คุณหนูใหญ่เกิดใหม่เป็นสาวชาวนาอัปลักษณ์ นิยาย บท 9

ซูจ้าวตี้กลับยิ้มอย่างเย็นชา "เจ้าคิดว่าตอนนี้ข้ามีค่าถึง 200 เหวินเลยรึ ? ทั้งหน้าตาเช่นนี้ ทั้งร่างกายที่ไร้ซึ่งพรหมจรรย์"

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ไร้ยางอายของนาง ซูต้าซานก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟอีกครั้งพร้อมกับหยิบไม้คานในบ้านพร้อมจะตี

“อีหน้าด้าน ทำไมไม่ตายห่าสักที แกควรไปแขวนคอตายที่บ้านมันซะ ข้าอยากจะรู้ว่ามันจะยังกล้าไม่เอาเงินมาชดเชยอยู่อีกมั๊ย เจ้าจะกลับมาทำห่าอะไร ขายขี้หน้ากุชิบหาย”

ซูจ้าวตี้หลบหลีกเขาพร้อมกับยิ้มอย่างเย็นชา

“ข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ข้ายังไม่พร้อมที่จะตาย”

“ข้าเป็นพ่อของเจ้า ข้าให้เจ้าไปตายเจ้าก็ต้องไปตาย” ซูต้าซานขว้างไม้คานมา ซูจ้าวตี้ก็รีบถอยหลังหลบอย่างเร็วหลบได้อย่างหวุดหวิด

“ท่านพ่อ ท่านเลิกตีพี่สามได้แล้ว ท่านพ่อ พี่สามผอมขนาดนั้น นางรับไม่ไหวแล้ว”

เด็กชายตัวน้อยผอมบางยื่นมือเข้ามาขวางตรงหน้าซูจ้าวตี้ นางหวังก็รีบวิ่งเข้ามายืนคู่กับเด็กชายตัวเล็กคนนั้น

“สามี อย่าทุบตีนางอีกเลย เจ้าตีลูกสาวคนสามจนตาย เงิน 100 เหวินเจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้ เลิกทุบตีนางได้แล้ว”

ซูจ้าวตี้มองไปที่นางหวังที่ยืนอยู่ด้านหน้าเด็กชายตัวน้อยคนนั้น สายตาที่เคยเย็นชาของนางก็ค่อย ๆ ถูกย้อมไปด้วยความอบอุ่น

เด็กชายตัวน้อยคนนี้คือซูหยวนชิงลูกชายคนเล็กสุดของซูต้าซาน นางหวังมักจะต้องไปทำงาน เพราะฉะนั้นซูหยวนชิงส่วนใหญ่จึงเป็นซูจ้าวตี้ที่เป็นคนเลี้ยงจนโต

ซูต้าซานมีลูกทั้งหมดห้าคน คนโตคือซูเสี่ยวหลัน คนรองคือซูเสี่ยวเหอ คนสามคือซูจ้าวตี้ คนสี่คือซูหยวนเหอ และคนห้าคือซูหยวนชิง

ซูเสี่ยวหลันแต่งงานกับชาวนาที่ยากจนในหมู่บ้านข้าง ๆ ซูเสี่ยวเหอไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีอายุรอบปีแห่งดวงชะตาคนหนึ่งในตำบล

ปีนี้ซูหยวนเหออายุ 11 ปีและใช้เวลาทั้งวันเที่ยวเล่นจับปลากับเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน ส่วนซูหยวนชิงมีอายุเพียง 9 ขวบ แต่เขากลับชอบท่องตำราและมักจะแอบไปโรงเรียนของหมู่บ้านข้าง ๆ เพื่อฟังคุณครูสอน เขาถูกซูจ้าวตี้เลี้ยงดูจนโต ซูจ้าวตี้รักและเป็นห่วงเขามาก เขาเองก็สนิทกับพี่สามมากที่สุดเช่นกัน

ซูจ้าวตี้สัมผัสไปที่ไหล่เล็ก ๆ ผอม ๆ ของซูหยวนชิงและพูดด้วยเสียงต่ำ

“เจ้ากับท่านแม่ถอยออกไปเถอะ ข้าไม่เป็นไร”