คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 93

แม้จะเป็นวิลล่าในย่านเก่า แต่สภาพแวดล้อมก็ดีมาก บวกกับราคาบ้านในเมืองตูเฉิงก็สูงเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศ ดังนั้นถ้าไม่มีเงินสองถึงสามร้อยล้านก็ซื้อวิลล่าหลังนี้ไม่ได้

และเธอก็ไม่สามารถเอาเงินก้อนนี้ออกมาได้ในตอนนี้

เฟิงถิงเซินเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน เขาคลายเนคไทที่คอออกขณะฟังเธอพูด แต่พอฟังแล้วเขาอาจจะรู้สึกว่าน่าสนใจ จึงเลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วเอ่ยเสียงเรียบเฉยว่า “คุณอยากให้เงินผม?”

“ใช่ ฉัน¬—”

“ไม่ต้อง” เขาวางเนคไทที่คลายออกไว้ข้าง ๆ แล้วพูดว่า “เงินแค่นี้ ผมจ่ายได้”

พูดจบ เขาก็วางนาฬิกาข้อมือที่ถอดออกไว้ข้างเนคไท แล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำ

หรงฉือมองตามแผ่นหลังของเขา ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ยืนกรานอีก

หลังแต่งงาน เธอแทบไม่เคยเอ่ยปากขออะไรจากเขาเลย เพราะไม่อยากรบกวนเขา

พอคิดดูแล้ว บ้านหลังนี้ก็ถือได้ว่าเป็นสิ่งแรกที่เขามอบให้เธอด้วยความเต็มใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ถือซะว่า เป็นของที่ระลึกให้กับชีวิตแต่งงานที่กำลังจะสิ้นสุดลงของพวกเขาก็แล้วกัน

เมื่อได้อย่างนี้ หรงฉือก็เก็บเอกสารใส่ไว้ในลิ้นชัก

หลังจากยุ่งติดต่อกันสองสามวัน พอถึงวันที่สี่ ในที่สุดหรงฉือก็ไม่ยุ่งขนาดนั้นแล้ว

สองสามวันที่ผ่านมา เธอและเฟิงถิงเซินต่างก็ยุ่งมาก จึงไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่กับเฟิงจิ่งซินเท่าไหร่ ตอนกลางวัน เฟิงจิ่งซินโทรมาหาเธอ ถามว่าเธอมีว่างหรือเปล่า และบอกว่าเธอไม่ได้มารับลูกที่โรงเรียนนานแล้ว

พอหรงฉือได้ยินเช่นนั้น และเห็นว่างานที่ทำอยู่เหลือไม่มากแล้ว ตอนบ่ายจึงเลิกงานเร็ว แล้วไปรับเฟิงจิ่งซินที่โรงเรียนหลังเลิกเรียน

เมื่อได้ยินเฟิงจิ่งซินพูดว่าอยากทานอาหารฝีมือเธอ พอกลับถึงบ้าน หรงฉือก็เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเข้าครัวทำอาหาร

หรงฉือเลิกงานเร็ว คุณหญิงย่าก็ดีใจ เมื่อเห็นหรงฉือเข้าครัวลงมือทําอาหารเองจึงโทรหาเฟิงถิงเซิน เพื่อให้เขากลับมาทานอาหารเย็นด้วยกัน

เฟิงถิงเซินปฏิเสธจากปลายสายว่า “คุณย่าครับ ผมยังมีงานที่บริษัทอยู่”

คุณหญิงย่าไม่พอใจ แต่แล้วท่านก็ยิ้มอย่างมีความสุขหลังจากวางสาย พูดกับหรงฉือว่า “เสี่ยวฉือ เดี๋ยวเธอเอาอาหารไปส่งให้ถิงเซินนะ!”

หรงฉืออึ้งไปชั่วขณะ แล้วปฏิเสธว่า “คุณย่าคะ ถ้าเขามีธุระ เราก็อย่าไปรบกวนเขา—”

“ถึงเขาจะยุ่งแค่ไหนก็ยังต้องทานข้าวใช่ไหม?”