คุณคนเดียวเท่านั้น นิยาย บท 4

ซ่งอีนั่วกระแทกประตูจากไป ซ่งจื่อจินโกรธจนตัวสั่นเร่าๆ เธอโตมาขนาดนี้ ยังไม่เคยโดนใครทำให้อับอายขนาดนี้มาก่อน เขายื่นมือไปเกี่ยวแขนถังโย่วหนานไว้ และพูดอย่างไม่พอใจ “โย่วหนาน ดูเธอสิคะ นี่มันอะไรกัน เงินพวกนี้เป็นเงินที่คุณให้เธอนะ เธอมีสิทธิ์อะไรมาโยนใส่พวกเรา”

ตอนนั้นเมื่อเธอรู้ว่าถังโย่วหนานกำลังมองเหม่อไปที่ประตู เธอก็ตื่นตระหนกขึ้นมา รีบโน้มตัวไปกอดและจูบปากเขา

ถังโย่วหนานค่อยๆหลบหนีจากริมฝีปากแดงๆของเธอ พลางดึงมือของเธอที่โอบอยู่ที่เอวออก และเดินไปนั่งตรงโซฟา พูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “เธอแต่งงานกับผมห้าปี ไม่เคยได้เงินจากผมสักบาท”

ซ่งจื่อจินมองถังโย่วหนานด้วยความประหลาดใจ ในตอนนี้ เธอรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจเขา เธอเดินไปนั่งบนขาของเขา เอื้อมมือไปจับมือใหญ่ และวางคางไว้กลางฝ่ามือพลางพูดเสียงอ่อน “โย่วหนาน ฉันรู้ว่าได้ทำร้ายเธอไปแล้ว คุณคงรู้สึกไม่ดี ถ้าคุณยังรักเธอ ยังไม่อยากปล่อยเธอไป ฉันยอมไปเอาเด็กออก ไม่ทำให้คุณต้องลำบากใจ”

ถังโย่วหนานก้มหน้ามองเธอ พลางใช้นิ้วลูบคางแหลมเบาๆ “ไม่ใช่ผมไม่อยากปล่อย จากนี้ห้ามคุณพูดอย่างนี้อีก ผมอยากให้คุณคลอดลูกของผมออกมาอย่างมีความสุข เข้าใจรึยัง”

เมื่อได้ยินคำยืนยันจากเขา จิตใจของซ่งจื่อจินก็กลับมาสงบอีกครั้ง เธอพยักหน้าลงกลางฝ่ามือของเขาอย่างเชื่อฟัง “โย่วหนาน ฉันรักคุณที่สุดเลย ถ้าไม่มีคุณ ฉันคงเป็นแค่ศพไม่มีชีวิตจิตใจ”

ถังโย่วหนานใจเต้นในทันที เขายกหน้าเธอขึ้น และก้มลงไปจูบริมฝีปากของเธอ อุณหภูมิในห้องนั่งเล่นสูงขึ้น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นฉากที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็ก