คุณคนเดียวเท่านั้น นิยาย บท 2

ซ่งอีนั่วตกใจจนลมหายใจสะดุด เธอเบิกตากว้างมองริมฝีปากบางที่ค่อยๆขยับใกล้เข้าไปเรื่อยๆ สมองของเธอหยุดไปชั่วขณะ กว่าที่เธอจะรู้ว่าต้องหลบ เธอก็อยู่ห่างจากริมฝีปากนั้นแค่หนึ่งเซนเท่านั้น ความใกล้ชิดทำให้เธอได้กลิ่นไวน์ที่ปนออกมากับลมหายใจของเขา

กลิ่นหอมสะอาดๆ ราวกับมีมนต์สะกด ดึงดูดให้ซ่งอีนั่วจ้องมองเขาด้วยความลุ่มหลง หลงลืมไปหมดสิ้นว่าต้องหาทางหลบหลีก

ขณะที่ริมฝีปากทั้งคู่กำลังจะแนบสนิทกัน เสิ่นฉวนชีก็ยืดหลังตรงกะทันหัน ทำให้ริมฝีปากของซ่งอีนั่วประกบอยู่ตรงลูกกระเดือกของเขาแทน

‘อึก’ ไม่รู้ว่าใครกลืนน้ำลายกระทันหัน ทำให้บรรยากาศเริ่มอึดอัดขึ้นไปอีก

ซ่งอีนั่วรีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว โดยอยู่ให้ห่างจากระยะลมหายใจของเขา จากนั้นก็กล่าวขอโทษหน้าแดง “อาสี่พี่เขย ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

“ถึงตั้งใจก็ไม่เป็นไร” เสิ่นฉวนชีจ้องมองเธอด้วยสายตาคมเข้ม พลางพูดยิ้มๆ

“หือ” ซ่งอีนัวมองเขาอย่างงุนงง สมองหยุดประมวลผลกะทันหัน

เสิ่นเฉินชียกยิ้มออกมาเมื่อเห็นความน่ารักของเธอ จากนั้นเขาก็สอดมือเข้าไปไว้ในกระเป๋ากางเกง และหันหลังเดินไปทางรถมายบัคที่จอดอยู่ข้างทาง แต่เมื่อเดินไปได้แค่สองก้าว และไม่เห็นซ่งอีนั่วเดินตามมา เขาจึงหันไปขมวดคิ้วพูดว่า “ไม่ไปหรอ”

“ไปค่ะ ไป” ซ่งอีนั่วรีบก้มลงไปเก็บของใส่กระเป๋าที่ตกอยู่บนพื้น แต่เมื่อเก็บไปได้ครึ่งหนึ่ง เธอถึงเพิ่งนึกออกว่าเมื่อกี้เขาแกล้งเธอ

ไม่ๆๆๆ คุณอาสี่พี่เขยเป็นคนตรงและใจดีขนาดนั้น ไม่มีทางเหมือนถังโย่วหนานหรอก เธอต้องเข้าใจผิดแน่

เสิ่นเฉินชียืนมองเธอที่เดี๋ยวส่ายหน้า เดี๋ยวพยักหน้าอย่างน่ารัก ไม่แปลกใจเลยที่โย่วหนาน...

ซ่งอีนั่วหยิบกระเป๋าขึ้นมาปัดคราบเลอะเล็กน้อย ก่อนจะรีบเดินไปตรงหน้าเขา และยิ้มอย่างเกรงใจ “อาสี่พี่เขย รบกวนไปส่งหน่อยนะคะ”

“อาสี่พี่เขย เธอชอบเรียกฉันแบบนี้หรอ” เสิ่นเฉินชีพูดสี่คำแรกอย่างหยอกล้อ

ซ่งอีนั่วรีบอธิบายอย่างอายๆ “คุณเป็นคุณอาสี่ของโย่วหนาน และคุณก็เป็นสามีของพี่สาวฉัน ฉันก็เลย....”

เสิ่นเฉินชีเข้าใจในทันที ความสัมพันธ์ของพวกเขาซับซ้อนเกินไป จึงทำให้เธอต้องเรียกเขาแบบนี้ เขาพูดว่า “ไม่ต้องเรียกแบบนั้น ต่อไปเรียกฉันว่าพี่สี่”

“มัน....ไม่ดีมั้งคะ” ซ่งอีนั่วพูดอย่างลังเล จากความสัมพันธ์ของพวกเขา ไม่มีทางเรียกกันว่าพี่สี่ได้

เสิ่นฉวนชีมองเธอ ก่อนจะเปิดประตูรถ เพื่อสื่อว่าให้เธอขึ้นรถได้แล้ว

ซ่งอีนั่วรีบก้มตัวเข้าไปในรถด้วยความเกรงใจ เสิ่นฉวนชีเปิดประตูรถให้เธอด้วยตัวเอง มันช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

