คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 13

ผู้ชายสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ พับแขนเสื้อขึ้นมาจนถึงศอก สองมือยัดไว้ในกระเป๋ากางเกง มีออร่าความสง่าที่แผ่ซ่านออกมา เป็นเหมือนเทพลงมาจุติก็มิปาน

ใบหน้าหล่อเหลาและเย็นชานั้นไม่มีความรู้สึกเห็นใจเลย เขาเดินมาตรงหน้าเธออย่างเร็ว แล้วก็หยุดฝีเท้าลง ยกมือขึ้น จากนั้นนภัทรที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ยื่นผลตรวจสอบให้เขา

วายุเอาผลตรวจสอบฟาดลงไปบนหน้ามณิกาแรงๆ

'แผละ' กระดาษพวกนั้นฟาดไปบนหน้ามณิกาแรงๆ แล้วก็ตกลงไปบนเตียง

มณิกามองค้อนวายุอย่างไม่พอใจ เธอหยิบผลตรวจสอบขึ้นมาอ่านอย่างละเอียด บนนั้นเขียนไว้ว่า 'ผลบวก' เธอท้องแล้ว

"เหอะๆ "

ไม่รู้ทำไม เธอก็รู้สึกปวดหัวใจมากจนขอบตาแดงก่ำ

กว่าจะตามหาคนร้ายที่ขับรถชนพ่อแม่บุญธรรมเจอ สุดท้ายนักสืบก็ถูกคนทำร้ายเสียก่อน คนขับรถชนถูกคนพวกนั้นช่วยไปแล้ว และไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

แถมตอนนี้เธอยังท้องอีก และยังต้องทำแท้งอีกด้วย

หรือนี่จะเป็นชะตาชีวิตของเธอกันนะ

แม้จะไม่พอใจกับชะตาชีวิต แต่เธอก็คงต้องยอมสินะ

"เธอหัวเราะอะไร?" วายุขมวดคิ้ว สีหน้าเขาดูไม่พอใจมาก

มณิกาสูดน้ำมูก ปกปิดความรู้สึกน้อยใจไว้ เธอหัวเราะแล้วโยนผลตรวจพวกนั้นไปบนโต๊ะ ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา "ตอนนี้ก็บ่ายแล้ว รีบเตรียมเวลาผ่าตัดเถอะ จะได้ไม่กระทบการทำงานตอนเย็นของฉัน"

วายุหรี่ตาลง ตอนแรกเขาคิดว่ามณิกาจะขอร้องให้เก็บลูกไว้เสียอีก ไม่คิดว่าเธอจะพูดแบบนี้

ชายหนุ่มไม่ลังเล "นภัทร บอกหมอให้เตรียมห้องผ่าตัดไว้เลย"

ว่าแล้ว เขาก็กลับหลังหันเดินออกจากห้องไป

ไม่ได้พูดอะไรกับเธออีก เหมือนว่าเกลียดเธอจนเข้ากระดูกดำเลย

ไม่นาน พยาบาลก็เดินเข้ามา ให้มณิกาเตรียมตัวไปห้องผ่าตัด

เธอลุกขึ้น และเดินไปห้องผ่าตัดช้าๆ ด้านในมีหมอแผนกสูตินารีอยู่สองคน

มองดูอุปกรณ์การแพทย์ที่วางอยู่ข้างๆ มณิกาก็รับรู้ได้ถึงอุปกรณ์พวกนั้นที่กำลังจะเข้าไปอยู่ในร่างกายของตัวเอง

เธอลูบท้องน้อยตัวเองอย่างไม่รู้ตัว ในใจก็รู้สึกทนไม่ได้

ถ้าเด็กคนนี้ไม่ใช่ของวายุ เธอคงจะเก็บไว้แน่นอน

แต่น่าเสียดาย ที่วายุไม่อนุญาต!

"ไปนอนตรงนั้นเลย!"

หมอผู้หญิงที่สวมเสื้อกาวน์และหน้ากากอนามัยก็ชี้ไปที่เตียงผ่าตัด เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

มณิกาอึ้งอยู่กับที่ เธอหันไปมองนอกห้องผ่าตัด ก็ไม่เห็นอีตาวายุเลย

เขา...ใจจืดจังเลยนะ

ชีวิตหนึ่งชีวิตที่อยู่ในท้องของเธอ แต่เขากลับพรากชีวิตของเด็กที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างไปอย่างไร้เยื่อใย

ตอนนั้นเอง ทันใดนั้นมณิกาก็อยากเป็นคนยิ่งใหญ่

ขอแค่ยิ่งใหญ่พอ เธอก็จะปกป้องคนที่อยากปกป้องได้ แต่ไม่เหมือนอย่างตอนนี้ที่มีศัตรูอยู่รอบด้าน ขนาดแรงจะต่อต้านก็ยังไม่มีเลย

เธอนอนอยู่บนเตียงผ่าตัด หมอฉีดยาให้กับเธอ

ไม่นาน เธอก็นอนหลับไป

ตอนนี้เอง วายุก็เพิ่งปรากฏตัวขึ้นนอกห้องผ่าตัด พอหมอเห็นเขามา ก็รีบออกไปหาทันที "คุณชายวายุคะ เธอไม่ได้ขัดขืนค่ะ ตอนนี้หลับไปแล้ว"

คำพูดนี้หมายความว่า มณิกายอมผ่าตัด

"ถ้าเธอตื่นแล้ว อย่าลืมเตรียม 'ยา' ให้เธอด้วย ส่วนเรื่องอื่นเธอน่าจะรู้ว่าควรทำยังไง"

'ยา' ที่วายุพูดถึง ก็คือยารักษาครรภ์

"รับทราบค่ะ คุณชายวายุ"

หมอพยักหน้า

วายุมองมณิกาด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง จากนั้นก็กลับหลังหันเดินจากไป