คุณหมอของนายขุนพล นิยาย บท 3

11.30 น

อืออออ หืออ!! เสียงงัวเงียง่วงนอนของน้ำมนตที่ยังไม่ลืมตาบ่งบอกว่าเจ้าตัวยังหลับไม่เต็มอิ่มเนื่องจากเมื่อคืนมีนัดสงสรรค์กับเดอะแก๊งค์ในสุดสัปดาห์ที่แสนจะสุดเหวี่ยงเพราะว่าเมื่อคืนเมามาก สภาพร่างกายที่ปวดไปทั้งตัวพอขยับตัวก็แสบตรงช่วงขาแถมช่วงเอวเหมือนมีของหนักบางอย่างทับอยู่ สร้างความงุนงงให้กับน้ำมนต์เป็นอย่างมาก

“เกิดอะไรขึ้น” พอได้สติกลับมา น้ำมนต์ก็ลืมตาขึ้นมองไปที่เพดานและไล่สายตาไปรอบห้องที่ไม่ใช่ห้องของเธอ เพราะของตกแต่งหรือสีผนังหนังมันมืดมนต์ไปหมด คิ้วขมวดเข้ามากันทันทีและนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เธอยอมรับว่าเมามากและกำลังจะเตรียมตัวกลับแต่เพื่อนตัวดีดันขอตัวไปเข้าห้องน้ำและให้รอจากนั้นก็เดินไปชนเข้ากับผู้ชายคนนึ่งจากนั้นภาพต่าง ๆ ก็ทยอยเข้ามาในหัว ทำให้ต้องไล่สายตาไปทั่วห้องอีกครั้งและสะดุดกับผู้ชายคนนึ่งที่นอนคว่ำหน้าเปลือยแผ่นหลังเนียนและเอามือพาดที่เอวเธอ

ตุบ!!

“เชี้ย!! อะไรแต่เช้าว่ะเนี้ย” ขุนพลที่ถูกถีบตกจากเตียงอย่างแรง ร่างที่กระแทกกับพื้นจากที่ตอนแรกหลับไหลอยู่ตอนนี้คือตื่นแตกตาและพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหสุดขีด ไม่เคยมีใครกล้ามาปลุกเขาในเวลานอนแบบนี้

“นายข่มขืนฉัน” น้ำมนต์ชี้หน้าขุนพลและต่อว่าด้วยน้ำเสียงที่โมโหกลับเช่นกัน ที่ตัวเองตื่นมาแล้วเจอสภาพตัวเองเป็นแบบนี้

“หึ!! เธอสมยอมเองต่างหาก” น้ำเสียงที่ยียวนและหน้าตาที่กวนตีนของขุนพล ทำให้น้ำมนต์คว้าหมอนและขว้างไปทางขุนพลทันที

“ไอ้บ้า ไอ้ผู้ชายเฮงซวย”

“หยุด” เสียงดังที่เริ่มโมโห เพราะหญิงสาวขว้างทุกอย่างที่ขวางหน้ามา ทำให้เธอหยุดชะงักและตั้งสติทันทีหลังจากที่เขาเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟัง ทำให้น้ำมนต์กลับมาคิดว่าที่เสียแล้วให้แล้วไปหลังจากนั้นขุนพลก็เดินออกไปนอกระเบียบเพื่อสูบบุหรี่ระงับอารมณ์หงุดหงิด พอเห็นอย่างนั้นน้ำมนต์ก็หอบร่างอันบอบบางของตัวเองเข้าไปจัดการตัวเองให้ในห้องทันที

หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อยเพื่อที่จะกลับคอนโดซึ่งต้องเดินผ่านขุนพลที่นั่งอยู่โซฟาในห้อง ไปแบบไม่พูดอะไรอีกเลยอีกเพราะเธอคงต้องยอมรับว่าตัวเองก็เมามากเหมือนกัน

“มาคุยกันหน่อยดิ”

“เรื่อง ?” คำตอบที่สั้นและน้ำเสียงที่ห้วน ตอบกลับขุนพลอย่างขอไปที เพราะเธออยากออกจากที่นี่เต็มทันแล้ว