คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 127

"ในเมื่อการอบรมสั่งสอนของทางบ้านเข้มงวดเกินไป แล้วทำไมถึงได้อยู่กับเธอ..."

"นิอร เธอจะอยู่ไม่อยู่? ไม่อยู่ก็ออกไปซะ!"

มณิกาไม่ให้โอกาสนิกรได้พูดอะไรเลย ได้ตอกกลับไปประโยคนึง แล้วดันเธอเข้าห้องไป "นี่ ในตู้ล้วนเป็นเสื้อผ้าที่ไม่เคยใส่ทั้งนั้น พวกเราสองคนสูงพอ ๆ กัน เธอเลือกเอาเองเลย ห้องอาบน้ำอยู่ตรงนั้น รีบไปอาบน้ำ แล้วจะได้นอน!"

"อ้อ ได้เลย ๆ "

เห็นได้ว่ามณิกาจะหลีกเลี่ยงประเด็นพวกนี้ นิอรเองก็ไม่ได้ถามมากมายออกไป

มณิกาก็ได้ไปที่ห้องน้ำห้องรับแขกอีกที แล้วลอบโทรหาเจ้าของห้องเช่าวันนี้ไป ถามว่ายกเลิกการเช่าได้หรือเปล่า

"เธอบ้าหรือไง วันนี้เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ ตอนนี้จะยกเลิกการเช่า เอามารดามาล้อเล่นหรือไง?"

"โกรธก็โกรธไปสิ อย่าด่าว่ากันเลย ยกเลิกการเช่าไม่ได้ก็ช่างสิจะดุอะไรนักหนา"

"รู้ว่าฉันโกรธ ยังจะถามคำถามปัญญาอ่อนจำพวกนี้ออกมาอีก? สมองมีปัญหา! ตู๊ดตู๊ด..."

เจ้าของห้องเช่าได้วางสายไปทันที ต่อว่ามณิกาไปอย่างรุนแรง

มณิกาเห็นโทรศัพท์วางสายไปแล้ว ก็อดไม่ได้ที่มุมปากจะกระตุกออกมาอย่างแรง "โห ยกเลิกห้องเช่าไม่ได้ สองหมื่นกว่าเลยนะ ปวดใจจัง"

เธอเพียงแค่นึกถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกโมโหขึ้นมา เป็นเพราะวายุไอ้คนระยำคนนั้น

ถ้าไม่เป็นเพราะเขา เธอก็ไม่ต้องเสียเงินสองหมื่นกว่าหยวนไปหรอก

เดินออกมาจากห้องน้ำ พอมณิกาเปิดประตูออกไปก็เห็นวายุยืนอยู่ที่หน้าประตู

สีหน้าเธอมืดครึ้มออกมา ต่อว่าออกไปประโยคนึงด้วยความไม่สบอารมณ์ "คุณยืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำทำไมกัน? ทำไมฉันถึงไม่รู้ตัวเลยว่าคุณมีนิสัยชอบทำอะไรแบบนี้?"

ชายหนุ่มยกมือมาดึงเนกไทบนลำคอไปเล็กน้อย การพูดและการกระทำต่างก็แสดงความหมดความอดทนออกมาเล็กน้อย พลิกมือมาฉวยคอปกเสื้อของมณิกาเอาไว้แล้วกดเธอไปบนผนัง แล้วเอ่ยถามออกไป "เธอกับนิอรสนิทกันมาก?"

"เกี่ยวอะไรกับคุณ!" มณิกาพูดออกไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก

"เบื้องหลังตัวตนของหล่อนไม่ชัดเจน คุณกล้าเป็นเพื่อนกับหล่อน? คิดว่าตัวเองมีชีวิตอยู่นานไปแล้วใช่มั้ย"

ผู้หญิงที่โง่งม ไม่ว่าใครก็กล้าพามาบ้านทั้งนั้น

มณิกาเอี้ยวหัวมองไปที่วายุ ดวงตาแพรวพราวได้ยิ้มออกมาจาง ๆ "จะเป็นไปได้ยังไงกันน่ะ เธอก็แค่เพื่อนสนิทของฉันเองนะ"

เพื่อนสนิทอะไรกัน?

ก็แค่ถูกจี้แล้วถูกบังคับให้อยู่ด้วยกันสัปดาห์นึงเท่านั้นเอง

แน่นอนว่ามณิกามีความสงสัยต่อการปรากฏตัวของนิอรอยู่บ้าง แต่เธอแน่ใจว่านิอรไม่ใช่คนที่ตระกูลธนัตถ์โชติส่งมาแน่ ดังนั้นแล้วตัวเธอก็ไม่มีอะไรให้นิอรใช้ประโยชน์ได้เลย

อย่างนั้นแล้ว อธิบายได้แค่เพียงว่า มีเพียงแค่จุดเดียวเท่านั้น...

นั้นก็คือจุดประสงค์ที่นิอรเข้าหาเธอนั้นก็คือเพื่อเข้าใกล้วายุ

แต่ไม่ว่านิอรจะชอบเงินทอง อำนาจ ศักยภาพ หรือว่าตัวของวายุเองก็ช่าง มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธออยู่แล้ว ขอเพียงแค่ไม่ส่งผลถึง "การพัฒนาครอบครัวให้ร่ำรวยขึ้น" ของเธอแล้ว เธอก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น วายุเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรอยู่แล้ว หัวแหลมไร้ที่เปรียบ จะกลัวก็แต่นิอรคิดจะได้ประโยชน์จากตัวเขา แล้วจะยากประหนึ่งขึ้นไปบนฟ้าเสียมากกว่า

"เมื่อวันนั้นคนที่จี้หล่อนเป็นทหารรับจ้าง คนพวกนั้นล้วนเป็น..."

แต่เดิมวายุก็อยากบอกเบื้องหลังตัวตนของคนที่จี้นิอรกับมณิกาไป แต่ก็กลัวว่าจะทำให้ผู้หญิงโง่คนนี้กลัวเอาได้ จึงได้ทอดถอนหายใจ แล้วพูดออกไปเพียงแค่ว่า "เมื่อวาน ฉันดื่มเยอะไปแล้ว"

ประเด็นบทสนทนาได้เปลี่ยนไป เร็วเสียจนทำให้คนอื่นเขาจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่บ้าง

มณิการู้ว่าวายุกำลังขอโทษสำหรับการกระทำเมื่อวานนี้ ถึงแม้ว่าเมื่อวานพอวายุกลับมาเธอก็ได้กลิ่นเหล้าบนร่างเขา แต่เหล้าพวกนั้นก็ไม่พอให้เขาขาดการควบคุมตัวเองไปได้

"แล้ว?"