คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 62

มณิการู้ว่าคนพวกนี้ถึงกล้าดียังไงก็ไม่กล้ายิงปืนที่ท่าเรือแน่

ดังนั้น เธอจึงเข้าไปแบบสองต่อหนึ่ง เริ่มต่อสู้ขึ้นมา

อุบายสองสามอย่างก็เข้าถึงสองคนนั้นได้แล้ว จากนั้นก็รีบไล่ขึ้นไป เตะชายที่อยู่ข้างขวาของนิอรออก แต่ชายอีกคนก็คว้าเอวของนิอรไว้ เสื้อที่อยู่บนมือเข้าจ่อที่เอวของเธอ พูดกับมณิกา ว่า "ถ้าเข้ามาอีก อีนี่ตายแน่"ด้านล่างเสื้อ ก็คือปืนที่จะปลิดชีพเธอ!

"ก็ดี ยิงเลยสิ"

มณิกายักไหล่ ทำท่าทีเหมือนไม่สนใจอะไร

เธอรู้ว่านิอรสำคัญกับพวกมันมาก ไม่งั้นคงไม่ลงมือลงแรงขนาดพานิอรจากเมืองจีนถ่อมาถึงประเทศCแน่

ถ้าอยากจะฆ่าเธอ ก็ทำไปนานแล้ว จะต้องรอให้ถึงตอนนี้หรอ

"เหอะ งั้นฉันก็ฆ่าแกสังเวยฟ้าก่อนแล้วกันนะ!"

พูดจบ คนนั้นก็เอาปืนมาจ่อที่หัวของมณิกาแต่เพราะว่าปืนถูกห่ออยู่ไว้ด้วยเสื้อ จึงไม่มีคนสังเกตเห็นสถานการณ์ทางนี้

"หรอ งั้นก็มาดูกันว่าปืนของแกเร็ว หรือว่าฉัน......"

มณิกาพูดพลาง จากนั้นก็เอามือคลำไปที่ปืนพกด้านหลัง ในขณะนั้นเอง เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างหลัง จากนั้นจึงได้จระเข้ฟาดหางไปที่คนที่'ลอบโจมตี'อยู่ข้างหลัง

แต่ว่า เมื่อเตะออกไป แต่กลับถูกชายคนนั้นหลบหลีกได้อย่างง่ายดาย

มณิกากำลังจะควักปืนออกมา ไม่ทันที่เธอจะได้เล็งปืนไปที่คน ก็ต้องตกใจกับการได้พบคนที่อยู่ตรงหน้าว่าเป็น......

"วายุ?! คุณ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?"

เธอยังได้เห็นนภัทรที่ยืนอยู่ข้างๆ วายุด้วย ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง

และในตอนนั้น ผู้ชายในชุดสูทสิบกว่าคนก็ได้ล้อมไว้หมดแล้ว ล้อมทหารรับจ้างพวกนั้นไว้ด้วย

"มณิกา เธอไม่ต้องห่วงฉัน รีบหนีไปเถอะ พวกมันไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก"

นิอรที่ถูกจับตัวอยู่รู้สึกได้ถึง 'ความมีคุณธรรม'ของมณิกา ก็ไม่อยากจะเป็นตัวถ่วงของเธอ

เพียงแค่วายุยกมือซ้ายของเขาขึ้น กระดิกนิ้วนิดเดียว บอดี้การ์ดกว่าสิบคนก็ล้อมคนเหล่านี้ไว้หมด

มณิกามองไปยังใบหน้าแสนเย็นชาของวายุก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองล้างหน้าแล้ว เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงออกมาแล้ว......ใบหน้าที่เหมือนกันกับธิกานต์

วายุเปิดมาข้างหน้า ยกมือมาจับคางของเธอ มองมาที่เธออย่างเย็นชา หันหน้าเธอซ้ายทีขวาทีดูอย่างละเอียด

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าช่างทำให้คนสับสนและคาดเดาไม่ออก "ยังมีอะไรที่ฉันไม่รู้อีก หื้อ?"

ในตอนที่ผู้หญิงที่หน้าเหมือนกับธิกานต์วิ่งผ่านเขาไปเมื่อกี้ วายุมองหลังของเธอที่วิ่งออกไปก็นึกออกขึ้นทันใด

เธอไม่ใช่วายุ แต่เป็นมณิกา

และมณิกาก็เป็นน้องสาวแท้ๆ ของธิกานต์ ถึงจะเพิ่งประติดประต่อเรื่องทั้งหมดขึ้นมาได้

แต่ในตอนที่วายุได้ยืนอยู่หน้ามณิกา นั้น เขาก็ยังคงแปลกใจกับผิวหน้าอวบอิ่มของเธอ แก้มที่สวยงาม ความงามที่ธรรมชาติแบบนี้ทำให้คนถึงกับหายใจไม่สะดวกเลยทีเดียว

ที่แท้ ใบหน้าดำคล้ำและฝ้ากระที่มีอยู่เต็มแก้มของเธอ กลับซ่อนความงามที่ไม่มีใครเทียบเทียมได้อยู่นี่เอง

มณิกาไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไรวายุ ยังไงการปลอมตัวในตอนแรกก็แค่เพียงเพราะถูกคุกคามจากตระกูลธนัตถ์โชติ

เธอขมวดคิ้ว สีหน้าแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว "คุณรู้หรือไม่รู้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน"

พูดพลาง ชักปืนออกมาจากด้านหลัง ถอนกระสุนออกมาอย่างชำนาญ แล้วเอาปืนพกทั้งสองกระบอกส่งให้ทหารรับจ้างสองคนที่ถูกลูกน้องของวายุทุ่มไว้อยู่

นิอรที่หลุดพ้นออกมาได้ก็วิ่งไปหามณิกาแล้วกอดเธอเอาไว้ "ตกใจแทบตายเลย มณิกาเธอเป็นคนดีเกินไปแล้ว"