คุณหนูใหญ่เกิดใหม่เป็นสาวชาวนาอัปลักษณ์ นิยาย บท 5

นายพรานตระกูลจี้ขายเพียงหนังเสือและซากเสือตัวใหญ่เท่านั้นและเหลือลูกเสือเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้ชีวิตตระกูลของเขาดีขึ้นมาได้

แต่พอผ่านมาไม่ถึงสองปี ผู้เฒ่านายพรานจี้ก็เสียชีวิตลง ส่วนนางเฉินภรรยาของเขาก็เป็นคนที่มีวิสัยทัศน์มุ่งมั่นอย่างแรงกล้าเอาเงินที่ทั้งหมดกว้านซื้อที่ดิน จนตอนนี้ที่ดินของตระกูลจี้ก็มีมากที่สุดในหมู่บ้าน

ตั้งแต่นั้นมางานการในตระกูลก็แบ่งกันอย่างชัดเจน ลูกคนโตและลูกคนรองจัดการเรื่องการเกษตร แต่จี้ลูกคนสามยังคงเป็นนายพรานดังเดิม แต่เมื่อสามปีก่อนลูกคนสามของตระกูลจี้กลับถูกหมูป่าพุ่งชนกระแทกจนขาหัก ตั้งแต่นั้นมาก็เป็นอัมพาตนอนอยู่แต่บนเตียง

ที่น่าสลดใจยิ่งกว่าคือ ไม่นานหลังจากที่จี้สาม（จี้สาม หมายถึง จี้ลูกคนสาม）เป็นอัมพาตติดเตียงได้ไม่นาน 'จี้หมิง'ลูกชายของเขาที่ซึ่งถูกเกณฑ์เข้ากองทัพจู่ ๆ ก็กลับมาที่หมู่บ้านเหยากวังพร้อมกับบาดแผลเต็มทั่วร่างกาย ตอนนั้นทุกคนล้วนคิดว่าเขาคงไม่รอดชีวิตแล้ว ตอนนั้นนางเฉินเองไม่ยอมที่จะเอาเงินให้เพื่อไปเชิญแพทย์มารักษาจี้หมิง นางจึงขับส่งครอบครัวจี้หมิงให้ไปอาศัยอยู่ในบ้านเก่าทรุดโทรมทางตะวันออกสุดของหมู่บ้าน มีเพียงจี้หลิงเยว่น้องสาววัย 13 ปีของจี้หมิงที่ไม่ได้ถูกขับส่งไป

นางอู๋ภรรยาแค่คนเดียว แต่ต้องดูแลสามีที่เป็นอัมพาตและลูกชายที่กึ่งเป็นกึ่งตาย อาหารการกินก็ล้วนได้คนใจดีในหมู่บ้านหยิบยื่นช่วยเหลือเป็นครั้งคราว บางครั้งนางเองก็ต้องขึ้นไปบนภูเขาเพื่อขุดผักป่ามาประทังชีวิต

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือหลังจากจี้หมิงหลับไม่ได้สติมาเป็นเวลาหนึ่งเดือน จี้หมิงก็ตื่นขึ้นมาและร่างกายของเขาก็ค่อย ๆ ฟื้นตัว แต่ถึงอย่างนั้นครอบครัวของเขาก็ยังยากจนอดมื้อกินมื้อ

ดังนั้นเมื่อซูต้าซานรู้ว่าชายที่พรากพรหมจรรย์ลูกสาวของเขาคือจี้หมิงลูกชายของจี้สาม อีกเพียงนิดเดียวเขาก็อาจจะกระอักเลือดตายเพราะความโกรธก็เป็นได้

เขาชี้ไปที่จมูกของซูจ้าวตี้และกร่นด่า "ดูคนที่เจ้าเลือกสิ ไม่แปลกใจเลยที่ตระกูลของเขาจะต้องการเจ้า ที่แท้ก็เป็นตระกูลของไอคนที่ไม่มีปัญญามาสู่ขอลูกสะใภ้ เจ้าตาบอดรึไง?

เขารีบพุ่งเข้ามาดึงซูจ้าวตี้ออกไป ซู่จ้าวตี้ได้ก้มมองลงไปที่ข้อมือที่เขาจับนางไว้ นางขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับใช้แรงเพื่อหลุดออกจากการเหนี่ยวรั้ง

“ข้าไปเองได้ อย่ามาแตะตัวข้า”

ตอนนี้ซูต้าซานใจจดใจจ่อไปที่การหาจี้หมิงเพื่อเอาเงินค่าเสียหายจนเขาไม่อยากต่อปากต่อคำกับซูจ้าวตี้

ยังไม่ทันเข้าไปในบ้านของจี้หมิงดี ซูต้าซานก็เริ่มตะโกนเสียงดัง

"จี้หมิง จี้สาม ไอพวกเจ้าที่ไร้ยางอายรีบไสหัวออกมาเจอข้าเดี๋ยวนี้ พวกเจ้านี่ช่างกล้าดีจริง ๆ ขนาดลูกสาวข้าซูต้าซานผู้นี้เจ้าอย่ากล้าเอา คิดว่าหาเรื่องซูต้าซานผู้นี้ได้รึยังไง ?"

เมื่อได้ยินคำพูดอันธพาลของเขา ใบหน้าของนางอู๋แม่ของจี้หมิงก็ซีดเผือดในทันที ซูต้าซานผู้นี้เป็นถึงอันธพาลในหมู่บ้าน และยังเป็นคนไร้ยางอาย โดยปกติคนทั่วไปต่างก็ไม่อย่างไปข้องแวะให้เปลืองตัว สถานการณ์ของครอบครัวของเขาตอนนี้ หากถูกเขาเอาไปขู่ลับหลังขึ้นมา ก็คงชิบหายเป็นแน่แท้

อีกทั้งตระกูลจี้ของเขาก็มีหน้ามีตาอยู่เช่นกัน หากถูกนางเฉินย่าของจี้หมิงรู้เรื่องนี้เข้า จี้หมิงก็ไม่รู้ว่าเขาจะต้องได้รับโทษอะไรบ้าง

นางฝืนยิ้มขึ้นมาและพูดดีกับซูต้าซาน

“พี่ต้าซาน พวกเราค่อย ๆ คุยกันดี ๆ เจ้าอย่าทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่นัก นี่...มันจะกลายเป็นทำลายชื่อเสียงของลูกสาวคนสามของครอบครัวเจ้าซะเปล่า ๆ”

ซูต้าซานเหวี่ยงนางออกไป พร้อมชี้ไปตรงจมูกของนางและตะโกนอย่างเย่อหยิ่ง "เหอะ ครอบครัวเจ้ารังแกกันมากเกินไปแล้ว ชื่อเสียงของลูกสาวคนสามของครอบครัวข้าถูกทำลายไปแล้ว  แล้วดูจี้หมิงของครอบครัวเจ้าสิ ข้าก็จะให้มันไม่ได้ดิบได้ดีเช่นกัน”

“ลูกสาวของซูต้าซานผู้นี้ ในเมื่อเจ้ากล้าแตะต้องนาง ข้าจะบอกเจ้าไว้อย่าง ถ้าครอบครัวของเจ้ายังไม่ควักเงิน 500 เหวินมาชดใช้ ข้าจะให้ลูกสาวข้าแขวนคอตายบนขื่อประตูหน้าบ้านพวกเจ้า”