิง

เฮ่อฉางปั่วเอ่ยเสียงเรียบและสีหน้านิ่งเฉยว่า “เหรอ?”

ฉีอวี้หมิงเลิกคิ้ว “ไม่เหรอ?”

เฮ่อฉางปั่วจิบเหล้า แต่ไม่พูดอะไร

ในตอนนั้นเอง ก็มีคนเดินเข้ามาทักทายพวกเขา

หลังจากคน ๆ นั้นจากไป เฮ่อฉางปั่วก็มองดูนาฬิกา และกลัวว่าตานตานจะหิว ขณะที่เขาตั้งใจจะไปหาตานตาน ก็เห็นตานตานกับเฟิงจิ่งซินเดินกลับมาพอดี

ตานตานถามว่า “คุณลุง หนูไปกินเค้กตรงนั้นได้ไหมคะ?”

ตานตานเป็นเด็กที่มีภาวะแพ้ง่าย มีหลายอย่างที่กินไม่ได้ เฮ่อฉางปั่วจึงตอบว่า “หนูนั่งรอตรงนี้ เดี๋ยวลุงไปหยิบมาให้เอง”

“ค่ะ”

ส่วนเฟิงจิ่งซินกลับต่างออกไป เธอเคยชินกับการมีอิสระ สุขภาพก็แข็งแรง อยากกินอะไรก็ไปหยิบเอง พอหยิบกลับมาแล้วก็ถามเฟิงถิงเซินว่า “คุณพ่ออยากกินไหมคะ?”

เฟิงถิงเซินลูบศีรษะเธอเบา ๆ “ไม่ล่ะ”

จากนั้นเด็กสองคนก็นั่งทานของว่างอยู่ข้าง ๆ กัน พอหลินอู๋เจอของอร่อยก็จะแบ่งให้เฟิงจิ่งซิน

เฟิงจิ่งซินรับมาอย่างดีใจ “ขอบคุณคะน้าอู๋อู๋”

ตานตานเงยหน้าขึ้นมองหลินอู๋อย่างสงสัย แล้วถามเฟิงจิ่งซินว่า “ซินซิน น้าคนนี้ไม่ใช่แม่ของเธอเหรอ?”

ทันทีที่สิ้นเสียงนั้น บรรยากาศก็เงียบสงัดลง