คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 135

มณิกาปกป้องเหนือเมฆอย่างเปิดเผย

"จะไปสนใจคนอื่นทำไม เราคงไม่สามารถที่จะไปหุบปากคนอื่นได้?คนแก่อย่างฉันยังรู้สึกว่าเหนือเมฆเด็กคนนี้ไม่เลวเลย"ในชีวิตของนายหญิงเนตรอ่านคนมานับไม่ถ้วน

เธอเหลือบมองเหนือเมฆเพียงครู่เดียว ก็ยืนยันว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เขาลือกัน

"คุณย่าเนตรชื่นชม"

เหนือเมฆรู้สึก'ได้รับความโปรดปรานอย่างไม่คาดฝันจนรู้สึกประหลาดใจ'

"ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ สายตาของคุณย่าเฉียบแหลม"มณิกาเผยปากยิ้มกว้าง

ในเวลานี้วายุกับธิกานต์ทั้งสองก็เดินเข้ามาทางด้านหลัง สายตาของเขามองไปยังมณิกา เห็นเพียงมณิกากอดคอเหนือเมฆอยู่พูดคุยหัวเราะยิ้มแย้ม สนิทสนมกันอย่างไม่มีช่องว่าง อารมณ์ดีไม่น้อย

ผู้หญิงสมควรตายคนนี้ ชอบเหนือเมฆขนาดนั้นเลยเหรอ?

เมื่อเขาเห็น แน่นอนว่าฉากนั้นก็เข้าสู่สายตาของธิกานต์เช่นเดียวกัน จึงพูดขึ้นเสียงเบาว่า "ความรู้สึกที่พวกเขามีต่อกันดีไม่น้อยเลย ทำให้คนรู้สึกอิจฉาจริงๆ "

คำพูดนี้จงใจที่จะพูดให้กับวายุฟัง แต่ธิกานต์รู้ว่าวายุไม่อยากฟัง ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการให้วายุตอบกลับ แต่กลับแสร้ง'พูดพึมพำกับตนเอง'จากนั้นก็ทักทายนายหญิงเนตร"คุณย่า?"

"กานต์มาแล้ว?มา ในเมื่อคนมาพร้อมแล้ว พวกเราล้างมือแล้วมารับประทานอาหารกันเถอะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นเสียก่อน"

สายตานายหญิงเนตรมองข้ามผ่านมณิกาเพื่อทักทายธิกานต์ จากนั้นจึงพูดขึ้นกับเหนือเมฆว่า:"ไหนๆ ก็มาแล้ว ทำไมยังจะต้องหอบหิ้วอะไรมาอีก สิ้นเปลืองจริงๆ "

"ณิกาเป็นคนซื้อครับ"

เหนือเมฆพูดขึ้นพลางวางของไว้ข้างๆ

เมื่อเห็นว่านายหญิงเนตรนั้นเป็นมิตรกับเหนือเมฆและมณิกาเป็นอย่างมาก ทำให้ธิกานต์รับรู้อย่างเห็นได้ชัดว่านายหญิงเนตรเย็นชากับเธอ

แม้ว่าในใจจะรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์นัก แต่เธอก็ไม่ได้แสดงออกมา

คนหลายคนนั่งอยู่เบื้องหน้าโต๊ะรับประทานอาหาร มองดูอาหารที่อุดมสมบูรณ์เต็มโต๊ะ มณิกายิ้มด้วยความพอใจ "คุณย่า เตรียมอาหารมากมายขนาดนี้ มื้อนี้ฉันจะต้องกินให้หมด น้ำหนักฉันคงขึ้นกิโลครึ่ง"

คำพูดประโยคเดียวทำให้หลายคนขบขัน

ใบหน้าของนายหญิงเนตรยิ้มอย่างเมตตาและอ่อนโยน "ถ้าชอบก็กินเยอะหน่อย คุณผอมเกินไปแล้ว ควรที่จะบำรุงสักหน่อย"

เธอพูดจบ ก็เหลือบมองธิกานต์ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเธอไม่สู้ดีนัก จึงรีบพูดขึ้นว่า:"กานต์ ก็กินเยอะๆ หน่อย"

"อึม ขอบคุณคุณย่า"

ในที่สุดนายหญิงเนตรก็'เป็นห่วง'อารมณ์ของธิกานต์ก็ดีขึ้นไม่น้อย

"มา มา มา รีบจับตะเกียบเถอะ ถ้าไม่กินเดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด"

ในฐานะที่นายหญิงเนตรเป็นผู้ใหญ่ ก็หยิบตะเกียบขึ้นมากินก่อน

อิงตามกฎเกณฑ์ หากผู้ใหญ่ไม่จับตะเกียบก่อน คนรุ่นหลังจะกล้าจับตะเกียบได้อย่างไร

เมื่อเห็นเธอคีบตะเกียบรับประทานอาหาร มณิกาก็หยิบตะเกียบขึ้นมาคีบหมู3ชั้นผัดซอสแดงที่เธอเล็งไว้ วางแผนที่จะคีบคำใหญ่

แต่กลับมีบางคนทำให้เสียบรรยากาศ

"อ้วก...... อ้วก......"

หลายคนยังไม่ได้เริ่มรับประทานอาหาร ก็เห็นธิกานต์ยื่นมือออกมากุมที่ปาก แล้วอ้วก"อ้วก...... "

"นี่......นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

นายหญิงเนตรขมวดคิ้ว อย่างไม่สบอารมณ์

"คุณย่า ต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉัน......ฉันท้องค่ะ เห็น......เห็นอาหารคาวไม่ได้ อ้วก......"

เธอทำทีอยากอาเจียน จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