คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 22

เธอหยอกล้อเขา

เห็นว่าเธอมาแล้ว เหนือเมฆก็เก็บโทรศัพท์ ผลักประตูและลงมาจากรถ "ผมทำอะไรได้ ใครบอกให้ผมเสน่ห์แรงแบบนี้ สาวๆ พวกนั้นล้วนแต่อยากเข้ามาผมทั้งนั้น"

"ถุ้ย ไร้ยางอาย"

มณิกาทำสีหน้าดูถูก

ในเมืองจันทรา ถึงแม้ว่าเหนือเมฆจะเป็นพวกสำมะเลเทเมาในสายตาของคนอื่น แต่เพราะว่าความแข็งแกร่งของตระกูลโยธิน ไม่มีใครกล้าทำแบบนี้กับเหนือเมฆ

มีก็แค่มณิกาที่ราวกับผู้ชายคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่กล้าเป็นเพื่อนและพูดจาแบบนี้กับเหนือเมฆ

"ไปกันเถอะ ไม้เสียบเนื้อย่างไม้เสียบเนื้อย่าง เพื่อมากินข้าวมื้อนี้ของคุณ ข้าวกลางวันผมก็ยังไม่ได้กิน"

"แหวะ ทำเป็นพูด ใครจะรู้ว่ากลางวันคุณไปนอนบนเตียงผู้หญิงคนไหนอีก"

พวกเขาพูดคุยกันแล้วเดินเข้าไปช้างใน

มณิกาคิดว่าเหนือเมฆไม่เคยมาที่นี้อย่างไร้เดียงสา เธอจึงสั่งอาหารอร่อยๆ มาตั้งเยอะแยะ

หลังจากที่สั่งอาหารเสร็จแล้ว เธอถึงตระหนักได้ว่าคนรอบข้างมองมาที่พวกเขาด้วยสายตาแปลกๆ เป็นครั้งคราว

"ไอ้เชี่ย หนุ่มหล่อคนนั้นรวยจังเลย ขับรถมาเซราติรุ่นใหม่ล่าสุด มูลค่ากว่าสามสิบล้านกว่า"

"ไอ้เชี่ย ผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามเขาขี้เหร่จริงๆ "

"ขี้เหร่แล้วยังรู้จักกับผู้ชายหน้าตาดีและรวยแบบนี้ คาดว่าครอบครัวของเธอก็น่าจะไม่ธรรมดา"

"มีเหตุผล"

......

ฟังเสียงกระซิบกระซาบของฝูงชน พวกเขาก็ได้ยินบ้างสองสามประโยค

มณิกาไม่สนใจอยู่แล้ว เธอหันไปมองเหนือเมฆ "หรือว่า...จะเปลี่ยนไปนั่งข้างใน?"

เธอกลัวว่าเหนือเมฆจะทนต่อสายตาที่แปลกประหลาดและคำพูดจากคนอื่นไม่ได้

"กลัวว่าผมจะอายเหรอ คุณนี่เหลาะแหละจริงๆ "

ในขณะที่เหนือเมฆกำลังพูด เจ้าของร้านก็ถือเบียร์มาสองขวด เขาใช้ตะเกียบเปิดฝาขวดอย่างง่ายดาย เทเบียร์ลงในแก้วที่ใช้แล้วทิ้งสองใบ เขายกขึ้นมาดื่ม "ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมก็เคยได้ยินคำพูดที่ไม่น่าฟังมากกว่านี้ทุกวัน แต่ว่าผมก็ยังใช้ชีวิตอย่างมีอิสระเหมือนเดิม"

"คนเรา ไม่ควรสนใจสายตาของคนอื่นมากเกินไป เราต้องมีชีวิตเพื่อตัวเอง"

เขาเลิกคิ้วแล้วมองไปที่มณิกา "ต้องฝึกให้มีดหอกฟันไม่เข้าเท่านั้น ถึงจะไม่ได้รับบาดเจ็บจากคำพูดพวกนั้น แล้วยังเป็นวิธีปกป้องตัวเองอีกแบบหนึ่ง มา ชนแก้ว"

"ฉันดื่มไม่ได้"

มณิการู้ว่าตัวเองมีลูกอยู่ในท้อง เธอจึงทำได้แค่โกหกไปว่า "ประจำเดือนมา ฉันดื่มชาดีกว่า "

รู้จักกับเหนือเมฆมาสามสี่เดือนแล้ว แต่ส่วนใหญ่ก็จะอยู่ในคลับดิมไลท์

ออกมากินไม้เสียบเนื้ออย่างแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรก

ฟังจากคำพูดของเขา จู่ๆ มณิกาก็คิดว่า บางทีเขาอาจจะไม่ได้เป็นคนไร้ประโยชน์ที่ไม่เอาการเอางาน ไม่มีความสามารถเหมือนในสายตาของคนภายนอก

......

และในขณะเดียวกัน ตระกูลธนัตถ์โชติ

เมื่อทัพทองได้ข้อมูลที่ส่งคนไปสืบมาแล้ว เขาก็รีบกลับไปที่บ้านของตระกูลธนัตถ์โชติทันที เอาผลของข้อมูลเล่าให้ธิกานต์และวิมลฟัง "มณิกาท้องลูกของวายุ สองเดือนแล้ว"

"อะไรนะ ท้อง...ท้องเหรอ เป็นไปไม่ได้ มณิกาขี้เหร่ขนาดนั้น พี่วายุจะไปมีอะไรกับเธอได้ยังไง"

ผลลัพธ์แบบนี้ ไม่ว่ายังไงธิกานต์ก็รับไม่ได้

เธอหยิบข้อมูลบนโต๊ะขึ้นมาดู นอกจากข้อมูลของการตรวจสอบต่างๆ แล้ว ยังมีรูปภาพของวายุและมณิกาที่อยู่โรงพยาบาล

"ได้ยินมาว่านายหญิงเนตรอยากให้วายุมีลูก จึงวางยาเขา แต่ใครจะรู้ว่ามณิกาบังเอิญไปหาวายุ พวกเขาสองคนก็เลยมีอะไรกัน"

ทัพทองอธิบาย

แต่ว่าใบหน้าของของเขากลับเต็มไปด้วยความโมโห "เด็กคนนั้นโชคดีจริงๆ "

วิมลนั่งอยู่บนโซฟา ดูข้อมูลอย่างละเอียดแต่ก็ไม่พูดอะไร

แต่ธิกานต์ทนไม่ไหว "ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าลูกในท้องของมณิกาคลอดออกมา ฉันจะแต่งงานกับวายุได้ยังไง"