คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 14

ยอมช่วยผู้ต้องหาคนหนึ่ง นอกจากคนตระกูลธนัตถ์โชติแล้ว มณิกาก็นึกบุคคลที่สองไม่ออกเลย

แต่ใครจะรู้ว่าพวกเขาช่วยไปแล้ว สุดท้ายจะฆ่าปิดปากแบบนี้!

เธอน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว ด้วยนิสัยโหดเหี้ยมอำมหิตของคนตระกูลธนัตถ์โชติ การฆ่าคนปิดปากเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

ตอนนี้ก็จบกันน่ะสิ เบาะแสของเธอหายไปแล้ว และเพราะสืบหาตัวคนร้ายที่ขับรถชนแล้วหนีก็ถูกคนตระกูลธนัตถ์โชติจับได้อีก ถ้าพวกเขารู้ว่าเธอรู้ความจริงแล้ว งั้นคนต่อไปที่จะถูกฆ่าปิดปาก จะเป็นเธอหรือเปล่านะ?

ข่าวที่ออกมากะทันหันนี้ ทำเอาเธอหัวใจเต้นรัว นานมากกว่าจะใจเย็นลงได้

แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ต้องยอมรับกับผลลัพธ์นี้คนเดียวเงียบๆ จะให้พ่อแม่บุญธรรมรู้ไม่ได้เด็ดขาด

วันหยุดสามวันผ่านไปแล้ว เธอก็รีบกลับไปทำงานต่อทันที

เพื่อไม่ให้คนตระกูลธนัตถ์โชติรู้ ทุกวันนอกจากเธอจะไปอยู่เป็นเพื่อนแม่บุญธรรมในโรงพยาบาลแล้ว ก็พยายามไม่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคนตระกูลธนัตถ์โชติให้มากที่สุด

ขณะเดียวกันเธอก็ระวังเรื่องที่ 'หมอสั่ง' ภายในหนึ่งเดือนจะดื่มเหล้าไม่ได้ และต้องพักผ่อนเยอะๆ

เธอแอบหาบริษัทนักสืบลับๆ ด้วยเงินจำนวนมาก กำลังสืบเรื่องอุบัติเหตุรถชนของพ่อแม่บุญธรรมลับๆ

หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เธอหาเวลาไป 'ตรวจซ้ำ' ที่โรงพยาบาล ผลตรวจออกมาดีมาก

มณิกาออกจากโรงพยาบาลแล้ว วายุก็ได้รับสายจากโรงพยาบาลทันที "คุณชายวายุคะ คุณมณิกาทำอัลตราซาวด์แล้วค่ะ เด็กในท้องสองเดือนกว่าแล้ว พัฒนาการเป็นปกติค่ะ"

"ไหนว่าเธอมีอาการแท้งล่ะ? ช่วงนี้ยังส่งอาหารทุกวันอีก ไม่กระทบอะไรเลยเหรอ?" วายุถาม

"คุณมณิกาเติบโตจากชนบท ร่างกายดีมากอยู่แล้ว ไม่ได้อ่อนแอเหมือนหญิงตั้งครรภ์ธรรมดา"

"รู้แล้วล่ะ"

ตอนแรกคิดว่ามณิกาจะออกไปทำงานทุกวัน แล้วกระทบถึงเด็กในท้อง แต่ไม่คิดว่า ทุกอย่างจะไม่เป็นเหมือนที่เขาคิดไว้

คลับดิมไลท์

ท้องฟ้าก็มืดลงทุกที ผู้คนก็เริ่มหลั่งไหลกันเข้ามา ภายใต้แสงสีเสียง หนุ่มสาวที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงานก็มาปลดปล่อยตัวเองที่นี่ บ้างก็เต้นสะบัดอยู่กลางเวที บ้างก็เมาจนสลบไสลอยู่บนโต๊ะ

มองดูภาพนี้แล้ว มณิกาก็คิดว่า ถ้าไม่ใช่เพราะคนตระกูลธนัตถ์โชติที่คิดทำร้ายพ่อแม่บุญธรรมตัวเอง ตอนนี้เธอคงเอาเงินเก็บของตัวเองไปเปิดบาร์ที่บ้านเกิด หรือไม่ก็เปิดร้านขายของชำเล็กๆ ใช้ชีวิตเรียบง่าย

กลางคืนสี่ทุ่มกว่า ในตอนที่มณิกาแอบนั่งขี้เกียจอยู่ตรงมุมร้าน เครื่องรับส่งวิทยุของเธอก็ดังขึ้น "พี่ณิกา พี่ณิกา รีบมาห้องน้ำชายเร็ว คุณชายเหนือเมฆตามหาพี่อยู่"

"ห้องน้ำชายเหรอ? ให้ตายสิ ฉันเป็นผู้หญิงจะไปห้องน้ำชายได้ยังไง?"

มณิกากดเครื่องรับส่งวิทยุ และพูดไปอย่างไม่พอใจ

"โอ๊ย พี่ณิกา รีบมาเถอะ คุณชายเหนือเมฆบอกให้พี่มา พี่สบายใจได้ ตอนนี้ห้องน้ำชายไม่มีใคร" ซีนรู้ว่ามณิกากังวลเรื่องอะไร ก็เลยบอกเธอไปแบบนั้น

"อีตาเหนือเมฆนี่เอาอีกแล้ว! ได้ๆๆ เดี๋ยวฉันจะไปรีบไป"

พูดจบ มณิกาก็เสียบเครื่องรับส่งวิทยุไว้ตรงเอว จากนั้นก็เดินไปที่ห้องน้ำ

พอเข้าห้องน้ำชายไป พวกเพื่อนร่วมงานแผนกรักษาความปลอดภัยก็เรียกเธอกันใหญ่ "รีบเข้าไปดูเถอะ คุณชายเหนือเมฆนอนอยู่บนชักโครกไม่ยอมลุกเลย"

"เขายังเรียกชื่อให้เธอมาด้วย"

"แหะๆ พี่ณิกา พี่ต้องคว้าโอกาสนี้ไว้นะ เผลอๆ ลูกเป็ดขี้เหร่อย่างพี่อาจจะได้เป็นหงส์นะ"

......

ได้ยินพวกเขาหยอกล้อตัวเอง มณิกาก็เตะซีนไปหนึ่งที "ใครว่าฉันเป็นลูกเป็ดขี้เหร่กัน"

"จุๆ ผมพูดผิดน่ะ"

ซีนยิ้มแห้งๆ "พี่ณิกาต้องเป็นปลาคาร์ฟที่กระโดดข้ามประตูมังกรได้สำเร็จแล้วสิ"

"ไม่ต้องพูดเล่นแล้ว พวกนายไปทำงานต่อเถอะ เดี๋ยวผู้จัดการเห็นแล้วคงบอกว่าพวกนายแอบอู้งานหรอก" เธอปัดมือให้พวกเขาไปทำงานกันต่อ

เดินเข้าไปในห้องน้ำชาย ห้องน้ำแรกมีประตูเปิดอยู่ เธอชะโงกหัวเข้าไปดูเหนือเมฆที่นั่งอยู่บนชักโครก อ้วกอยู่ในถังขยะไม่หยุด

เหนือเมฆ เป็นคุณชายรองของตระกูลโยธินแห่งเมืองจันทรา แม้หน้าตาจะหล่อมาก แต่กลับเป็นคนไม่เอาไหน เป็นลูกผู้ลากมากดีที่เอาการเอางาน แถมยังเป็นเพลย์บอยอีกด้วย

พูดถึงชื่อแล้ว ก็คือบุคคลที่ทุกคนต่างหัวเราะเยาะกัน