คุณหมอของนายขุนพล นิยาย บท 11

"มึงถามหาเมียกูทำไมไอ้คราม" ขุนพลแปลกใจที่เพื่อนของเขาถามหาน้ำมนต์แต่ไม่ไดพูดอะไรต่อ แถมยังเมินเขาหันไปมองกลุ่มคนที่นั่งดื่มกันอย่างสนุกสนาน

"กูนึกออกแล้วว่าใคร" วาโยอุทานขึ้นเสียงดังจนทำให้บอลสงสัย

"ใครว่ะ เฮีย" ทำหน้างุนงงก่อนจะได้คำตอบ

"ก็เมียเจ้านายมึงไง"

"เชี้ย สวยขนาดนี้เลยหรอว่ะ!!เฮีย" ลูกน้องทุกคนที่อยู่แถวนั้น หือฮา!! กันเสียงดัง จะมีก็แค่ขุนพลที่นิ่งเงียบมองไปยังโต๊ะของกลุ่มน้ำมนต์และตอนนี้ทุกคนทราบดีว่าความนิ่งที่อยู่ใต้หน้ากากของขุนพล กำลังร้อนระอุขนาดไหนและภาพตรงหน้มีผู้ชายแวะเวียนมาชนแก้วกับน้ำมนต์ไม่ขาดสาย

"ไอ้บอลดูงานต่อด้วย กูจะกลับ" สั่งงานลูกน้องเรียบร้อย ขุนพลก็รีบเดินไปยังกลุ่มของน้ำมนต์ทันที 

"เฮียขุน หวัดดีคับ" ไอ้เสือยกมือไหว้ขุนพลทันทีที่เขาถึงโต๊ะ

"ไง สนุกมั้ย" น้ำเสียงที่พูดขึ้นทำให้น้ำมนต์ตัวแข็งทื่อว่าเป็นเสียงของใครโดยที่ไม่ต้องหันไปมอง ไม่มีเสียงตอบรับจากน้ำมนต์และเพื่อนร่วมโต๊ะยังทำหน้าสงสัยว่าขุนพลพูดกับใคร

"กลับ" ไม่พูดป่าว ขุนพลกระชากแขนน้ำมนต์ให้ลุกตามเขาทันที จนทำให้ตัวของน้ำมนต์กระเด็นไปอยู่ในอ้อมกอดของขุนพล ยิ่งน้ำมนต์สะบัดตัวให้ออกจากขุนพลเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกอดแน่เท่านั้น

"เฮ้ย!!นี่นายจะทำอะไรเพื่อนฉัน" เพื่อนของน้ำมนต์ถามขึ้น เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด 

"เรื่องผัวเมีย" ให้คำตอบเพื่อนของน้ำมนต์เสร็จ ขุนพลก็พาน้ำมนต์ออกจากงานทันที

"ห๊า" กว่ากลุ่มเพื่อนของน้ำมนต์จะได้สติ ขุนพลก็พาน้ำมนต์เดินออกไปใกล้แล้ว

"ขึ้นรถ" รถชุปคาร์คู่ใจที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้นั่ง กำลังฉุนให้น้ำมนต์ขึ้นไป แล้วรีบขับรถกลับคอนโดทันที ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวของขุนพล ความเร็วของรถยิ่งเพิ่มมากเท่านั้น

"นี่ขับช้า ๆ หน่อย" เขาไม่ได้ตอบรับคำขอของน้ำมนต์แค่หันมามองแล้วทำหน้านิ่งและสายตาดุดัน จนน้ำมนต์ขนลุกไม่กล้าพูดอะไรอีก

ปัง!!

"นี่ นายเป็นอะไรของนาย ห๊ะ!!" พอถึงคอนโด อารมณ์หงุดหงิดของน้ำมนต์ทำให้เธอเลือกที่จะพูดด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวออกมาเพื่อจะเคลียให้จบไปเลย

"หนีเที่ยวที่แบบนั้นทำไม" น้ำเสียงเกรี๊ยวกราดของขุนพล ทำให้น้ำมนต์สะดุ้ง เพราะเขาไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้กับเธอเลย

"นายจะมาห้ามฉันทำไม ฉันจะไปไหน ไปกับใครก็ได้!! เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน" สุดจะทนกับคนหน้ามึนแบบเขา

"หึ !! แล้วที่เอากันทุกคืนเขาเรียกว่าอะไร ต้องให้ทวนความจำงั้นสิ" ลิ้นที่กระทุงแก้มและสีหน้าที่เกรี๊ยวกราดของขุนพล ทำให้น้ำมนต์เลี่ยงที่จะเถียงต่อ และคว้าผ้าเช็คตัวกำลังจะเข้าห้องน้ำเพื่อดับอารมณ์ร้อนของตัวเอง

กึก !!จ๊วบ จ๊วบ (: ยังไม่ทันที่น้ำมนต์จะเดินเข้าห้องน้ำไป ขุนพลก็คว้าแขนเล็กเข้าหาตัว พร้อมทั้งจูบอย่างรุนแรงตามอารมณ์โกรธ 

"อือ ปะ ปล่อยนะ มันเจ็บ" น้ำมนต์ทั้งทุบ ทั้งหยิก ทั้งข่วน เพื่อที่จะให้ขุนพลหยุดการกระทำป่าเถื่อนนั้นกับเธอ

"อย่าดื้ออีก และอย่าพูดว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันอีก" เดี๋ยวนะ ที่เธอไม่ใล่เด็แล้วนะและก็ไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายด้วย

"อ๊ะ อือ !! " จากจูบที่รุนแรงตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงและละมุนสลับกันไป  จูบสูบวิญาณของขุนพลทำให้น้ำมนต์เคลิ้มและลงระเริงไปกับบทรักของขุนพลทันที

"อ๊ะ อ่า ขะ ขุน เบา ๆ หน่อย"