คุณหนูใหญ่เกิดใหม่เป็นสาวชาวนาอัปลักษณ์ นิยาย บท 7

นางอู๋หยิบเสื้อผ้าตัวเก่าที่มีรอยเย็บปะตัวหนึ่งออกมาจากตู้ไม้ นางค้นอยู่นานจนในที่สุดก็นำเหรียญทองแดงจากในเสื้อผ้าออกมา  พร้อมกับกำลังจะส่งมอบแก่ซูต้าซาน

จี้หมิงคว้ามือของนางเอาไว้ "ท่านแม่ นั่นเป็นเงินค่ายาของท่านพ่อ จะให้เขาได้เยี่ยงไร ?"

ซูต้าซานตะคอกอย่างเหยียดหยาม "เหอะ ครอบครัวเจ้ายังจะทำตัวเป็นขอทานอยู่อีกเหรอ ? ใช้เงินแค่ 20 เหวินคิดจะซื้อหญิงสาวสักคนจากตระกูลข้า พวกเจ้านี่ช่างกล้าจริง ๆ"

จี้หมิงมองเขาด้วยใบหน้าเย็นชาพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้ม "ไม่มีใครสนใจหญิงสาวจากตระกูลเจ้าหรอก เจ้าพานางไสหัวออกไปจากบ้านข้าเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นก็อย่าโทษข้าที่ไม่เกรงใจกับเจ้า" เขาหยิบคันธนูและลูกธนูข้างกำแพงออกมาพร้อมกับโก่งคันธนูเล็งไปที่ซูต้าซาน

แม้ว่าซูต้าซานจะถือว่าเป็นอันธพาลในหมู่บ้าน แต่ให้พูดตรง ๆ เขาก็ได้แค่รังแกคนที่ไม่มีทางสู้เท่านั้น จี้หมิงเคยผ่านสงครามมาก่อนและยังมักจะไปล่าสัตว์บนภูเขาบ่อย ๆ ดังนั้นเขาจึงมีเลือดลมความฮึกเหิมเป็นปกติ จนตอนนี้ดวงตาอันโกรธเกรี้ยวของเขาได้เบิกโพลงกว้าง สีหน้าที่เต็มไปด้วยความดุร้ายได้ทำให้ซูต้าซานกลัวจริง ๆ

เมื่อเห็นซูต้าซานเผลอแสดงท่าทีหวาดกลัวขึ้นมา ซูจ้าวตี้ก็เข้าใจเป็นอย่างดีว่าคงจะพึ่งซูต้าซานผู้นี้ไม่ได้แล้ว นางคงได้แต่ต้องพึ่งพาตัวเอง

"เจ้า จี้หมิง ก็ดี ในเมื่อครอบครัวเจ้าไร้เหตุผล ข้าจะเอาพวกเจ้าไปแจ้งต่อขุนนางเหล่าเอี๋ย(ขุนนางเหล่าเอี๋ย หมายถึง ขุนนางชนชั้นปกครองของจีน)"

ซูต้าซานตะโกนออกมาพร้อมกับจ้องมองคันธนูในมือของจี้หมิงด้วยความกลัว อีกทั้งเขายังคว้าซูจ้าวตี้เอามาขวางไว้ข้างหน้าเขา

“ข้าจะให้เวลาพวกเจ้าสองวันและต้องเตรียมเงินมาให้ได้ 500 เหวิน ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าก็รอดูลูกสาวข้าแขวนคอตายหน้าบ้านพวกเจ้าได้เลย พอถึงตอนนั้นจี้หมิง เจ้าก็เข้าไปกินข้าวในคุกเถอะ” หลังจากพูดจบเขาก็ทิ้งซูจ้าวตี้ไว้และหันหลังวิ่งจากไป

ภายนอกบ้านมีคนมุงล้อมเต็มไปหมด ทุกคนเอาแต่ชี้นิ้วและพูดไปต่าง ๆ นานา เมื่อเห็นซูต้าซานรีบวิ่งออกไปก็มีบางคนอดไม่ได้ที่จะคว้าเขาไว้และถามว่าเกิดอะไรขึ้น ? ซูต้าซานยังคงหวาดหลัวจี้หมิงอยู่ เขาจึงไม่อยากให้เสียเวลาพร้อมสลัดคนนั้นออกแล้ววิ่งหนีไป

ภายในห้อง จี้หมิงเล็งคันศรไปที่ซูจ้าวตี้อีกครั้งและพูดอย่างเย็นชา "เจ้ายังไม่ไปอีก ? อยากอยู่บ้านพวกข้าขนาดนั้นเลยรึไง ?"

ซูจ้าวตี้เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นค่อย ๆ ก้าวเข้ามาหาเขาและยังคงก้าวเข้ามาใกล้ด้านหน้าคันศรทีละก้าว ๆ