บนรถของวายุ ธิกานต์กับเขาก็เดินลงมาพร้อมกัน
"อ่า ณิกา พาแฟนมาด้วยกันเหรอคะ?"
ธิกานต์ถือกระเป๋า พลางแสร้งทำเป็นอ่อนโยนใจกว้าง ทักทายมณิกา
แต่กลับเป็นวายุที่เหลือบมองมณิกาด้วยสายตาดุดัน และสุดท้ายสายตาไปหยุดอยู่ที่เหนือเมฆ แววตาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก
"เกี่ยวอะไรกับคุณ!"
เธอดูถูกเหยียดหยามท่าทีไม่มีความจริงใจของธิกานต์ จึงพูดอย่างตรงไปตรงมาหนึ่งประโยค พร้อมกับมองเธอด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
"คุณ......ฉัน......"
ธิกานต์คิดไม่ถึงว่ามณิกาจะไม่ไว้หน้าเธอถึงขนาดนี้ จู่ๆ ในใจก็รู้สึกทั้งโกรธทั้งน้อยใจ สายตาอ้อนวอนมองไปยังวายุ น่าเสียใจที่เขากลับ'มองไม่เห็น'
"ฉันทำไมเหรอ?ถ้าไม่มีอะไรก็อยู่ห่างๆ ฉันหน่อย เสียอารมณ์!"
มณิกาถอนหลังไปสองสามก้าวทันที ยื่นมือออกไปปัดฝุ่นฝุ่นบนร่างกายที่มีอยู่จริง หันหลังถืออาหารเสริมจากรถของเหนือเมฆพลางพูดขึ้นกับเขาว่า:"พี่......"
เมื่อคำว่า'พี่'เพิ่งจะพูดออกจากปาก ก็ถูกเหนือเมฆขวางไว้"ผมช่วยคุณถือเองครับ เข้าไปเยี่ยมคุณย่าเนตรด้วยกันเถอะ"
มณิกางงงวย รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
คุยกันว่าจะแค่มาส่งเธอที่บ้านเก่าตระกูลเดชากุลไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ ถึงได้จะไปเยี่ยมคุณย่ากับเธอด้วยล่ะ?
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ก็เป็นความหวังดีของเหนือเมฆ มณิกาจึงไม่อยากปฏิเสธ
"คุณชายเหนือเมฆ ณิกาเกิดที่บ้านนอก พูดจาอะไรจึงหยาบคายไปบ้าง คุณอย่าเก็บไปใส่ใจเลย เธอ......ต่อไปเธอจะค่อยๆ เปลี่ยน"
ธิกานต์ไม่ยอมแพ้จึงพูดเย้นหยันสถานะภาพของมณิกา พร้อมทั้งพูดกับมณิกาด้วย'ความดทน'ว่า:"ในเมื่อคุณเป็นแฟนของคุณชายเหนือเมฆ ก็ควรที่จะเปลี่ยนที่นิสัยที่ไม่ดีของตนเมื่อก่อน มิฉะนั้น ต่อไปจะแต่งงานกับเขายังไง ก็อดไม่ได้ที่จะถูกคนอื่นวิจารณ์ในทางลบ"
พอพูดจบ เธอก็หันมาหาวายุ"คุณว่าถูกไหมพี่วายุ?"
หางตาของวายุเหลือบมองธิกานต์ จากนั้นสายตาก็มองไปยังมณิกา ทำเพียง'อึม'อย่างราบเรียบหนึ่งที
"หมาพยายามจับหนู ก็ไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้น ยุ่งมากเรื่อง!"
มณิกาไม่ได้เห็นแก่ที่ธิกานต์เป็นคู่หมั้นของวายุแล้วจะไว้หน้าเธอ
แต่อารมณ์'ปะทะ'ที่กระทำต่อธิกานต์ ทำให้เหนือเมฆเข้าใจ และรู้สึกว่ามณิกากับธิกานต์นอกจากจะ'มีความแค้นกันทางครอบครัวแล้ว'ยังเป็น'ศัตรูหัวใจด้วย'ด้วย
"คุณ......มณิกา คุณทำเกินไปแล้วนะ ฉันหวังดีกับคุณ แล้วคุณมาว่าฉันเป็นหมาทำไม?"
ธิกานต์โกรธจนเม้มริมฝีปาก ขอบตาแดงก่ำ น้อยใจเป็นอย่างมาก
"คุณชอบโยงฉันไปเกี่ยวข้อง ฉันจะขัดขวางคุณไม่ได้เลยเหรอ?อีกอย่าง เลิกพูดว่า'หวังดีกับคุณ'คำพูดพวกนี้ได้แล้ว หากคุณหวังดีกับฉันจริงๆ คุณก็ช่วยไปให้ไกลๆ ฉันหน่อย อย่ามาพูดจาสกปรกต่อหน้าฉัน แปดเปื้อนดวงตาของฉัน"
มณิกากวนโมโหต่อ
เหนือเมฆที่อยู่ข้างๆ พยักหน้าให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี"อึม แม้แต่ลมหายใจก็เต็มไปด้วยกลิ่นชาเขียว* ฉุนมากเกินแล้ว"(*ในคำแสลงจีน ชาเขียวมีความหมายแฝงว่าผู้หญิงที่แกล้งแอ๊บแบ๊ว)
ประชดประชันเสริมที่เยี่ยมจริงๆ !
