คุณคนเดียวเท่านั้น นิยาย บท 3

ขณะที่พายุสวาทกำลังจะเริ่มขึ้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นภายในห้องนั่งเล่น ถังโย่วหนานก้มหน้ามองคนใต้ร่างที่กำลังเคลิ้มอยู่ จึงไม่สนใจเสียงโทรศัพท์ และกำลังจะเดินหน้าต่อไป

แต่ซ่งอีนั่วก็พยายามจับฟางเส้นสุดท้ายไว้ เธอพูดด้วยเสียงสั่นๆ “โทรศัพท์ของคุณ รีบไปรับสิ”

ถังโย่วหนานไม่ต้องการจะปล่อยเธอ แต่เพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังไม่หยุด ทำให้เขาต้องหมดความอดทน เขาลุกขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ และรับสาย ไม่รู้ว่าอีกฝั่งพูดอะไรมา เขาจึงรีบจัดการเสื้อผ้า และเดินออกไปข้างนอก

มีเสียงดัง ‘ปัง’ ขึ้นมา จากนั้นห้องนั่งเล่นก็กลับมาสงบ ซ่งอีนั่วส่งเสียงสะอื้นออกมาเบาๆ พลางกอดตัวเองด้วยความคับแค้นใจ ก่อนที่เธอจะทนไม่ไหวกลั่นน้ำตาออกมา

วันถัดไป กว่าซ่งอีนั่วจะตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลา 11 โมงแล้ว พนักงานที่บริษัทโทรมาเตือนเธอว่า วันนี้ต้องไปพบลูกค้าในตอนบ่าย หลังเธอวางสายก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เมื่อคืนหลังจากที่ถังโย่วหนานออกไป เธอก็ไม่ได้ออกไป เธอหยิบเครื่องทำความสะอาด และมาทำความสะอาดบ้านจนสะอาด แต่ไม่ว่าเธอจะทำให้สะอาดแค่ไหน เธอก็รู้สึกว่ายังสกปรกอยู่ดี สกปรกมาก เหมือนกับความรักของเธอ

เธอนวดขมับปวดๆของตัวเองเบาๆ แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ เพื่อที่จะเอาน้ำเย็นๆล้างหน้าให้รู้สึกสดชื่นขึ้น ถ้าเธอไปพบลูกค้าสภาพนี้ คงดูไร้มารยาทมาก

เธอเพิ่งจะลุกขึ้น ก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออก เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห็นถังโย่วหนานดึงมือซ่งจื่อจินเข้ามา

ซ่งอีนั่วยืนอยู่กับที่ มองทั้งสองคนจับมือกันเข้ามาอย่างไม่สนใจ เธอคิดว่าหลังจากที่เธอปล่อยเรื่องนี้มาห้าปี จะทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้น แต่ในตอนนี้ เธอกลับรู้สึกยังเจ็บปวดใจอยู่

เธอถูกผู้ชายคนที่ไม่เคยเป็นของเธอ ฉีกหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ซ่งจื่อจินขมวดคิ้ว แล้วยื่นมือไปควงแขนถังโย่วหนานอย่างแนบชิด ก่อนจะมองเธออย่างท้าทาย และพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ “ไฮ อีนั่วเธออยู่บ้านหรอ”

“ที่นี่คือบ้านของฉัน ฉันอยู่บ้านของตัวเองต้องรายงานเธอด้วยหรอ” ซ่งอีนั่วแสยะยิ้มพูด และกำมือที่อยู่ข้างตัวแน่น ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่าถังโย่วหนานไม่รักเธอ ไม่งั้นเขาจะทนทำร้ายเธอได้ยังไงครั้งแล้วครั้งเล่า