ในถงเฉิงไม่มีใครไม่รู้จักเสิ่นเฉินชี เขามีสมบัติหลายร้อยล้าน เป็นคนกุมชะตาเศรษฐกิจในเมืองถงเฉิง เขาสามารถกุมท้องฟ้าได้ด้วยมือเดียว เขามีใบหน้าที่หล่อเหลา และส่วนสูงที่เทียบได้กับนายแบบดังระดับโลก เขาเป็นคนสะอาด ไม่เข้าใกล้ผู้หญิง ไม่มีข่าวลือเสียๆหายๆ เขาเป็นสามีแห่งชาติ

แต่ในข่าวลือบอกผิดไปอย่างหนึ่ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใกล้ผู้หญิง แต่เขาไม่มีอารมณ์กับผู้หญิง

ซ่งอีนั่วนึกถึงคำพูดของซ่งจื่อจินในวันนี้แล้ว ก็อดรู้สึกเห็นใจเขาไม่ได้ ผู้ชายคนนี้มีพร้อมทั้งเงินทองและหน้าตา แต่เขากลับไม่ขึ้น

หล่อเหลาขนาดนี้ ช่างน่าเสียดายจริงๆ

เสิ่นเฉินชีขับรถไปพลางมองท่าทางแปลกๆของเธอไปด้วย เขาจ้องมองสีหน้าเดี๋ยวเห็นใจ เดี๋ยวเสียดายของเธออย่างแปลกใจ เธอกำลังคิดอะไรอยู่ในหัวกันแน่

“ดึกขนาดนี้แล้ว คุณมาหน่วยตรวจสอบจราจรทำไม โย่วหนานขับรถมีปัญหาอีกแล้วหรอ”

เมื่อพูดถึงถังโย่วหนาน อารมณ์ดีๆของเธอก็หายไปทันที เธอมองไปที่เสิ่นเฉินชีที่ดูจะไม่รู้อะไรเลย แล้วก็รู้สึกว่าพวกเขาสองคนช่างเหมือนเต่าล้านปีจริงๆ เธอไม่ตอบ แต่ถามกลับไปว่า “งั้นทำไมคุณถึงอยู่นี่ล่ะ”

“เพิ่งเสร็จจากงานสังคมเลยผ่านมาทางนี้” เสิ่นเฉินชีมองตรงไปที่ถนนข้างหน้า สายตาคมเข้มของเขาส่องประกายเย็นยะเยือกออกมา

“อ๋อ” ซ่งอีนัวมึนไปชั่วขณะ เขาไม่รู้อะไรเลยจริงๆ แต่อย่างนี้ก็ดี ถ้ารู้แล้วก็รังแต่จะเพิ่มความโกรธและความเสียใจ ถ้าไม่รู้อะไรเลย อย่างน้อยก็ยังมีความสุขต่อไปได้

เสิ่นเฉินชีแอบกวาดสายตามองเธอ และพูดราวกับเป็นคนที่ผ่านน้ำร้อนมาอย่างโชกโชน “ถังโย่วโดนพี่ใหญ่เลี้ยงมาจนเสียคน ถ้าเขาทำให้เธอไม่สบายใจ ก็ช่วยอดทนหน่อยนะ เขาไม่ใช่คนจิตใจโหดร้าย”

ซ่งอีนั่วกัดฟันไม่พูดอะไร ถ้าถังโย่วหนานไม่ใช่คนจิตใจโหดร้าย เขาจะขึ้นเตียงกับซ่งจื่อจินได้ยังไง ซ่งจื่อจินไม่เพียงแต่เป็นพี่สาวของเธอ ยังเป็นพี่สะใภ้ของเขาด้วย แต่คำพูดพวกนี้เธอพูดออกมาไม่ได้ เธอไม่อาจทำร้ายผู้บริสุทธิ์ที่ตัวเองนับถือได้

อาจเป็นเพราะเธอเคยถูกหักหลัง เคยมีประสบการณ์การโดนคนรักทรยศอย่างเจ็บปวด และเลือดเย็นที่สุด จึงทำให้เธออยากปกป้องเสิ่นเฉินชี เขาเป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่ควรได้รับการทำร้าย

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงรถก็มาจอดลงที่หน้าประตูคอนโดยู่จิ่ง ซ่งอีนั่วเงยหน้ามองไฟที่สว่างไสวอยู่รอบๆ ที่นี่คือเรือนหอของเธอกับถังโย่วหนาน ตั้งแต่เขาพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามา เธอก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย

แต่คืนนี้ เสิ่นเฉินชีกลับมาส่งเธอที่นี่