เมื่อได้ยินดังนั้น ณิกาอดหัวเราะไม่ได้ ถูกเหนือเมฆเย้าแหย่จนต้องหัวเราะ
กลับเป็นธิกานต์ที่น้ำตาไหลพราก ทำทีสะอึกสะอื้นน่าสงสาร ก้มหน้าและไม่พูดอะไรอีก
เดิมทีวายุไม่อยากเข้ามายุ่ง'สงคราม'ในครั้งนี้ แต่เมื่อเห็นมณิกากับเหนือเมฆร่วมมือกันเป็นอย่างดี เธอยิ้มให้กับเขาราวดอกไม้บาน วายุก็รู้สึกขวางหูขวางตาไม่น้อย
"ในเมื่อคุณชายเหนือเมฆมีปัญหาในการรับกลิ่น ถ้างั้นผมก็ไม่สะดวกที่จะรั้งไว้ เดินทางปลอดภัยนะครับ ไม่ส่ง!"
บอกให้เหนือเมฆจากไป ไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่น้อย
เมื่อมณิกาเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ว่าที่สามีปกป้องว่าที่ภรรยา เผยความรู้สึกไม่มั่นใจออกมาเล็กน้อย
ในใจของเธอไม่สบอารมณ์นัก"เหนือเมฆเป็นแขกที่ฉันเชิญมา ต้องให้คุณมาพูดด้วยเหรอ?บ้านเก่าตระกูลเดชากุลคงยังไม่ต้องให้คุณมาเป็นคนมีอำนาจในการตัดสินใจหรอก!"
เมื่อพูดจบ มือซ้ายของมณิกาก็คว้าข้อมือของเหนือเมฆไว้"ไป พวกเราเข้าไปกันเถอะ"
หญิงสารเลวคนนี้สมควรตาย มีสิทธิ์อะไรถึงได้รับความชื่นชอบจากวายุมากมายขนาดนั้น ?
เธอไม่สามารถยอมรับมณิกาได้อีกต่อไปแล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอ ไม่ จะเธอจะต้องยั่วยวนวายุอย่างแน่นอน ถึงทำให้จู่ๆ วายุยกเลิกงานแต่งงาน
"ยังไม่ไป?"
ขณะที่ธิกานต์กำลังครุ่นคิดพลางยืนอยู่ที่เดิม จู่ๆ วายุที่อยู่ด้านหน้าก็หยุดฝีเท้าลง หันกลับไปมองเธอ
"อ่อ มาแล้ว"
ธิกานต์รีบเช็ดคราบน้ำตาที่อยู่บนใบหน้า อดทนทำทีเป็นน่าสงสารแล้วเดินไป
ดังนั้นทั้งสี่คน ก็เดินเข้าไปยังบ้านเก่า แล้วเดินเข้าไปยังห้องรับแขก
ภายในห้องรับแขก นายหญิงเนตรทราบดีว่าพวกเขาจะมา จึงรอพวกเขา
กระทั่งเห็นมณิกาเดินเข้ามา นายหญิงเนตรก็ลุกขึ้นอย่างดีอกดีใจ"ไอโย ณิกามาแล้วเหรอลูก"
เธอลุกขึ้นแล้วเดินไปหามณิกา ก็เห็นเหนือเมฆเดินเข้ามากับมณิกา"นี่ไม่ใช่......คุณชายตระกูลโยธินเหรอ?"
มณิกากอดต้นคอเหนือเมฆ ยิ้มด้วยใบหน้าสดใสพลางพูดแนะนำให้นายหญิงเนตร:"คุณย่า เหนือเมฆเป็นเพื่อนคู่หูของฉันค่ะเป็นพี่ชายของฉัน วันนี้เขามาส่งฉันค่ะ เขาต้องการมาเยี่ยมคุณกับฉันพอดี"
"คุณย่าเนตรสวัสดีครับ"
เหนือเมฆยืนอยู่เบื้องหน้านายหญิงเนตรพลางทำความเคารพและกล่าวทักทาย ไม่ได้ไร้คุณธรรมเผด็จการ'กำเริบเสิบสาน' เหมือนที่เขาว่ากัน
"ฮ่าๆๆ ดีๆๆ คุณชายเหนือเมฆ ยังมีใจที่เยี่ยมคนแก่อย่างฉัน"เธอมองเหนือเมฆพลางยิ้ม "ชื่อเสียงของคุณชายเหนือเมฆในเมืองจันทราไม่ค่อยดีนัก แต่เมื่อได้มาเจอวันนี้ เห็นว่าข่าวลือนี้คงไม่ใช่ความจริงแล้ว"
"ทำให้คุณย่าเนตรต้องหัวเราะเยาะ"เหนือเมฆยิ้มอย่างเรียบเฉย
"ใช่ค่ะ คุณย่า เหนือเมฆเป็นคนดีมาก ช่วยฉันในหลายเรื่อง สิ่งที่คนข้างนอกพูด ทำให้คนที่ไม่รู้อะไรพูดจาเหลวไหล ทำให้คนรู้สึกไม่ชอบ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณคือของขวัญจากฟ้า